Εφημερίδες του Ολυμπιακού, το επαναλαμβάνουμε του Ολυμπιακού και όχι κάποιας άλλη ομάδας, μιλούν σήμερα για εκατομμύρια που χαρίζονται και για τον λαό του Θρύλου που δεν θα ξεχάσει. Παραμορφώνοντας την υπόθεση και περιπλέκοντας συντάξεις, την εφορία και τον κόσμο που πεινάει επιχειρούν να δημιουργήσουν μια εικονική πραγματικότητα στα μέτρα τους. Πέραν όμως από την
ακατάσχετη μπουρδολογία και τους λαϊκισμούς που επιχειρούν να καλύψουν την πραγματικότητα υπάρχουν και τα στοιχεία. Το aek365 λοιπόν παρουσιάζει μια λεπτομερή έρευνα πάνω στο μεγάλο σκάνδαλο Κοσκωτά με πρωταγωνιστή τον Ολυμπιακό. Πως το Δημόσιο όχι μόνο χάρισε αλλά και πλήρωσε χρέη των "ερυθρολεύκων".
Διαβάστε και φρίξτε:
1. ΠΡΩΤΟΤΥΠΙΑ 1Η: Εγκληματικές πράξεις, με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου.
Το 1990, λίγο μετά το ξέσπασμα του σκανδάλου «Κοσκωτά», ο τότε Υπουργός Οικονομικών Ι. Παλαιοκρασσάς εκδίδει την υπ΄ αριθ. 2077684/18014/0025/1990 «φωτογραφική» υπουργική απόφαση, που αφορά αποκλειστικά και ρητά τις ΠΑΕ Ολυμπιακός, Πανιώνιος, Καστοριά και Βέροια. Άπασες οι ως άνω ΠΑΕ φέρονταν ως οφειλέτριες της Τράπεζας Κρήτης. Με την εν λόγω υπουργική απόφαση, το Ελληνικό Δημόσιο παρέσχε υπέρ των ως άνω ΠΑΕ εγγύηση ύψους 2.940.000.000 δισ. δραχμών, εκ των οποίων τα 2.600.000.000 παρασχέθηκαν υπέρ της ΠΑΕ Ολυμπιακός, για οφειλές που θα προέκυπταν από τελεσίδικες ή αμετάκλητες (σε περίπτωση άσκησης αναίρεσης) αποφάσεις. Ορίστηκε δηλαδή, ότι σε περίπτωση που κρινόταν τελεσιδίκως ότι οι συγκεκριμένες ΠΑΕ οφείλουν ποσά στην τράπεζα Κρήτης και δεν τα κατέβαλαν οι ίδιες, θα κατέβαλε τα χρήματα το Δημόσιο. Μικρή αλλά ιδιαίτερα σημαντική λεπτομέρεια της εν λόγω υπουργικής απόφασης, όπως θα φανεί στη συνέχεια της ιστορίας, είναι η ρητή πρόβλεψη, σύμφωνα με την οποία το Ελληνικό Δημόσιο δεν εγγυήθηκε υπέρ των ΠΑΕ για χρέη τους έναντι της Τράπεζας Κρήτης γενικώς και αορίστως, αλλά μόνο για χρέη που θα προέκυπταν από αγωγές της Τράπεζας Κρήτης που είχαν ήδη ασκηθεί, όταν εκδόθηκε η υπουργική απόφαση. Με την ίδια απόφαση ορίστηκε, ότι το Δημόσιο θα συνάψει σύμβαση με τις ως άνω ΠΑΕ, με την οποία οι ΠΑΕ α) προς εξασφάλιση των χρημάτων της εγγύησης του Δημοσίου, θα εκχωρήσουν άμεσα και μέχρι την τελεσιδικία των αποφάσεων υπέρ της Τράπεζας Κρήτης, το 20% των κάθε είδους ακαθάριστων εσόδων τους υπέρ του δημοσίου, καταθέτοντας τα σχετικά ποσά με την παρέλευση 10ημέρου από τη λήξη κάθε μήνα στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων και β) μετά την τελεσιδικία των αποφάσεων υπέρ της τράπεζας Κρήτης, θα εκχωρούν κατά τα ως άνω το 60% των ακαθάριστων εσόδων τους. Είναι απολύτως άγνωστο, όχι απλώς εάν κάποια από τις ως άνω ΠΑΕ εκχώρησε οποτεδήποτε, οποιοδήποτε ποσό υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου στο ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, αλλά ακόμη κι αν υπογράφηκε ποτέ η προβλεπόμενη σύμβαση μεταξύ των ΠΑΕ αυτών και του Ελληνικού Δημοσίου. Το βέβαιο είναι πάντως, ότι συναντάται η πρωτοτυπία, να καλύπτει δι΄ εγγυήσεως το Ελληνικό Δημόσιο οφειλές μιας ΠΑΕ που προέκυψαν από ποινικά κολάσιμες ενέργειες των οργάνων της.
2. ΠΡΩΤΟΤΥΠΙΑ 2Η : Με κάθε εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου, δώρο μια άφεση χρέους.
2.1. Ακολούθως, δυνάμει του άρθρου 22 παρ. 37 ν. 2166/1993 ορίστηκε ότι: « Οφειλές των Π.Α.Ε. υφιστάμενες κατά τη δημοσίευση του παρόντος προς τράπεζες οι οποίες θα επιδικαστούν ύστερα από αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις, καταβάλλονται από το Δημόσιο μέχρι του ποσού για το οποίο έχει παρασχεθεί εγγύηση εκ μέρους αυτού, για τις οφειλές αυτές σύμφωνα με την Απόφαση του Υπουργού Οικονομικών 2077684/18014/0025/1990 (ΦΕΚ 796 Β`) χωρίς δικαίωμα αναγωγής του σε βάρος της Π.Α.Ε..»
2.2. Με το άρθρο αυτό, που επίσης είναι «φωτογραφία» των ως άνω ΠΑΕ και σαφώς αφορά αποκλειστικά αυτές και τα χρέη τους προς την Τράπεζα Κρήτης, επί της ουσίας το ίδιο το Δημόσιο θέσπισε διάταξη, δια της οποίας απαγόρευσε στον εαυτό του τη δυνατότητα να εισπράξει από τις ως άνω ΠΑΕ τα χρήματα της εγγύησης, που θα υποχρεωνόταν να καταβάλλει για λογαριασμό τους στην Τράπεζα Κρήτης. Δεν χωρά καμία αμφιβολία, ότι με τη διάταξη αυτή ουσιαστικά καταργήθηκε η πρόβλεψη της προηγούμενης υπουργικής απόφασης, με την οποία οριζόταν, όχι απλώς ότι το Δημόσιο θα εισέπραττε τα χρήματά του, αλλά και ο ακριβής τρόπος με τον οποίο θα γινόταν αυτό. Εκτός κι αν ήθελε θεωρηθεί, ότι η ΠΑΕ Ολυμπιακός από το 1990 έως το 1993 (δηλαδή από την έκδοση της υπουργικής απόφασης μέχρι την ψήφιση του ανωτέρω νόμου), ενώ δεν υπήρχε καμία τελεσίδικη απόφαση εις βάρος της και υπέρ της Τράπεζας Κρήτης, είχε ήδη καταβάλει στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου το συνολικό ποσό των 2.600.000.000 δρχ., δίνοντας το 20% των μηνιαίων ακαθάριστων εσόδων της, οπότε θα δικαιολογούταν η παραίτηση του Δημοσίου από το δικαίωμα αναγωγής του. Έτσι, οι πρωτοτυπίες συνεχίζονται, με το Δημόσιο, όχι απλώς να εγγυάται για οφειλές προκύψασες από ποινικά κολάσιμες πράξεις, αλλά και να χαρίζει στην ενδιαφερόμενη ΠΑΕ το σχετικό ποσό της εγγύησης.
3. ΠΡΩΤΟΤΥΠΙΑ 3Η : Δικαστές και Δικηγόροι του Ελληνικού Δημοσίου με πρωτοφανή προβλήματα όρασης.
3.1. Αρχικώς, πριν την έκδοση της ως άνω κρίσιμης υπουργικής απόφασης, η Τράπεζα Κρήτης είχε ασκήσει εναντίον της ΠΑΕ Ολυμπιακός την από 19.12.1989 αγωγή της ενώπιον του Πολυµελούς Πρωτοδικείου Πειραιά αξιώνοντας την αναγνώριση απαίτησής της συνολικού ύψους δρχ. 608.000.000, DEM 8.126.000 και CHF 1.050.000. Η αγωγή εν τέλει έγινε εξ ολοκλήρου δεκτή δυνάμει της υπ΄ αριθ. 1446/2010 απόφαση του Πολ. Πρωτ. Πειραιά. Η ύπαρξη της αγωγής αυτής ήδη από το 1989 εξηγεί πλήρως την έκδοση της κρίσιμης υπουργικής απόφασης το 1990 και εξηγεί, επίσης, για ποιο λόγο στην υπουργική απόφαση αναφέρεται ότι η εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου ισχύει μόνο για ήδη ασκηθείσες αγωγές: Ακριβώς διότι πράγματι είχε ασκηθεί αγωγή.
3.2. Ακολούθως, ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς η Τράπεζα Κρήτης άσκησε κατά της ΠΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ την υπ΄ αριθ. 11143/1992, δεύτερη αγωγή της. Η αγωγή αυτή κατατέθηκε στις 8.7.1992, δηλαδή αφού προηγουμένως είχε εκδοθεί η ως άνω υπουργική απόφαση (που είχε εκδοθεί από το 1990). Με την αγωγή αυτή, ζήτησε να αναγνωριστεί ότι η ΠΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ οφείλει να της καταβάλει 2.973.017 δολ. ΗΠΑ, 3.221.391 Γερµανικά Μάρκα, 150.000 Ολλανδικά φιορίνια και 2.210 Ελβετικά Φράγκα, δηλαδή χρηματικά ποσά, τα οποία ο Γεώργιος Κοσκωτάς είχε υπεξαιρέσει από την Τράπεζα Κρήτης, διαθέτοντάς τα για την απόκτηση ποδοσφαιριστών για λογαριασμό της ΠΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ. Η ΠΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ με τη σειρά της άσκησε προσεπίκληση και παρεμπίπτουσα αγωγή κατά του Ελληνικού Δημοσίου, επικαλούμενη την εγγύηση που είχε δώσει σχετικά το Ελληνικό Δημόσιο, ζητώντας, να υποχρεωθεί το τελευταίο να της καταβάλει, όποιο ποσό υποχρεωθεί αυτή να καταβάλει στην Τράπεζα Κρήτης, μέχρι τα 2.600.000.000 δρχ, για τα οποία είχε εγγυηθεί.
3.3. Επί της δεύτερης αγωγής εκδόθηκε η υπ΄ αριθ. 5019/2010 οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία δέχθηκε την αγωγή της Τράπεζας Κρήτης, αναγνωρίζοντας ότι η ΠΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ οφείλει να της καταβάλει αποζημίωση ύψους εκατομμυρίων ευρώ. Παράλληλα, όμως, η απόφαση δέχθηκε ότι από το ποσό που θα καταβάλει η ΠΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ στην Τράπεζα Κρήτης, τα 7.630.227,44 ευρώ, πρέπει να τα καταβάλει στην ΠΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ το Ελληνικό Δημόσιο. Και το δέχτηκε αυτό το Δικαστήριο, παρά το γεγονός ότι η εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου ίσχυε μόνο για οφειλές που θα προέκυπταν από ήδη ασκηθείσες, κατά την έκδοση της κρίσιμης υπουργικής απόφασης, αγωγές, ενώ η εν λόγω αγωγή ασκήθηκε δύο χρόνια μετά την έκδοση της υπουργικής απόφασης. Τη λεπτομέρεια αυτή «δεν την είδαν» τρεις (3) δικαστές, ούτε βεβαίως και ο δικηγόρος που εκπροσώπησε το Δημόσιο στη δίκη...
5. Προσέγγιση του ύψους της πιθανής οφειλής της ΠΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ προς την Τράπεζα Κρήτης.
Είναι άγνωστο και παρακινδυνευμένο να προδικάσει κανείς την εξέλιξη αυτής της υπόθεσης στο Εφετείο. Επίσης, το ακριβές ύψος του κεφαλαίου της οφειλής της ΠΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ προς την Τράπεζα Κρήτης με βάση την ως άνω πρωτόδικη απόφαση δεν είναι εύκολο να ανευρεθεί. Τούτο, διότι τα χρήματα που υπεξαιρέθηκαν χάριν της ΠΑΕ ήταν σε διαφορετικά νομίσματα (δολάρια, μάρκα κλπ ), το δε Δικαστήριο, διέταξε να γίνει μετατροπή των σχετικών χρηματικών ποσών με βάση ισοτιμίες των νομισμάτων αυτών με το Ευρώ σε συγκεκριμένες ημερομηνίες, κατά τη δεκαετία του 1980. Τόσο παλαιές ισοτιμίες, είναι προσβάσιμες μόνο επί τόπου στο κατάστημα της Τράπεζας της Ελλάδος. Σε κάθε περίπτωση, από την πρόσφατη έκθεση ορκωτών λογιστών στην ΠΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ προκύπτει ότι η οφειλή κατά κεφάλαιο ξεπερνά τα 4.000.000 ευρώ. Με δεδομένο ότι από την επίδοση της αγωγής τρέχουν τόκοι υπερημερίας, θα μπορούσε κανείς να αποκτήσει εικόνα του συνολικού χρέους, υπολογίζοντας τους τόκους από την επίδοση της αγωγής έως σήμερα, για κάθε εκατομμύριο ευρώ του κεφαλαίου της οφειλής. Δυστυχώς δεν γνωρίζουμε πότε επιδόθηκε η αγωγή, αλλά μόνο πότε κατατέθηκε. Αν υπολογίσουμε, θεωρητικώς, τους τόκους από την ημερομηνία κατάθεσης της αγωγής, δηλαδή στις 8.7.1992 (υποθέτοντας ότι επιδόθηκε την ίδια ημέρα) έως 17.7.2014, τότε για κάθε ένα εκατομμύριο κεφαλαίου της οφειλής, παράγονται συνολικοί τόκοι ύψους 3.642.904,66 ευρώ.
Τον
χειμώνα του 116 μ.Χ. ο αυτοκράτωρ Τραϊανός τον περνά στα ερείπια της
ανατολικής πρωτεύουσάς του, της Αντιοχείας, η οποία τον προηγούμενο
χρόνο είχε ισοπεδωθεί από καταστρεπτικό σεισμό. Εκεί, ο αυτοκράτωρ έμαθε
ότι οι εβραίοι είχαν εξεγερθεί.Τα νέα ήταν ότι, οι εβραίοι εξεγερθέντες, στην σημερινή Λιβύη (Κυρηναϊκή), στην Αλεξάνδρεια, στην Κύπρο και στην Μεσοποταμία, ξεσηκώθηκαν εναντίον της Ρώμης,σφάζοντας όμως περίπου 1.000.000 Έλληνες!
Ο Τραϊανός, απεφάσισε να ανασυγκροτηθεί στην Ρώμη αλλά, στις ακτές της Κιλικίας, στην Σελινούντα, απέναντι από την Βόρειο Κύπρο, στις 8 Αυγούστου του 116, πέθανε σε ηλικία 62 ετών. Τον διαδέχθηκε ο ικανότατος και φιλέλληνας Αδριανός.
Εξέγερση και γενοκτονία των Ελλήνων στην Κυρηναϊκή
Το κίνημα των εβραίων είχε ξεκινήσει στην Κυρήνη της Λιβύης όπου οι εξεγερθέντες κατέσφαξαν τον Ελληνικό πληθυσμό, ισοπέδωσαν την πόλη, γκρέμισαν τους Ναούς και έφθασαν μέχρι του σημείου να σκάψουν τον δρόμο που οδηγούσε στο επίνειο της πόλης, την Απολλωνία. Κάποιος υπεσχέθη ότι θα ηγηθεί των εβραίων της Κυρήνης στον δρόμο προς την Σιών… Οι δε εβραίοι της Κυρήνης θα ηγούντο των συμπατριωτών τους της Αιγύπτου. Οι εβραίοι της Μεσοποταμίας θα τους συναντούσαν εκεί…
Τελικά, η εξέγερση κατεστάλη το 118 μ.Χ. Στην Ανατολική Μεσόγειο, την τάξη επέβαλλε ο στρατηγός Μάρκιος Τούρβων, ενώ στην Μεσοποταμία, ήδη ο Λούσιος Κουίετος το είχε επιτύχει αφού και οι δύο επέβαλαν την τιμωρία των λεγεώνων, σφάζοντας δεκάδες χιλιάδες εβραίων, οπωσδήποτε όμως λιγότερους από όσους Έλληνες οι ίδιοι εξόντωσαν.
Σαν αντίδραση στην καταστροφή τους, οι εβραίοι σταμάτησαν να μαθαίνουν στα παιδιά τους Ελληνικά! Για την Κύπρο όμως, η καταστροφή ήταν ολοκληρωτική. Η αντιπαλότητα εβραίων-Κυπρίων ξεκίνησε από τα πρώτα χρόνια της υποδουλώσεως της Κύπρου στους Ρωμαίους. Ο Κάτων κατέλαβε την Κύπρο το 56 π. Χ. και κυριολεκτικά την καταλεηλάτησε από κάθε είδος πλούτου οδηγώντας τους Κυπρίους σε πλήρη εξαθλίωση.
Σύμμαχοι των Ρωμαίων σ’ αυτή την καταπίεση ήταν εβραίοι έμποροι, οι οποίοι, ως υπεργολαβία, ανέλαβαν να εκμεταλλεύονται, για λογαριασμό των Ρωμαίων, τα πλούσια ορυχεία χαλκού και κάθε άλλο πλουτοπαραγωγικό πόρο.
Στα επόμενα χρόνια, και μετά το 70 μ. Χ., ο εβραϊκός πληθυσμός της Κύπρου αυξήθηκε κατά πολύ. Έτσι, υπήρχε αρκετό πλήθος για την εφαρμογή στην Κύπρο των σιωνιστικών σχεδίων. Το 117 μ. Χ. λοιπόν κάποιος εβραίος ονόματι Αρτεμίων ηγήθηκε των εβραίων εξεγερθέντων.
Ο Βυζαντινός ιερομόναχος λόγιος και ιστορικός και μετέπειτα Πατριάρχης (1065-1075) Ιωάννης Ξιφιλίνος, ευτυχώς, διέσωσε το γεγονός ότι οι σφαγιασθέντες στο νησί έφθασαν τις 240.000, αφού από αρχαίες πηγές μόνον ο Δίων ο Κάσιος αναφέρεται στην σφαγή αυτή στο περίφημο έργο του ”ΒΙΟΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΩΝ”. Πρώτη πηγή.
Δεύτερη πηγή, του περιφήμου Αγγλου ιστορικού Εντουαρντ Γκίμπον (γνωστού ελληνικά ως Γίββων) που έζησε από το 1737 έως 1794, ήτοι κατά την περίοδο του σκλαβωμένου ελληνισμού.
Το κείμενο αυτό, όπως λέει το ethnikismos.net, ανευρίσκεται στο μνημειώδες έργο του “Ιστορία της Παρακμής και Πτώσεως της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας” και αναφέρεται, ακόμη, στο βιβλίο “Δίκη” (“Trial”) του Μπιλ Γκρίμσταντ, υπευθύνου των εκδόσεων “Αρυαν Πρες Ινκορπρέιτεντ, έκδοση 1973, Ουάσιγκτον ΗΠΑ.
Ιδού η περικοπή.
“Η ανθρωπότης μένει έκπληκτη από το ρεσιτάλ (σε τρεις πράξεις) των φοβερών κακουργημάτων των Εβραίων, εναντίον των ανυποψιάστων, γηγενών Ελλήνων, οι οποίοι τους θεωρούσαν φίλους.
Οι Εβραίοι πρόδωσαν αυτή τη φιλία και έσφαξαν 220.000 Έλληνες στην Κυρηναϊκή και κατακρεούργησαν 240.000 Έλληνες στην Κύπρο, καθώς και μέγα τμήμα του ελληνικού πληθυσμού στην Αίγυπτο.
Πολλοί των θυμάτων Ελλήνων,σύμφωνα με το xeironioslavi.blogspot.gr, επριονίσθησαν στα δύο από τους Εβραίους σύμφωνα με την παράδοσή τους, ότι ο Δαυίδ επεκύρωσε αυτόν τον τρόπο εκτέλεσεως με το παράδειγμά του.
Κατά τις σφαγές αυτές των Ελλήνων, οι Εβραίοι κατεβρόχθιζαν τις σάρκες των νεκρών, έπιναν το αίμα τους και κατέστρεφαν τα εντόσθια!…”
Αυτά, όσο κι αν φαίνονται απίστευτα, υποβολιμαία ή υπερβολικά, γράφονται από έναν εκ των μεγαλυτέρων ιστορικών συγγραφέων του παρελθόντος που δεν μπορεί να καταστεί ύποπτος “αντισημιτισμού” (στην εποχή του τουλάχιστον), ούτε να κατηγορηθεί για έλλειψη σοβαρότητος, αφού τα έργα του ήταν, είναι και θα είναι μία εκ των σοβαροτέρων πηγών της Αρχαιότητας. (Αυτά από τις ιστορικές πηγές)
Τον
χειμώνα του 116 μ.Χ. ο αυτοκράτωρ Τραϊανός τον περνά στα ερείπια της
ανατολικής πρωτεύουσάς του, της Αντιοχείας, η οποία τον προηγούμενο
χρόνο είχε ισοπεδωθεί από καταστρεπτικό σεισμό. Εκεί, ο αυτοκράτωρ έμαθε
ότι οι εβραίοι είχαν εξεγερθεί.Τα νέα ήταν ότι, οι εβραίοι εξεγερθέντες, στην σημερινή Λιβύη (Κυρηναϊκή), στην Αλεξάνδρεια, στην Κύπρο και στην Μεσοποταμία, ξεσηκώθηκαν εναντίον της Ρώμης,σφάζοντας όμως περίπου 1.000.000 Έλληνες!
Ο Τραϊανός, απεφάσισε να ανασυγκροτηθεί στην Ρώμη αλλά, στις ακτές της Κιλικίας, στην Σελινούντα, απέναντι από την Βόρειο Κύπρο, στις 8 Αυγούστου του 116, πέθανε σε ηλικία 62 ετών. Τον διαδέχθηκε ο ικανότατος και φιλέλληνας Αδριανός.
Εξέγερση και γενοκτονία των Ελλήνων στην Κυρηναϊκή
Το κίνημα των εβραίων είχε ξεκινήσει στην Κυρήνη της Λιβύης όπου οι εξεγερθέντες κατέσφαξαν τον Ελληνικό πληθυσμό, ισοπέδωσαν την πόλη, γκρέμισαν τους Ναούς και έφθασαν μέχρι του σημείου να σκάψουν τον δρόμο που οδηγούσε στο επίνειο της πόλης, την Απολλωνία. Κάποιος υπεσχέθη ότι θα ηγηθεί των εβραίων της Κυρήνης στον δρόμο προς την Σιών… Οι δε εβραίοι της Κυρήνης θα ηγούντο των συμπατριωτών τους της Αιγύπτου. Οι εβραίοι της Μεσοποταμίας θα τους συναντούσαν εκεί…
Τελικά, η εξέγερση κατεστάλη το 118 μ.Χ. Στην Ανατολική Μεσόγειο, την τάξη επέβαλλε ο στρατηγός Μάρκιος Τούρβων, ενώ στην Μεσοποταμία, ήδη ο Λούσιος Κουίετος το είχε επιτύχει αφού και οι δύο επέβαλαν την τιμωρία των λεγεώνων, σφάζοντας δεκάδες χιλιάδες εβραίων, οπωσδήποτε όμως λιγότερους από όσους Έλληνες οι ίδιοι εξόντωσαν.
Σαν αντίδραση στην καταστροφή τους, οι εβραίοι σταμάτησαν να μαθαίνουν στα παιδιά τους Ελληνικά! Για την Κύπρο όμως, η καταστροφή ήταν ολοκληρωτική. Η αντιπαλότητα εβραίων-Κυπρίων ξεκίνησε από τα πρώτα χρόνια της υποδουλώσεως της Κύπρου στους Ρωμαίους. Ο Κάτων κατέλαβε την Κύπρο το 56 π. Χ. και κυριολεκτικά την καταλεηλάτησε από κάθε είδος πλούτου οδηγώντας τους Κυπρίους σε πλήρη εξαθλίωση.
Σύμμαχοι των Ρωμαίων σ’ αυτή την καταπίεση ήταν εβραίοι έμποροι, οι οποίοι, ως υπεργολαβία, ανέλαβαν να εκμεταλλεύονται, για λογαριασμό των Ρωμαίων, τα πλούσια ορυχεία χαλκού και κάθε άλλο πλουτοπαραγωγικό πόρο.
Στα επόμενα χρόνια, και μετά το 70 μ. Χ., ο εβραϊκός πληθυσμός της Κύπρου αυξήθηκε κατά πολύ. Έτσι, υπήρχε αρκετό πλήθος για την εφαρμογή στην Κύπρο των σιωνιστικών σχεδίων. Το 117 μ. Χ. λοιπόν κάποιος εβραίος ονόματι Αρτεμίων ηγήθηκε των εβραίων εξεγερθέντων.
Ο Βυζαντινός ιερομόναχος λόγιος και ιστορικός και μετέπειτα Πατριάρχης (1065-1075) Ιωάννης Ξιφιλίνος, ευτυχώς, διέσωσε το γεγονός ότι οι σφαγιασθέντες στο νησί έφθασαν τις 240.000, αφού από αρχαίες πηγές μόνον ο Δίων ο Κάσιος αναφέρεται στην σφαγή αυτή στο περίφημο έργο του ”ΒΙΟΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΩΝ”. Πρώτη πηγή.
Δεύτερη πηγή, του περιφήμου Αγγλου ιστορικού Εντουαρντ Γκίμπον (γνωστού ελληνικά ως Γίββων) που έζησε από το 1737 έως 1794, ήτοι κατά την περίοδο του σκλαβωμένου ελληνισμού.
Το κείμενο αυτό, όπως λέει το ethnikismos.net, ανευρίσκεται στο μνημειώδες έργο του “Ιστορία της Παρακμής και Πτώσεως της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας” και αναφέρεται, ακόμη, στο βιβλίο “Δίκη” (“Trial”) του Μπιλ Γκρίμσταντ, υπευθύνου των εκδόσεων “Αρυαν Πρες Ινκορπρέιτεντ, έκδοση 1973, Ουάσιγκτον ΗΠΑ.
Ιδού η περικοπή.
“Η ανθρωπότης μένει έκπληκτη από το ρεσιτάλ (σε τρεις πράξεις) των φοβερών κακουργημάτων των Εβραίων, εναντίον των ανυποψιάστων, γηγενών Ελλήνων, οι οποίοι τους θεωρούσαν φίλους.
Οι Εβραίοι πρόδωσαν αυτή τη φιλία και έσφαξαν 220.000 Έλληνες στην Κυρηναϊκή και κατακρεούργησαν 240.000 Έλληνες στην Κύπρο, καθώς και μέγα τμήμα του ελληνικού πληθυσμού στην Αίγυπτο.
Πολλοί των θυμάτων Ελλήνων,σύμφωνα με το xeironioslavi.blogspot.gr, επριονίσθησαν στα δύο από τους Εβραίους σύμφωνα με την παράδοσή τους, ότι ο Δαυίδ επεκύρωσε αυτόν τον τρόπο εκτέλεσεως με το παράδειγμά του.
Κατά τις σφαγές αυτές των Ελλήνων, οι Εβραίοι κατεβρόχθιζαν τις σάρκες των νεκρών, έπιναν το αίμα τους και κατέστρεφαν τα εντόσθια!…”
Αυτά, όσο κι αν φαίνονται απίστευτα, υποβολιμαία ή υπερβολικά, γράφονται από έναν εκ των μεγαλυτέρων ιστορικών συγγραφέων του παρελθόντος που δεν μπορεί να καταστεί ύποπτος “αντισημιτισμού” (στην εποχή του τουλάχιστον), ούτε να κατηγορηθεί για έλλειψη σοβαρότητος, αφού τα έργα του ήταν, είναι και θα είναι μία εκ των σοβαροτέρων πηγών της Αρχαιότητας. (Αυτά από τις ιστορικές πηγές)
Τον
χειμώνα του 116 μ.Χ. ο αυτοκράτωρ Τραϊανός τον περνά στα ερείπια της
ανατολικής πρωτεύουσάς του, της Αντιοχείας, η οποία τον προηγούμενο
χρόνο είχε ισοπεδωθεί από καταστρεπτικό σεισμό. Εκεί, ο αυτοκράτωρ έμαθε
ότι οι εβραίοι είχαν εξεγερθεί.Τα νέα ήταν ότι, οι εβραίοι εξεγερθέντες, στην σημερινή Λιβύη (Κυρηναϊκή), στην Αλεξάνδρεια, στην Κύπρο και στην Μεσοποταμία, ξεσηκώθηκαν εναντίον της Ρώμης,σφάζοντας όμως περίπου 1.000.000 Έλληνες!
Ο Τραϊανός, απεφάσισε να ανασυγκροτηθεί στην Ρώμη αλλά, στις ακτές της Κιλικίας, στην Σελινούντα, απέναντι από την Βόρειο Κύπρο, στις 8 Αυγούστου του 116, πέθανε σε ηλικία 62 ετών. Τον διαδέχθηκε ο ικανότατος και φιλέλληνας Αδριανός.
Εξέγερση και γενοκτονία των Ελλήνων στην Κυρηναϊκή
Το κίνημα των εβραίων είχε ξεκινήσει στην Κυρήνη της Λιβύης όπου οι εξεγερθέντες κατέσφαξαν τον Ελληνικό πληθυσμό, ισοπέδωσαν την πόλη, γκρέμισαν τους Ναούς και έφθασαν μέχρι του σημείου να σκάψουν τον δρόμο που οδηγούσε στο επίνειο της πόλης, την Απολλωνία. Κάποιος υπεσχέθη ότι θα ηγηθεί των εβραίων της Κυρήνης στον δρόμο προς την Σιών… Οι δε εβραίοι της Κυρήνης θα ηγούντο των συμπατριωτών τους της Αιγύπτου. Οι εβραίοι της Μεσοποταμίας θα τους συναντούσαν εκεί…
Τελικά, η εξέγερση κατεστάλη το 118 μ.Χ. Στην Ανατολική Μεσόγειο, την τάξη επέβαλλε ο στρατηγός Μάρκιος Τούρβων, ενώ στην Μεσοποταμία, ήδη ο Λούσιος Κουίετος το είχε επιτύχει αφού και οι δύο επέβαλαν την τιμωρία των λεγεώνων, σφάζοντας δεκάδες χιλιάδες εβραίων, οπωσδήποτε όμως λιγότερους από όσους Έλληνες οι ίδιοι εξόντωσαν.
Σαν αντίδραση στην καταστροφή τους, οι εβραίοι σταμάτησαν να μαθαίνουν στα παιδιά τους Ελληνικά! Για την Κύπρο όμως, η καταστροφή ήταν ολοκληρωτική. Η αντιπαλότητα εβραίων-Κυπρίων ξεκίνησε από τα πρώτα χρόνια της υποδουλώσεως της Κύπρου στους Ρωμαίους. Ο Κάτων κατέλαβε την Κύπρο το 56 π. Χ. και κυριολεκτικά την καταλεηλάτησε από κάθε είδος πλούτου οδηγώντας τους Κυπρίους σε πλήρη εξαθλίωση.
Σύμμαχοι των Ρωμαίων σ’ αυτή την καταπίεση ήταν εβραίοι έμποροι, οι οποίοι, ως υπεργολαβία, ανέλαβαν να εκμεταλλεύονται, για λογαριασμό των Ρωμαίων, τα πλούσια ορυχεία χαλκού και κάθε άλλο πλουτοπαραγωγικό πόρο.
Στα επόμενα χρόνια, και μετά το 70 μ. Χ., ο εβραϊκός πληθυσμός της Κύπρου αυξήθηκε κατά πολύ. Έτσι, υπήρχε αρκετό πλήθος για την εφαρμογή στην Κύπρο των σιωνιστικών σχεδίων. Το 117 μ. Χ. λοιπόν κάποιος εβραίος ονόματι Αρτεμίων ηγήθηκε των εβραίων εξεγερθέντων.
Ο Βυζαντινός ιερομόναχος λόγιος και ιστορικός και μετέπειτα Πατριάρχης (1065-1075) Ιωάννης Ξιφιλίνος, ευτυχώς, διέσωσε το γεγονός ότι οι σφαγιασθέντες στο νησί έφθασαν τις 240.000, αφού από αρχαίες πηγές μόνον ο Δίων ο Κάσιος αναφέρεται στην σφαγή αυτή στο περίφημο έργο του ”ΒΙΟΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΩΝ”. Πρώτη πηγή.
Δεύτερη πηγή, του περιφήμου Αγγλου ιστορικού Εντουαρντ Γκίμπον (γνωστού ελληνικά ως Γίββων) που έζησε από το 1737 έως 1794, ήτοι κατά την περίοδο του σκλαβωμένου ελληνισμού.
Το κείμενο αυτό, όπως λέει το ethnikismos.net, ανευρίσκεται στο μνημειώδες έργο του “Ιστορία της Παρακμής και Πτώσεως της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας” και αναφέρεται, ακόμη, στο βιβλίο “Δίκη” (“Trial”) του Μπιλ Γκρίμσταντ, υπευθύνου των εκδόσεων “Αρυαν Πρες Ινκορπρέιτεντ, έκδοση 1973, Ουάσιγκτον ΗΠΑ.
Ιδού η περικοπή.
“Η ανθρωπότης μένει έκπληκτη από το ρεσιτάλ (σε τρεις πράξεις) των φοβερών κακουργημάτων των Εβραίων, εναντίον των ανυποψιάστων, γηγενών Ελλήνων, οι οποίοι τους θεωρούσαν φίλους.
Οι Εβραίοι πρόδωσαν αυτή τη φιλία και έσφαξαν 220.000 Έλληνες στην Κυρηναϊκή και κατακρεούργησαν 240.000 Έλληνες στην Κύπρο, καθώς και μέγα τμήμα του ελληνικού πληθυσμού στην Αίγυπτο.
Πολλοί των θυμάτων Ελλήνων,σύμφωνα με το xeironioslavi.blogspot.gr, επριονίσθησαν στα δύο από τους Εβραίους σύμφωνα με την παράδοσή τους, ότι ο Δαυίδ επεκύρωσε αυτόν τον τρόπο εκτέλεσεως με το παράδειγμά του.
Κατά τις σφαγές αυτές των Ελλήνων, οι Εβραίοι κατεβρόχθιζαν τις σάρκες των νεκρών, έπιναν το αίμα τους και κατέστρεφαν τα εντόσθια!…”
Αυτά, όσο κι αν φαίνονται απίστευτα, υποβολιμαία ή υπερβολικά, γράφονται από έναν εκ των μεγαλυτέρων ιστορικών συγγραφέων του παρελθόντος που δεν μπορεί να καταστεί ύποπτος “αντισημιτισμού” (στην εποχή του τουλάχιστον), ούτε να κατηγορηθεί για έλλειψη σοβαρότητος, αφού τα έργα του ήταν, είναι και θα είναι μία εκ των σοβαροτέρων πηγών της Αρχαιότητας. (Αυτά από τις ιστορικές πηγές)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου