Ερμής ο Τρισμέγιστος: Περί δημιουργίας

Μια από τις λίγες πληροφορίες που έχουμε για την δημιουργία, αφού όλες οι θρησκείες αντέγραψαν τα πάντα από τον Ερμή τον Τρισμέγιστο, θα σταθούμε σε αυτά που έγραψε, και θα σας αφηγηθώ όλη την ιστορία που μας περιγράφει περιληπτικά, και ο καθένας από όλους εμάς ας την κρατήσει στην άκρη του μυαλού του ως ένα παραμύθι αχαλίνωτης πραγματικότητας;..ποιος ξέρει;


ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ

Ερμής ο Τρισμέγιστος

Κάποτε, πριν δημιουργηθεί ακόμη το σύμπαν όπου ζούμε σήμερα, και πριν ακόμη γεννηθούν οι άνθρωποι, ο Πατέρας Νους Θεός, που αποτελείται από φως και ζωή, και δημιουργεί συνεχώς την ζωή, και από ζωή και φως πληρούνται τα πάντα όπου δημιουργεί, αφού φως είναι ο Νους, και ζωή είναι το φως, όπου ο νους είναι ο νοητός κόσμος, και ζωή όπου το αντικείμενο το αιθερικό πεδίο, και όχι το υλικό αντικείμενο που ζούμε εμείς τώρα, όπου όλα τα όντα ζουν μέσα στο άυλο και μη υλικό περιβάλλον, όπου τα πάντα είναι νοητά μεν όπως εδώ που ζούμε εμείς, αλλά αιθερικά και όχι υλικά. Ένας κόσμος νοητός που πληρείται από φως, και φως είναι ο κόσμος, ένας αιθερικός κόσμος.
Ενώ εδώ στην υλική δημιουργία τον αισθανόμαστε ως υλικό αφού αποτελείται από τα βαρύτερα στοιχεία του δοχείου της γένεσης του κόσμου που ζούμε, τα βαρύτερα στοιχεία που δεν έχουν τον Λόγο του Πατέρα Νου Θεού, διότι τα στοιχεία του κόσμου αυτού δεν προέρχονται από τον ίδιο, αλλά από το αντίθετο του, ..το σκότος!..το σκοτεινό πεδίο που απορροφά το φως, το αντίθετο του φωτός!
Έτσι λοιπόν, ξαφνικά, διότι αυτό που είναι το αντίθετο, η ανυπαρξία, αυτό που δεν υπάρχει, ο ΜΗ ΟΝ, το αντίθετο του Θεού Πατέρα, (ο ΟΝ και ο ΜΗ ΟΝ), εμφανίστηκαν κάπου μακριά από τα φωτεινά πεδία του Πατέρα Νου Θεού, τα στοιχεία του δοχείου της γένεσης της δημιουργίας που ζούμε σήμερα, δηλαδή άρχισε να γεννιέται μια ασχημάτιστη σκοτεινή και υγρή φύση, φοβερή και στυγνή, πολύ ταραχώδη που έβγαζε ανεκλάλητους σπαραχτικούς ήχους, και ενώ γεννιόταν ακόμη μιας που βρισκόταν στην μέση της γέννησης της η σκοτεινή δημιουργία, από τα φωτεινά πεδία ξεπετάχτηκε Αγιος Λόγος, και ενώθηκε με τα σκοτεινά στοιχεία της φύσης τα αέρινα και τα Αγιοποίησε.
«»»»Από τα φωτεινά πεδία ξεχύθηκε στην σκοτεινή φύση Λόγος Άγιος, και τότε άρχισε να ξεπηδά από την σκοτεινή φύση, με όλες τις δυνάμεις της και τα στοιχεία προς τα ύψη, αποτελούμενες από την υγρή φύση , το άκρατο πυρ τον αέρα, και το πνεύμα, και αφήνοντας μόνα τους την γη και τα νερά.»»»»
Δηλαδή:
Ο Πατέρας Νους Θεός απορρόφησε με τον Άγιο Λόγο, τα σκοτεινά στοιχεία, και αγιοποιήθηκαν και έγιναν καθαρά πλέον, αλλά όχι φωτεινά, αφού δεν προέρχονται από το φως.
Το φως η ζωή, είναι καθαρά αιθερικά – φωτεινά πεδία.
Αμέσως ο Πατέρας Νους Θεός αφού είναι ζωή και φως, γέννησε άλλον Νου Δημιουργό, Ομοούσιο, από φως και ζωή, και αυτός περικάλυψε την σκοτεινή δημιουργία με τον Λόγο του, ώστε να μην μπορέσει ποτέ να «μολύνει» τον χώρο, διότι το ανύπαρκτο απορροφά οτιδήποτε υπαρκτό. Οτιδήποτε υπάρχει έχει χώρο, υπόσταση, ενώ οτιδήποτε δεν υπάρχει απορροφά αυτό που υπάρχει, και γι’αυτό γέννησε ο Πατέρας Νους Θεός τον Δεύτερο Νου Δημιουργό ώστε να επιτηρεί το σκότος.
Και επειδή και ο Δημιουργός Νους, είναι ομοούσιος με τον Πατέρα Νου Θεό, άρα ζωή και φως, και πάντα δημιουργεί και δεν καταστρέφει, έδωσε κίνηση στην σκοτεινή δημιουργία, και δημιούργησε επτά σφαίρες η μία μέσα στην άλλη.
«»»».Αφού αγιοποίησε ο Πατέρας Νους Θεός, τα τέσσερα σκοτεινά στοιχεία, που πήγαν να αντιμετωπίσουν τον Άγιο Λόγο, στη συνέχεια ενώθηκε με τον Δεύτερο Νου, και όρμησαν στην καθαρή πλέον από τα σκοτεινά στοιχεία φύση, του νέου σκοτεινού αλλά Αγιοποιημένου δημιουργήματος, και από τα βαριά στοιχεία δημιουργήθηκε η ύλη και τα νερά.»»»

Δημιούργησε τους επτά Διοικητές, όσες και οι σφαίρες της δημιουργίας, που περικλείουν την κάθε σφαίρα, και όπου υπάρχουν πύλες που ενώνουν τις σφαίρες μεταξύ τους, κι έτσι μένει απομονωμένη κάθε σφαίρα, και προστατευόμενη από τους Διοικητές, από τον Λόγο του Δημιουργού Νου, και του Πατέρα Νου Θεού.
Και αμέσως μετά δημιούργησε την ζωή μέσα στην όλη δημιουργία, με όντα δίχως φωτεινό νου, τα ζώα τα πτηνά, τα αμφίβια, κτλ.
«»»»Ο δε δεύτερος δημιουργός Νους ο περικλείων τους επτά κύκλους και τις δίνες των ριζών τους,(πύλες), μαζί με το λόγο έστρεψε τα δημιουργήματα του, κι άρχισαν να περιστρέφονται από μία αόριστη αρχή προς ένα απέραντο τέλος, η δε περιφορά καθώς το θέλησε ο Νους δημιούργησε από τα κατωφερή στοιχεία ζώα άλογα χωρίς λόγο, (χωρίς τον Λόγο χωρίς τον φωτεινό Νου), ο αέρας δημιούργησε πετεινά και τα νερά υδρόβια πλάσματα.
Κι όταν χώρισε η γη από τα νερά της δημιουργήθηκαν όπως το θέλησε ο Νους ζώα τετράποδα, ερπετά και άγρια και ήμερα ζώα.»»»»
…………………………………..
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ..
Αμέσως αφού τελείωσε η δημιουργία, ο πατέρας όλων ο Νους, ζωή και φως υπάρχων, γέννησε άνθρωπο όμοιο μ” αυτόν.  Περικαλλής δε καθώς ήταν, επειδή είχε τη δική του μορφή, τον αγάπησε σαν παιδί του και του έδωσε την εξουσία όλων των δημιουργημάτων του.
Ο Άνθρωπος γεννήθηκε έξω από την Δημιουργία, της σκοτεινής ύλης, όμοιος με τον Δεύτερο Νου, και ως Ομοούσιος με τον Πατέρα Νου Θεό, αφού προέρχονται από την ίδια ουσία.
Και αφού ο Άνθρωπος έμαθε τα πάντα για τα φωτεινά πεδία, θέλησε κι αυτός να δημιουργήσει…
Και αφού έμαθε την ουσία της (σκοτεινής) δημιουργίας, θέλησε να διανοίξει την περιφέρεια των κύκλων, για να κατανοήσει το κράτος που κάθονταν επάνω στο πυρ.
Θέλησε ο Άνθρωπος να ζήσει μέσα στην πρώην σκοτεινή δημιουργία, για να την κατανοήσει.
Αμέσως η σκέψη του κι επιθυμία του πραγματοποιήθηκε, αφού με μια του σκέψη δημιουργεί τα πάντα, και βρέθηκε μέσα στην «σκοτεινή» δημιουργία, και ξαφνικά, εκεί που εξουσίαζε τα πάντα, εκεί που ήταν φως, έγινε πνεύμα, εκεί που ήταν ζωή έγινε ψυχή μέσα σε υλικό σώμα, και πλέον έχασε όλες του τις δυνάμεις, αφού το υλικό σώμα τον παγίδευσε, και από φως, έγινε φωτεινός αλλά και σκοτεινός νους, (δεξιό και αριστερό ημισφαίριο), αφού πλέον θα ζούσε σε έναν κόσμο όπου μεν αγιοποιήθηκε από τον Λόγο, αλλά παραμένει σκοτεινός, από τα βαριά στοιχεία, την γη και το νερό,
Και από ζωή έγινε ψυχή μέσα σε υλικό σώμα, όπου η ψυχή κινεί μεν το υλικό σώμα,και το συγκροτεί, αλλά μέσα σε υλικό κόσμο, σκοτεινό από τα βαριά στοιχεία, και όχι αιθερικό από άπλετο φως.

Και πλέον από φως και ζωή έγινε ο άνθρωπος νους φωτεινός- πνεύμα, αλλά και σκοτεινός, μέσα σε σκοτεινό υλικό σώμα, και από έναν κόσμο από ζωή και φως που ήταν, πλέον ζει σε έναν κόσμο σκοτεινό, από το καλό – κακό, από τα δύο αντίθετα που συγκρούονται συνεχώς, και το ένα θέλει να νικήσει το άλλο, και έτσι παραμένει ο κόσμος θνητός, αφού ότι πεθαίνει ξαναγεννιέται, σε μια αέναη μάχη σε έναν κόσμο θνητό και σκοτεινό μεταξύ του Ον και του Μη Ον, αφού μπήκε μέσα στην σκοτεινή δημιουργία το φως, δηλαδή ο Άνθρωπος!

Αμέσως μετά την είσοδο του Ανθρώπου στην σκοτεινή φύση της δημιουργίας, άρχισαν όλες οι αλλαγές, ώστε να υποδεχτεί τον φωτεινό άνθρωπο η δημιουργία.
Και από αρσενικοθήλυκος που ήταν χωρίστηκε σε άντρα και γυναίκα, και όλα τα ζώα και τα δημιουργήματα χωρίστηκαν και αυτά σε αρσενικά και θηλυκά.
«»»»» Όταν εφτασε το πληρωμα της περιοδου,ο συνδεσμος ολων αυτων διαλυθηκε με τη βουληση του Θεου, διοτι όλα τα ζωα που ηταν αρσενικοθυληκα διασπαστηκαν μαζι με τον ανθρωπο και στο ένα μερος τους μετατραπηκαν σε αρσενικα και θηλυκα.
Ο δε Θεος αμεσως ειπε με λογο αγιο: Όλα τα κτισματα και τα δημιουργηματα ν’αυξανεστε σε μεγεθος και να πληθυνεστε κι ο λογικος ανθρωπος ν’αναγνωρισει τον εαυτο του σαν αθανατο και τον ερωτα σαν υπευθυνο για το θανατο και όλα τα οντα.
Όταν το ειπε αυτό, η Προνοια με την Ειμαρμενη και την Αρμονια πραγματοποιησαν τις προσμιξεις κι αρχισαν τις γεννησεις. Πληθυνθηκαν, λοιπον, τα παντα ως προς το γενος τους κι αυτος, που αναγνωρισε τον εαυτο του, εφτασε στο ξεχωριστο αγαθο, ενώ εκεινος, που αγαπησε το σωμα του προερχομενο απ’την πλανη του ερωτα, αυτος μενει πλανωμενος στο σκοταδι κι υποφερει με τις αισθησεις του τα παθη του «θανατου».
· Γιατι πεφτουν τοσο εξω, ειπα εγω, οσοι αγνοουν, ώστε να στερηθουν την αθανασια;
· Μοιαζεις φιλε μου, σαν να μην εδωσες βαση σε οσα ακουσες. Δεν σου ειπα να συλλογιζεσαι με τον νου;
· Συλλογιζομαι και θυμαμαι και συγχρονως σ’ευχαριστω.
· Εάν τα σκεφτηκες, πες μου, γιατι αξιζουν το θανατο οσοι βρισκονται μεσα στο θανατο;
· Διοτι το στυγνο σκοταδι αποτελει την αρχη του δικου τους σωματος, απ’οπου προερχεται κι η υγρη φυση, υλικο του σωματος στον αισθητο κοσμο, απ’τον οποιο ποτιζεται ο θανατος.
· Σωστα τα’αντιληφθηκες, φιλε μου. Και γιατι αυτος που κατανοησε τον εαυτο του προσχωρει σ’Αυτόν,πραγμα που περιεχεται στο Λογο του Θεου;
Εγω τοτε λεω: «Διοτι από φως και ζωη εχει συσταθει ο Πατερας των Παντων, απ’τον οποιο γεννηθηκε κι ο ανθρωπος».
· Σωστα τα λες, φως και ζωη είναι ο Θεος κι ο Πατερας, απ’τον οποιο γεννηθηκε ο ανθρωπος. Εάν, λοιπον, μαθεις πως αυτος αποτελειται από ζωη και φως και πως απ’τα ιδια συστατικα τυχαινει ν’αποτελεισαι κι εσυ, τοτε θα προσχωρησεις παλι στη ζωη.
Πες μου, όμως, ακομα, Νου μου, πως εγω θα προσχωρησω στη ζωη, ειπα. Διοτι ο Θεος λεει «ο λογικος ας αναγνωρισει τον εαυτο του»
(Σημ. Η φραση είναι καταπληκτικη. « Αν αναγνωρισει τον εαυτο του».Το γνωθι σ’αυτόν, η γνωσεσθε την αληθεια και η αληθεια θα σας ελευθερωσει.»»»»
Δεν διαθετουν, λοιπον, ολοι οι ανθρωποι νοηση;-Προσεξε αυτά που λες φιλε μου. Εγω ο ιδιος ο Νους βρισκομαι κοντα στους όσιους και στους αγαθους και στους καθαρους και στους ελεημονες και στους ευσεβεις κι η παρουσια μου γινεται βοηθεια κι αμεσως τα παντα αναγνωριζουν κι εξευμενιζουν τον Πατερα με αγαπη και τον ευχαριστουν με αγαπη ευλογωντας τον και υμνωντας τον, όπως του αρμοζει.
Και πριν την παραδοση του σωματος στον ιδιο του το θανατο σιχαινονται τις αισθησεις, αφου γνωριζουν τις επιδρασεις τους. Εγω όμως ο ιδιος περισσοτερο, ο Νους, δεν θα επιτρεψω να παρουσιαστουν οι επιδρασεις του σωματος, που επιτιθενται.
Σαν φρουρος θ’αποκλεισω τις εισοδους των κακων και πονηρων επιδρασεων, αποκοπτωντας την αναμνηση τους.
Βρισκομαι μακρυα ομως απ τους ανοητους και τους κακους και τους πονηρους και τους φθονερους και τους πλεονεκτες και τους φονιαδες και τους ασεβεις.
Τους εχω παραχωρησει στον τιμωρο δαιμονα, (στον σκοτεινό εαυτό τους, αφού στην αρχαιοελληνική γλώσσα, δαίμονας είναι ο καλός και ο κακός εαυτός του ανθρώπου), ο οποιος ριχνοντας λαδι στη φωτια τους πληγωνει στις αισθησεις και τους εξοπλιζει ακομα περισσοτερο για τις ανομιες, ωστε η τιμωρια τους να ειναι ακομη πιο μεγαλη. Και δεν σταματουν να εχουν επιθυμιες για ακορεστες ορεξεις πολεμωντας ακορεστα μεσα στο σκοταδι και τους βασανιζει δυναμωνοντας συνεχως την εναντιον τους φωτια.

morfeas sky