Βέβαια, χάνει τον καιρό του, όποιος προσπαθεί να εξηγήσει. Κάποιοι άνθρωποι ακούνε αυτό, που θέλουν να ακούσουν, μέσω της επικοινωνιακής πολιτικής και αποπροσανατολίζονται από τα παπαγαλάκια και τους βολεμένους! Εν τούτοις, δεν θα πάψουμε, να καταθέτουμε την άποψή μας ότι, ο γερμανικός ηγεμονισμός επιβάλλει σταδιακά την «παράδοση άνευ όρων» στα κράτη της Ευρώπης, με πρώτο την Ελλάδα, παίρνοντας εκδίκηση για την παράδοση άνευ όρων της Ναζιστικής Γερμανίας το 1945 και τον τερματισμό του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Σταχυολογούμε αυτολεξεί, κάποια σημαντικά στοιχεία της συμφωνίας των «ελληνικών αρχών» με το Eurogroup της 20/2/2015:
«Ο σκοπός της επέκτασης είναι η επιτυχής ολοκλήρωση της αξιολόγησης με βάση της προϋποθέσεις στην τρέχουσα συμφωνία.»
«Τα κεφάλαια .είναι διαθέσιμα .και μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.»
«Οι ελληνικές αρχές έχουν εκφράσει την ισχυρή δέσμευσή τους σε μια βαθύτερη και ευρύτερη διαδικασία διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.»
«Οι ελληνικές αρχές επαναδιατυπώνουν την κατηγορηματική δέσμευσή τους για την τήρηση των οικονομικών τους υποχρεώσεων προς όλους τους πιστωτές τους στο ακέραιο και εγκαίρως.»
«Οι ελληνικές αρχές έχουν επίσης δεσμευτεί να διασφαλίσουν τα κατάλληλα πρωτογενή πλεονάσματα . για την εγγύηση της βιωσιμότητας του χρέους .»
«Οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται να απόσχουν από οποιαδήποτε κατάργηση των μέτρων και από μονομερείς αλλαγές στις πολιτικές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις .»
Σε απλά ελληνικά: Αναγνωρίζονται η δανειακή σύμβαση, τα μνημόνια, η τραπεζοκρατία, το χρέος στο ακέραιο, η βιωσιμότητά του, η αποπληρωμή των δανειστών και δηλώνεται η δέσμευση για συνέχιση των μεταρρυθμίσεων και η αποχή από οποιαδήποτε μονομερή ενέργεια κατάργησης των μέτρων και των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων! Συνεπώς, μιλάμε για μια στροφή 180ο μοιρών της κυβέρνησης σε σχέση με τις προεκλογικές δεσμεύσεις του κόμματος, για μια άνευ όρων παράδοση! Γιατί προεκλογικά "σκίζονταν η δανειακή σύμβαση και τα μνημόνια", "δεν αναγνωρίζονταν και διαγράφονταν το χρέος".
Το μόνο θετικό στοιχείο είναι, ότι η συμφωνία αυτή έγινε μεταξύ του Eurogroup με τις «ελληνικές αρχές», όπως αναφέρεται και όχι με τον ελληνικό λαό. Συνεπώς, ο λαός, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, μπορεί οποτεδήποτε, να καταγγείλει τη συμφωνία αυτή, όπως και τις άλλες συναφείς ως απεχθή (*)ειδεχθή και λεόντια!
ΥΓ.: Παρακολούθησα εχθές τη συνέντευξη τύπου των γραφειοκρατών της ΕΕ στους δεκάδες δημοσιογράφους, χωρίς την παρουσία (των ηττημένων) Ελλήνων, μετά την εκβιαστική συμφωνία. Ήταν σαν να είχαν καταλάβει τη χώρα, επέβαλλαν όρους και μοίραζαν τα λάφυρα. Στο νου μου ήρθε η ρήση του Ευαγγελίου: "... Διαμοίραζαν τα ιμάτια Αυτού και επί των ιματισμών Του, έβαλαν κλήρο". Δεν υπάρχει αμφιβολία, η Ελλάδα έγινε προτεκτοράτο της υπερεθνικής ελίτ. Φευ! Ο λαός έχει τώρα το λόγο!
(*) Ζητήματα ορολογίας του Χρέους: Ο πρώτος που χρησιμοποίησε τον όρο «επαχθές χρέος» (odious dept) ήταν ο Ρώσος διεθνολόγος Alexander N. Sack στο Παρίσι το 1927. Προσδιόρισε εκείνο το χρέος που είναι σε βάρος του λαού, για το οποίο δεν ρωτήθηκε ποτέ (χωρίς συναίνεση) και εν πλήρη γνώση των πιστωτών!!! Στην ελληνική γλώσσα χρησιμοποιούνται εναλλακτικοί όροι για να αποδώσουν το χαρακτήρα του. «Επαχθές» χρέος = «δυσβάστακτο» χρέος, «ειδεχθές» = «αποτρόπαιο», «απεχθές» = «επονείδιστο» ή «βλαβερό» χρέος, κά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου