Γράφει ο
Θανάσης Κουκοβίστας
Θανάσης Κουκοβίστας
Αν και, η τότε περίοδος δεν μοιάζει με την σημερινή, υπάρχει ένα κοινό σημείο που τις συνδέει, η απώλεια της δεδηλωμένης, ουσία σήμερα, τύποις και ουσία το 1965. Την Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012, ένα άρθρο μας στη «Φωνή» είχε τίτλο «ΣΥΡΙΖΑ: Βίοι παράλληλοι με την Ένωση Κέντρου». Στο άρθρο αναλύθηκε η
ομοιότητα που παρουσίαζαν τα δύο κόμματα, την πολυδιάσπαση στο εσωτερικό τους. Τότε την Ένωση Κέντρου την αποτελούσε μια συνένωση μικρότερων κομμάτων, από τον κεντροδεξιό χώρο μέχρι τον κεντροαριστερό. Τον ΣΥΡΙΖΑ τον αποτελούν διάφορες συνιστώσες από τον κεντροαριστερό χώρο μέχρι τον άκρο αριστερό.
Τότε, οι δύο προβεβλημένες προσωπικότητες, οι οποίες δεν έκρυβαν τις αντίθετες πολιτικές τοποθετήσεις τους, ήταν ο Γεώργιος Παπανδρέου και ο Σοφοκλής Βενιζέλος (μετά τον θάνατό του αναδείχθηκε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης). Σήμερα, είναι ο Αλέξης Τσίπρας και ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, ακόμα και η Ζωή Κωνσταντοπούλου θα λέγαμε. Τότε, αποσχίσθηκε το κεντροδεξιό κομμάτι, σήμερα, είναι έτοιμο να αποσχισθεί το αριστερό κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ. Για το τι μπορεί να συμβεί, γράφαμε:
«Η αποσάθρωση του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα φέρει καμιά δικτατορία, αλλά θα φέρει το οικονομικό χάος και το βούλιαγμα του λαού σε μεγαλύτερη αθλιότητα. Όταν η ιστορία επαναλαμβάνεται, πρόκειται για φάρσα ή κωμωδία».
Το κακό είναι ότι εξελίχθηκε σε τραγωδία, μετά την επιβολή περιορισμού στην κίνηση κεφαλαίων, το περίφημο capital control. Ενώ, μπροστά μας, παραμένει ανοικτό το θέμα εξόδου της χώρας από τη ζώνη του ευρώ, αν οι διαπραγματεύσεις με τους δανειστές αποτύχουν στη σύναψη μιας συμφωνίας αξιόπιστης και βιώσιμη σε βάθος τριετίας, αλλά και παραπέρα.
Υπάρχει άλλη μια ομοιότητα των δύο εποχών. Αναδεικνύονται δύο περίπου ίδιες προσωπικότητες, τότε ο Ανδρέας Παπανδρέου, σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας. Και οι δύο αναδείχθηκαν πρωθυπουργοί, μοιράζοντας υποσχέσεις και κηρύσσοντας τον πόλεμο στο σάπιο πολιτικό κατεστημένο. Φόρεσαν φιλολαϊκή προβιά, για να περάσουν στο λαό μεγαλύτερα δεσμά. Το σύνθημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» έγινε νέα συμφωνία για τις βάσεις και η Ελλάδα μπήκε στο σκληρό πυρήνα της ΕΕ. Ενώ, από το σχίσιμο των μνημονίων και το χορό των αγορών φθάσαμε στο χορό των ακόμα περισσότερο εξαθλιωμένων Ελλήνων, υπό τους ήχους του ζουρνά ενός χειρότερου μνημονίου, και με το νέο δάνειο το χρέος θα φθάσει τα 400 δισ. ευρώ. Θα ζούνε με το βάρος του χρέους ακόμα και τα πέντε φορές εγγόνια μας.
Η ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ
Η Ένωση Κέντρου διαλύθηκε 1,5 χρόνο μετά την αναρρίχησή της στην εξουσία. Η ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ κράτησε μόλις έξι μήνες. Η ψηφοφορία, χαράματα την περασμένη Παρασκευή, επιβεβαίωσε και διεύρυνε την απόσταση ανάμεσα στις δύο κύριες ομάδες του κόμματος. Οι δηλώσεις των επομένων ημερών έριξαν περισσότερο λάδι στη φωτιά της διάσπασης, αλλά παίζουν επικίνδυνα παιχνίδια για τη λογική μας.
Αμέσως μετά την ψηφοφορία, κυβερνητικοί κύκλοι ανακοίνωσαν ότι μετά τις 20 Αυγούστου ο Αλέξης Τσίπρας θα θέσει θέμα ψήφου εμπιστοσύνης στη Βουλή. Σε συνέντευξή του στην «Εφημερίδα των Συντακτών», ο επικεφαλής της Αριστερής Πλατφόρμας, Παναγιώτης Λαφαζάνης, δήλωσε, σχετικά με την ψήφο εμπιστοσύνης, ότι στηρίζει την κυβέρνηση για να εφαρμόσει το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή να εφαρμόσει τις εξαγγελίες της Θεσσαλονίκης. Ο ρηξικέλευθος βουλευτής παίζει άσχημα με τη λογική μας.
Δεν είναι δυνατό να κάνει τέτοια δήλωση όχι μόνο μετά το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, αλλά και μετά την απόφαση του Eurogroup, που ενέκρινε τη σύναψη της νέας δανειακής συμφωνίας, δηλαδή την υπογραφή του νέου μνημονίου. Το μέλλον της κυβερνητικής πολιτικής είναι πλέον προκαθορισμένο, είναι υποχρεωμένη να υλοποιήσει τα μνημονιακά μέτρα, τα οποία βρίσκονται σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση με το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Η τέλεια παράνοια θα είναι δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.
Το ίδιο επικίνδυνη για την κοινή λογική ήταν και η δήλωση του στενού συνεργάτη του Αλέξη Τσίπρα, Νίκου Παππά, υπουργού Επικρατείας, ο οποίος δήλωσε στην ιταλική εφημερίδα Il Manifesto «Δυστυχώς φαίνεται να οριστικοποιείται ένα ρήγμα το οποίο εμείς θα δουλέψουμε μέχρι τελευταία στιγμή για να το αποτρέψουμε». Δυσερμήνευτη είναι η αποτροπή, εκτός αν ο υπουργός εννοεί ότι κατάληξε σε μια συμφωνία ο πρωθυπουργός, για να κερδίσει χρόνο, να μη την εφαρμόσει και να ξαναγυρίσει στα ίδια, οπότε θα είναι και εφικτή η ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ! Δεν είναι απλά επικίνδυνη αυτή η πολιτική ακροβασία, αλλά θα αποβεί και ολέθρια για τον ελληνικό λαό.
ΠΡΟΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
Όλα τα κόμματα και η εσωκομματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν θελήσουν να παίξουν με την λογική μας, θα ψηφίσουν κατά στην ψήφο εμπιστοσύνης, με μοιραίο αποτέλεσμα η κυβέρνηση να απολέσει τη δεδηλωμένη και υποβάλει την παραίτησή της ο πρωθυπουργός και η χώρα θα οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές. Η πολιτική ιστορία της Ελλάδας έχει δείξει ότι οι πολιτικοί μας πρώτα βάζουν το προσωπικό και το κομματικό συμφέρον και μετά το εθνικό. Από τον κανόνα αυτό δεν ξεφεύγει ούτε ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος ηγείται ενός κόμματος που ευαγγελίστηκε τον νεωτερισμό, αλλά είναι βουτηγμένος στον παλαιοκομματισμό!
Οι σημερινές πολιτικές συνθήκες επιβάλλουν, πολύ περισσότερο από τον Νοέμβριο του 2011 και τη «λύση Παπαδήμου», τη συγκρότηση κυβέρνησης ειδικού σκοπού, η οποία κατ’ ανάγκη δεν σημαίνει συνεργασία με τη ΝΔ. Ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να ηγηθεί μιας κυβέρνησης ειδικού σκοπού, με τη συμμετοχή τεχνοκρατών ή και πολιτικών προσωπικοτήτων, προκειμένου να ψηφιστούν με ευρεία πλειοψηφία τα προαπαιτούμενα του Οκτωβρίου, οι εφαρμοστικοί νόμοι, να έχει ολοκληρωθεί η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και η χώρα να έχει μπει σε μια κανονικότητα, με δεδομένο ότι τότε θα υπάρξει και ξεκαθάρισμα των δανειστών στο ζήτημα του χρέους, που υπό τις σημερινές συνθήκες μοιάζει να είναι κυρίαρχο και καθοριστικό για τη βιωσιμότητα του 3ου Μνημονίου, αλλά και της ελληνικής οικονομίας.
Κάτι που πρότεινε κι ο Αλέξης Μητρόπουλος. Οπότε, πιο πρόσφορη είναι η ημερομηνία την Άνοιξη του 2016, αν και το πιο λογικό είναι μια τέτοια κυβέρνηση να ολοκληρώσει την τριετία του νέου μνημονίου και οι εκλογές να διεξαχθούν στις αρχές του 2019, δηλαδή να εξαντλήσει την τετραετία.
Κάποιος από τους ευφυείς κύκλους του Μεγάρου Μαξίμου είπε ότι οι εκλογές επιβάλλεται να γίνουν τώρα, γιατί τότε Αξιωματική Αντιπολίτευση θα είναι Χρυσή Αυγή. Με άλλα λόγια, προεξόφλησε ότι σε μια κυβέρνηση ειδικού σκοπού θα συμμετάσχει και η ΝΔ, κάτι που δεν ισχύει. Όχι μόνο γιατί το απέκλεισε ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, αλλά και διότι οι συνθήκες δεν είναι ίδιες με τις συνθήκες του 2011 και η πτώση της ΝΔ θα είναι πολύ μεγαλύτερη, σε ποσοστό, από την πτώση των εκλογών του 2012. Εξάλλου, σε μια τέτοια περίπτωση, δεύτερη σε δύναμη κοινοβουλευτική ομάδα δεν θα είναι της Χρυσής Αυγής, αλλά των διαφωνούντων του ΣΥΡΙΖΑ, αν αποφασίσουν να ανεξαρτητοποιηθούν, να συγκροτήσουν κόμμα και να δηλώσουν στο προεδρείο της Βουλής ότι αποτελούν ξεχωριστή κοινοβουλευτική ομάδα.
Αυτό έπρεπε να το έχουν κάνει, ήδη, οι διαφωνούντες, αν στο μυαλό του Παναγιώτη Λαφαζάνη και των συν αυτώ δεν στριφογύριζε η φρούδα ελπίδα ότι μπορεί, μέσα από το επικείμενο συνέδριο να ελέγξουν το κόμμα. Όσα συνέδρια και να γίνουν, θα παραμείνουν μία μειοψηφία, έστω και πιο ισχυρή. Με την τακτική τους έχασαν μια ευκαιρία που τους παρουσιάστηκε, να έχουν αποσχισθεί από το κόμμα και να έχουν δημιουργήσει την τρίτη σε δύναμη κοινοβουλευτική ομάδα και να έχουν καθιερώσει την πολιτική τους ταυτότητα.
ΜΙΚΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΙ
Η σύντομη προκήρυξη των εκλογών δίνει πολλά πλεονεκτήματα στην κυβερνητική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα από αυτά είναι ότι καταλαμβάνεται η κομματική αντιπολίτευση ανοργάνωτη, περιορίζοντας τις τυχόν απώλειες σε ψήφους. Άλλωστε, για το λόγο αυτό υπήρξε αρνητική αντίδραση από τον Παναγιώτη Λαφαζάνη. Ένα δεύτερο πλεονέκτημα είναι ότι στις 20 Σεπτεμβρίου, μια πιθανή ημερομηνία που προβάλλεται μετ’ επιτάσεως, δεν θα έχουν εκδηλωθεί οι επιπτώσεις των νέων μέτρων. Ενώ, η καταβολή της πρώτης δόσης του δανείου θα δώσει μια γερή ανάσα στη χειμαζόμενη ελληνική οικονομία, που για να την κρατήσει στη ζωή, χρειάζονται να γίνουν κι άλλα. Όμως στις 20 Σεπτεμβρίου θα υπάρχει μόνον η θετική εντύπωση.
Κάποια χλιαρά σχόλια από τους εταίρους ότι η εσωκομματική διένεξη στον ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί ασταθές πολιτικό πεδίο, διασκεδάστηκαν από τον επικεφαλής του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ, ο οποίος αναφέρθηκε στη μεγάλη πλειοψηφία με την οποία ψηφίστηκαν τα μέτρα.
Στην ουσία, τα τέσσερα φιλοευρωπαϊκά κόμματα, ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, Το Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ, θα συνεχίσουν να διαθέτουν την ίδια μεγάλη πλειοψηφία, έστω κι αν μειωθεί κατά λίγο. Έτσι. Η κυβέρνηση που θα προκύψει, όποια και να είναι αυτή, θα εφαρμόσει τη συμφωνία που έχει επιτευχθεί. Όλα δείχνουν ότι νικητής και στις επόμενες εκλογές, υπό τις παραπάνω προϋποθέσεις, θα είναι και πάλι ο Αλέξης Τσίπρας. Αμφίβολη είναι η παρουσία των ΑΝΕΛ και του ΠΑΣΟΚ. Μπορεί ο Πάνος Σκουρλέτης να ονειρεύεται αυτοδυναμία, αλλά νέοι κυβερνητικοί συνέταιροι θα βρεθούν. Δεν είναι μόνο Το Ποτάμι, αλλά και η Ένωση Κεντρώων, που οι δημοσκοπήσεις δίνουν αποτέλεσμα που ξεπερνά το 3% και φθάνει μέχρι 5%. Ήδη, ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων, Βασίλης Λεβέντης, δήλωσε ότι είναι έτοιμος να συνεργαστεί σε μια κυβέρνηση με κορμό των ΣΥΡΙΖΑ. Αν ο Αλέξης Τσίπρας δεν επαναλάβει τα λάθη της συγκυβέρνησης ΝΔ- ΠΑΣΟΚ και δεν εγκλωβιστεί στις λαϊκίστικες σειρήνες να μην εφαρμόσει το πρόγραμμα, με την παράλληλη επιλογή μέτρων ανάκαμψης της οικονομίας, θα έχει μια πετυχημένη πορεία. Άλλωστε δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει την πρόκληση προεδρικών εκλογών, καθώς αυτές θα γίνουν μετά από 4,5 χρόνια και δύσκολα η αντιπολίτευση θα αρνηθεί την εκλογή νέου Προέδρου Δημοκρατίας ή επανάληψη της θητείας του Προκόπη Παυλόπουλου. Και το 2019 θα διεκδικήσει με αξιώσεις μια νέα κυβερνητική θητεία, ενώ θα έχει εξουθενωθεί η εσωκομματική αντιπολίτευση, ακόμα κι αν στις επόμενες εκλογές κερδίσει κάποιες έδρες. Είναι πανθομολογούμενο ότι δεν μπορεί η Αριστερή Πλατφόρμα να έχει την ίδια προγραμματική πληρότητα και σοβαρότητα, με εκείνη του ΚΚΕ, μόνο με την πρόταση για επιστροφή σε εθνικό νόμισμα.
Μάλλον θα περάσει στην ιστορία σαν… καρικατούρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου