Αυτή η ήττα δεν είναι ορφανή. Εχει πατέρα τον Αλ. Τσίπρα

Βασίλης Στεφανακίδης

Προσκολλημένος στα τσιτάτα και τα συνθήματα μιας συντηρητικής Αριστεράς, δείχνει να μην έχει διδαχτεί τίποτα από τη θητεία του στην εξουσία, ούτε για το πώς λειτουργεί η οικονομία, ούτε για το πώς λειτουργεί η Ευρώπη και ο υπόλοιπος δυτικός κόσμος

Να ’μαστε λοιπόν ξανά σε μια νέα προεκλογική περίοδο, για να επιλύσουμε το πολιτικό πρόβλημα το οποίο δεν μπορούσε, ή δεν ήθελε, να επιλύσει ως όφειλε ο κ. Τσίπρας. Αποσείει από πάνω του τις ευθύνες και αδιαφορώντας για το πρόσθετο κακό που επιφέρουν οι εκλογές, πετάει το μπαλάκι και πάλι στους ψηφοφόρους, αφού πρώτα φρόντισε, με τη δήθεν σθεναρή του υπερήφανη διαπραγμάτευση, να τους επιδαψιλεύσει με νέα δυσβάστακτα βάρη για τουλάχιστον άλλα τρία χρόνια, απότοκα τα περισσότερα της οργής των δανειστών για το 6μηνο μαρτύριο της κοροϊδίας και του παραλογισμού στο οποίο τους υπέβαλε.

 Κι έρχεται τώρα, συνεχίζοντας αυτόν τον παραλογισμό, να μας πει τι; Οτι, αν τον αναδείξουμε πρώτο και υπό την προϋπόθεση ότι θα βάλουμε στη Βουλή και τον συνεταίρο του Καμμένο, θα μας κάνει τη χάρη, παρότι ο ίδιος δεν το επιθυμεί, να μας κυβερνήσει και να εφαρμόσει, έστω και με κρύα καρδιά, το μνημόνιο που ο ίδιος υπέγραψε εκβιαζόμενος! Σε διαφορετική περίπτωση, γαία πυρί μειχθήτω γιατί ο ίδιος ως το νέο στην πολιτική δεν πρόκειται να συνεργαστεί με το παλιό και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα! Από πού όμως προκύπτει ότι αυτός και το τμήμα του κόμματος που του απέμεινε εκπροσωπούν το νέο, την ελπίδα, τον εκσυγχρονισμό, τη σοβαρότητα, την αξιοπιστία, τη διαφάνεια και το κύρος; Τι δείγματα γραφής έχουμε δει τους τελευταίους 7 μήνες ώστε να πούμε ναι, δικαιούται μια δεύτερη ευκαιρία για να αποδείξει ότι μπορεί να κάνει αυτά που λέει;

Εχει με κάποιον τρόπο, τον οποίο δεν έχω αντιληφθεί, επιδείξει ειλικρίνεια και συνέπεια λόγων και έργων; Εχει αντιμετωπίσει ή προσεγγίσει κάποιο από τα χιλιάδες ζέοντα θέματα της ελληνικής κοινωνίας (υγεία, παιδεία, ασφάλεια, Μεταναστευτικό, οικονομία) με σοβαρότητα, αξιοπιστία και ρεαλισμό; Επέδειξε σε κάποια στιγμή στοιχεία πραγματικού ηγέτη που παίρνει αποφάσεις αδιαφορώντας για το κόμμα και τους συντρόφους; Ανοιξε ποτέ την αγκαλιά του σε όλη την κοινωνία παραμερίζοντας τις διαχωριστικές κομματικές και ιδεολογικές γραμμές και αγκυλώσεις και δεν το κατάλαβα; Επέδειξε ποτέ συναίσθηση της δραματικής κατάστασης που βιώνει η χώρα και οι πολίτες και πρότεινε ή εφάρμοσε κάποια καινοτόμα και ρεαλιστική πολιτική;

Δυστυχώς όχι. Προσκολλημένος μέχρι σήμερα στα τσιτάτα και τα συνθήματα μιας παλαιολιθικής και συντηρητικής Αριστεράς, δείχνει να μην έχει διδαχτεί τίποτα από τη θητεία του στην εξουσία. Ούτε για τον τρόπο λειτουργίας της οικονομίας, ούτε για τον τρόπο λειτουργίας της Ευρώπης και του υπόλοιπου δυτικού κόσμου. Πιστεύει ακόμα και τώρα, αφελώς μέχρι παρεξηγήσεως, ότι έδωσε ένα μάθημα στην Ευρώπη και έριξε τον σπόρο της Δημοκρατίας που θα καρπίσει στο μέλλον για όλους τους λαούς! Και αφού σπατάλησε το όποιο πολιτικό του κεφάλαιο και την όποια αξιοπιστία του, ευτελιζόμενος στα μάτια της παγκόσμιας κοινότητας, αλλά κυρίως μεταξύ των εταίρων μας στην Ευρώπη, ταπεινωμένος όσο κανείς από τους προκατόχους του, με περισσό θράσος ζητάει από το εκλογικό σώμα να τον ανταμείψει για τη 17ωρη διαπραγμάτευσή του, προσπαθώντας να αποσιωπήσει το αποτέλεσμά της.

Ποντάρει δε σε μια παλαιοκομματική και πεπερασμένη αντίληψη ότι οι εκλογείς, επειδή όλο αυτό το διάστημα δεν έχουν πληρώσει στην ουσία τίποτα, καθώς όλα τα νέα χαράτσια που έχει συμφωνήσει ο ίδιος ο «σκληρός» διαπραγματευτής σπρώχτηκαν για τον Οκτώβριο και μετά, θα τον επιβραβεύσουν για τις προσπάθειές του αδιαφορώντας για τα επακόλουθα δεινά. Ισως ακόμα να υπολογίζει ότι το 3ο μνημόνιο, το αριστερό, αυτό των 500 σελίδων που του έστειλαν οι δανειστές κι αυτός το μόνο που έκανε ήταν να προσπαθήσει να τους «κλέψει» στη μετάφραση, ανάθεμα κι αν το έχουν διαβάσει ακόμα κι αυτοί που το ψήφισαν!

Μπορεί βέβαια ο λαός να μην είναι σοφός, όπως εκ του πονηρού λένε κάποιοι, αλλά πάντως ηλίθιος δεν είναι. Την κοροϊδία, το ψέμα και το λιγότερο κακό για τα προσωπικά του συμφέροντα το καταλαβαίνει. Και το ’χει αποδείξει πολλάκις μαυρίζοντας αυτούς που ναι μεν του βελτίωσαν το βιοτικό επίπεδο, αλλά από την άλλη ήθελαν κι άλλα από τους επόμενους που έταζαν για να πάρουν την εξουσία! Μια ιστορία που επαναλαμβάνεται δεκαετίες τώρα και το μόνο που αλλάζει είναι τα πρόσωπα.