Ειλικρινά κύριοι της κυβέρνησης, δε ΝΤΡΕΠΕΣΤΕ;;

Ο βασικός λόγος για τον οποίο οι Βρετανοί αποχώρησαν από την Ε.Ε. είναι οι μνήμες από τις καλές προ ένταξης ημέρες, όταν η ποιότητα της ζωής τους δεν είχε καμία σχέση με όσα βίωσαν κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στην παρέα της Μέρκελ, του Σόιμπλε, του Σουλτς και του Γιούνκερ....

Σκεφθείτε ότι η Βρετανία δεν συμμετείχε στην Ευρωζώνη -ισχυρό νόμισμα η στερλίνα για να τη θυσιάσει- και πως το πρόσφατο δημοψήφισμα δεν ήταν δεσμευτικό!

Σίγουρα πρόκειται για ενός άλλου τύπου Δημοκρατία, με ισχυρές βάσεις και περισσότερο σεβασμό στον πολίτη. Κι αυτή είναι η διαφορά μας. Μία από τις διαφορές μας, αφού η φτωχοποιημένη Ελλάδα έχει περιορισμένη εξαγωγική ισχύ, μη συγκρίσιμη με εκείνη της Γηραιάς Αλβιώνας.

Όμως, δεν θα μείνω σ’ αυτό, αφού ούτε εγώ συμφωνώ ότι κάτω από τις παρούσες συνθήκες, έτσι όπως κατάντησαν τη χώρα και με τους υπάρχοντες διαχειριστές της εξουσίας, πρώην και αρκετούς νυν, υπάρχει η δυνατότητα ενός αξιοπρεπούς Grexit.

Στον θάλαμο ανάνηψης δεν ρωτάς πότε παίρνεις εξιτήριο, αλλά εάν θα επιβιώσεις κι εκεί βρισκόμαστε τούτη την ώρα ως χώρα.

Εκείνο όμως που θα ήθελα να ρωτήσω τους συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ είναι κάτι πιο απλό. Πώς συμβαδίζει η υποτιθέμενη αριστερή λογική τους με μία συγκεντρωτική Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου όλες οι αποφάσεις παίρνονται στις Βρυξέλλες και χώρες όπως η Ελλάδα απλώς συμμετέχουν για να πουν τη γνώμη τους, χωρίς να λαμβάνονται σοβαρά υπ’ όψιν;

Πώς οι αριστεροί της αποκέντρωσης βαδίζουν πλάι πλάι με τους εκφραστές της πιο συγκεντρωτικής- γραφειοκρατικής νοοτροπίας;

Οι σύγχρονες κοινωνίες εφαρμόζουν εδώ και αρκετό καιρό αποκεντρωμένα μοντέλα, σε απόλυτη αντίθεση με τη φιλοσοφία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Γνωρίζουν εκείνοι που ασχολήθηκαν έστω και κατ’ ελάχιστον με την Κοινωνιολογία ότι πολιτισμός είναι πρωτίστως τα ήθη και τα έθιμα ενός λαού κι όχι τα γρήγορα αυτοκίνητα ή τα εξελιγμένα πλυντήρια.

Ποιος εγγυάται με όλους αυτούς τους λομπίστες και τους εκφραστές του κεφαλαίου ότι κάθε χώρα θα κατορθώσει να περισώσει τα ευαίσθητα πολιτισμικά της στοιχεία και δεδομένα, που την καθιστούν ξεχωριστή, όταν αυτά θα έχουν ισοπεδωθεί από τα οικονομικά τεχνάσματα, στα οποία καταφεύγουν οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών για να προστατέψουν την τσέπη τους;

Τέλος έρχονται οι αριθμοί να ανατρέψουν κάθε αισιόδοξη σκέψη για το μέλλον του Ευρωπαϊκού Εξαμβλώματος, γιατί συνειρμικά εκεί παραπέμπουν τα δύο κεφαλαία Ε.Ε.

Το 1973 η γεωγραφική περιοχή της Ευρώπης με τις χώρες που συμμετέχουν σήμερα στην Ε.Ε. παρήγαγε το 38% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Το 1993 που άρχισε να υφίσταται και απέκτησε υπόσταση το 25% και σήμερα μετά βίας το 17%!

Θα μου πείτε ότι οφείλεται στις πιέσεις των ασιατικών αγορών και ισχύει μέχρι ενός σημείου. Το ίδιο, όμως, δεν συνέβη με τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Το μερίδιο των ΗΠΑ στο παγκόσμιο ΑΕΠ το 1973 ήταν 30%, το 1993 27% και σήμερα ανέρχεται στο 22%. Κάνετε μία σύγκριση των αριθμών, για να καταλάβετε ότι η οικογένεια που επιλέξαμε να συμβιώσουμε μαζί πηγαίνει κατά διαβόλου κι εμείς την ακολουθούμε ως φτωχός συγγενής, σχεδόν μοιρολατρικά.

Η συμμετοχή της Ε.Ε. στο παγκόσμιο ΑΕΠ έπεσε κατά 55%, ενώ των ΗΠΑ κατά 27 ακριβώς στο μισό!

Πώς λοιπόν, βρε αφιλότιμοι, αισθάνεστε ισότιμοι συνομιλητές των καπιταλιστών της Βόρειας Ευρώπης; Ποιον κοροϊδεύετε, τον εαυτό σας ή εμάς;

Από ποιον προσπαθείτε να κρύψετε ότι βασικός καημός σας είναι η πιθανή απώλεια της εξουσίας; Έτσι ιεραρχούν τα πράγματα οι επαναστάτες αριστεροί;

Με ποιους είσαστε συνοδοιπόροι; Με εκείνους που δεν θα δίσταζαν να θυσιάσουν ολόκληρους λαούς, για να μη στερηθούν τις γκουρμέ γεύσεις του σολομού, του προσούτο και του εκλεκτού οίνου τους;

Δεν ντρέπεστε να εκπροσωπείτε τους διαχειριστές και μεσάζοντες της πείνας και της ανέχειας ενός λαού, για να βγαίνετε στις τηλεοράσεις και να λέτε τις πιο απίθανες μαλακίες, σε δημοσιογραφάκια που τρέμουν για το μεροκάματό τους και όταν παίρνουν συνέντευξη -συνέβη πρόσφατα στην ΕΡΤ- αγνοούν ότι η Βρετανία είχε ως νόμισμα τη στερλίνα κι όχι το ευρώ;

Μας καταντήσατε παιδιά των φαναριών, που οι νταβατζήδες των Βρυξελλών βγάζουν στους δρόμους για να μαζέψουν το μεροκάματο της ελεημοσύνης κι εσείς το συσκευάζετε προκειμένου να τους το παραδώσετε υπό μορφή χρέους!

Στη θέση σας θα ντρεπόμουν, ειλικρινά…

Μ.Τριανταφυλλόπουλος