Μια λύση για τα μικρομεσαία σπίτια

Τάσος Καραμήτσος

Στην Ελλάδα πάντοτε συνέβαινε αυτό, φτιάχνονταν πολύ σκληροί νόμοι ώστε στο τέλος από την πολλή «σκληράδα» τους να καθίστανται ανεφάρμοστοι. Το πράγμα βέβαια τερμάτισε τα τελευταία χρόνια με τη συμμετοχή της τρόικας, που απαιτεί τώρα (με συγκεκριμένο προαπαιτούμενο που θα έρθει στη Βουλή σε λίγες ημέρες) να εξισωθούν οι διαδικασίες που προβλέπει ο Αστικός Κώδικας για τις οφειλές μεταξύ ιδιωτών με αυτές που υπάρχουν για το Δημόσιο.

Με άλλα λόγια, να μπορεί το Δημόσιο να σου βγάλει για οφειλή 500 ευρώ την περιουσία σου στο σφυρί, και αυτό την ώρα που στην Ελλάδα χρωστάνε περίπου 2,5 εκατομμύρια Ελληνες στην Εφορία. Τρέλες!
Ας πάμε, όμως, στο μείζον θέμα της εποχής, τα σπίτια.
Για την υπόθεση αυτή, η μεν κυβέρνηση πανικόβλητη ψελλίζει τα ίδια και τα ίδια, η δε αντιπολίτευση χαίρεται που βλέπει την κυβέρνηση να υποφέρει, συν το ότι αυτοί που έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ (Λαφαζάνης, Ζωή) βλέπουν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να ξαναμπούν στη Βουλή ή, έστω, να εκδικηθούν τον Τσίπρα.

Η αλήθεια είναι ότι, πρώτον, το πρόβλημα είναι τεράστιο γιατί ο αριθμός των κόκκινων στεγαστικών δανείων είναι περίπου 400.000, άρα δεν αντιμετωπίζεται με πλειστηριασμούς ούτε σε δέκα χρόνια, ακόμα κι αν... κοιμηθεί ο Θεός, μαζί και ο Λαφαζάνης.

Δεν μπορεί παρά να πουληθούν καμιά δεκαριά χιλιάδες καλά σπίτια, αλλά τα υπόλοιπα δεν μπορεί παρά να έχουν στις περισσότερες περιπτώσεις ιδιοκτήτη τον ίδιο και μόνο τον ίδιο που τα έχει σήμερα.

Και εξηγούμε: ούτε οι τράπεζες θέλουν δεκάδες χιλιάδες δυάρια σε όλη τη χώρα να τα κρατάνε και να πληρώνουν για ΕΝΦΙΑ και συντήρηση, αλλά ούτε και τα ξένα funds, τα λεγόμενα «κοράκια», θα μπορέσουν να εισπράξουν από εκεί τίποτα, παρά μόνο σε λίγες περιπτώσεις, γεγονός που καθιστά ανώφελο να αγοράσουν πακέτα τέτοιων μικρομεσαίων στεγαστικών δανείων.

Το καλύτερο, λοιπόν, θα ήταν όλα αυτά τα ακίνητα να περιέλθουν με κάποιον τρόπο στις τράπεζες και να βρεθεί ένα είδος πολυετούς leasing που θα δίνουν οι ιδιοκτήτες τους στις τράπεζες ουσιαστικά για να τα κρατήσουν. Οι τράπεζες θα έχουν εγγράψει τα ακίνητα αυτά ως περιουσιακό στοιχείο αντί να τα έχουν ως επισφάλεια ή απαίτηση και οι άνθρωποι θα κρατήσουν τα σπίτια τους κι ας πληρώνουν γι’ αυτά τρεις γενιές.
Ετσι ή κάπως έτσι μπορεί να λυθεί το ζήτημα και όχι με αυτή την προσέγγιση που έχουν σήμερα οι δανειστές και την επιβάλλουν στην κυβέρνηση και στις τράπεζες, τις οποίες βεβαίως ελέγχουν. Ούτε οι συλλήψεις στα πρωτοδικεία και τα συμβολαιογραφεία της χώρας θα φοβίσουν κανέναν, απλώς θα δημιουργήσουν πιο μεγάλο πρόβλημα.
Με όλα αυτά, κυρίως δηλαδή με τη στασιμότητα που παρατηρείται στο θέμα των κόκκινων δανείων, στο τέλος θα συμβεί το χειρότερο, που θα είναι μια νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, κάτι που θα μας γυρίσει πίσω, στην αρχή της κρίσης.