Οι καμπάνες της προπαγάνδας

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Έτσι έχουν τα πράγματα και στην πολιτική, στη δημόσια ζωή, στις διεθνείς σχέσεις πρέπει να είμαστε ρεαλιστές. Και να αναζητούμε – κάθε φορά και κυρίως οι δημοσιογράφοι που πάντα είναι έτοιμοι να πουν «αυτό είναι σημαντικό» - τα πραγματικά αίτια μιας δήλωσης ή μιας κίνησης.
Όχι για να αρνηθούμε, αλλά για να γνωρίζουμε. Και για να αποδεικνύουμε ότι μπορούμε να κάνουμε δεύτερες σκέψεις. Για να γνωρίζουν και οι άλλοι πως κι’ εμείς ξέρουμε πως έτσι εξελίσσονται τα πράγματα στη διεθνή σκηνή και στον κόσμο των συμμαχιών.
Διαφορετικά, αν δεν το κάνουμε αυτό, αν δεν λέμε στον λαό ότι αυτό γίνεται γι’ αυτούς τους λόγους, αν δεχόμαστε πως οποιαδήποτε θετική δήλωση ή κίνηση είναι αποτέλεσμα των
μεγαλοφυών κινήσεων της κυβέρνησης.
Γιατί αν το κάνουμε αυτό, τότε απλά επιδιδόμαστε σε καθαρή προπαγάνδα.
Αφορμή για τις σκέψεις αυτές οι τελευταίες ειδήσεις σχετικά με τη στάση του Γάλλου Προέδρου Μακρόν έναντι της Ελλάδας.
Στις 17 Απριλίου, στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, ο κ. Μακρόν είπε την περίφημη φράση «η θέση της Γαλλίας είναι πάγια: Η Γαλλία συμπαραστέκεται σε κράτη-μέλη όταν απειλείται η κυριαρχία τους. Η Γαλλία δείχνει την αλληλεγγύη της στην υπεράσπιση της Ελλάδας».
Πρόσθεσε μάλιστα πως θεωρεί ότι η κάθε χώρα έχει δικαίωμα στην Άμυνα, έτσι και η Ελλάδα με τη Τουρκία, όπως έχει πει και σε συνομιλίες του με τον Έλληνα πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα.
Δεν χτύπησε κανένα καμπανάκι. Μόνο οι καμπάνες της προπαγάνδας!
Δεν έγιναν ούτε πρώτες, ούτε δεύτερες σκέψεις – ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι τα πάντα είναι δούναι και λαβείν. Και ότι αυτό το «δούναι και λαβείν», πρέπει να ωραιοποιείται – αν και δεν χρειάζεται, αφού ακόμη και τα μικρά παιδιά το καταλαβαίνουν.
Οι σκέψεις αυτές θα μπορούσαν – και θα έπρεπε – να περιλαμβάνουν την ανάγκη να προβληθεί ο Γάλλος Πρόεδρος ως μέγας φίλος της Ελλάδας. Και επομένως, αφού έχει αναλάβει την υπεράσπισή μας, κάθε τι που προτείνει για μας είναι καλό a priori.
Η πραγματικότητα είναι πως οι δανειστές αποφάσισαν να κρατήσουν λίγο πίσω την κατά ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μερκελιστική Γερμανία, που στο παρελθόν έδινε εντολές στους «δοσίλογους», τους «γερμανοτσολιάδες» και τους «τσολάκογλου» και να βάλουν μπροστά τη Γαλλία – με φρέσκιες και φιλελληνικές προτάσεις.
Έτσι, τώρα πια όλες οι «προτάσεις» προέρχονται από τη Γαλλία και θεωρούνται καλές και άγιες και θετικές.
Όπως, για παράδειγμα, η περίφημη «ρήτρα ανάπτυξης», που αποτελεί πρόταση Μακρόν. Και εξιδανικεύεται από το πρωί ως το βράδυ.
Στην πραγματικότητα, αποτελεί την πιο καταστροφική πρόταση που έγινε ποτέ – και την οποία η κυβέρνηση έσπευσε να αποδεχθεί χοροπηδώντας, αφού έτσι κι’ αλλιώς όλα τα παρουσιάζει ως μεγάλες της «επιτυχίες».
Σύμφωνα με αυτήν, η Ελλάδα θα απαλλάσσεται από τις αποπληρωμές εάν ο μέσος όρος της πενταετούς ανάπτυξης βρίσκεται κάτω από το 2,8%. Σε περίπτωση που η ανάπτυξη θα κυμαίνεται μεταξύ του 2,8% και του 3,4%, θα απαιτείται μερική εξόφληση του χρέους. Και σε περίπτωση ανάπτυξης άνω του 3,4% θα απαιτείται πλήρης εξόφληση.
Και καθώς η Γαλλία τώρα εμφανίζεται να έχει το πάνω χέρι (στον ρόλο του «καλού» έναντι των κακών μερκελιστών), είχαμε και το άλλο, το οποίο επειδή δεν μπορεί να ωραιοποιηθεί, απλά αποκρύπτεται:
Στις 27 του περασμένου Μαρτίου, κατά τη συνεδρίαση του Δ.Σ. του ESM (Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας, που θα αποδειχθεί χειρότερος από το ΔΝΤ) εγκρίθηκε, μέσα στην απόλυτη σιωπή, μια τροποποίηση της συμφωνίας χρηματοδοτικής βοήθειας (FFA): Σύμφωνα με αυτήν, η Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας (HCAP) – σ.σ. το υπερταμείο, δηλαδή - προστίθεται ως συμβαλλόμενο μέρος στην FFA, μόλις υπογραφεί η αναθεωρημένη συμφωνία. Σύμφωνα με τον ESM, η τροπολογία αυτή περιλαμβάνει επίσης υποχρεώσεις για την Ελλάδα σε σχέση με το HCAP, το ταμείο που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος ESM για την αξιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου».
Δηλαδή, αφού οι «κακοί» επέβαλαν το αιωνόβιο υπερταμείο, ήλθαν τώρα οι «καλοί» για να το βάλουν αντισυμβαλλόμενο – μέχρι τώρα τη θέση του αντισυμβαλλόμενου κατείχε το ΤΧΣ, δηλαδή το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
Οπότε, στην περίπτωση που η Ελλάδα δεν καταφέρει να πληρώσει κάποια δόση της – διότι, ως γνωστόν, θα έχουμε πετύχει την «καθαρή έξοδο», αλλά τα επιτόκια θα είναι τόσο απαγορευτικά που θα αδυνατούμε να δανειστούμε – οι δανειστές θα πηγαίνουν κατευθείαν στον εγγυητή υπερταμείο και θα διεκδικούν δημόσια περιουσία!
Αυτή είναι η «βρώμικη έξοδος» που η προπαγάνδα εμφανίζει ως… καθαρή!