ΠΟΙΟΣ ΩΦΕΛΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΚΤΥΠΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ;;;;

Επιμέλεια: ΣΠΙΝΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

Όταν ένα πολιτικό γεγονός εξελίσσεται ποτέ δεν μπορούμε να το κατανοήσουμε σε όλο το πλάτος και βάθος της εννοίας του.   Γι’ αυτό και με αφορμή τα ερωτήματα που ανεγέρθησαν από το τελευταίο τρομοκρατικό κτύπημα εναντίον του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΪ και της εφημερίδας «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε με παραδείγματα από το παρελθόν, γιατί έχουμε κατασταλαγμένα κάποια περιστατικά που αφορούν τον Τύπο και την ενημέρωση της εποχής. Όταν το ΠΑΣΟΚ ανήλθε παντοδύναμο στην εξουσία το 1981, τέσσερεις εφημερίδες ήταν οι ναυαρχίδες της Νέας Δημοκρατίας. Η «ΒΡΑΔΥΝΗ» με εκδότη τον επιχειρηματία τον Γιώργο (Τζώρτζη) Αθανασιάδη, η «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ», με εκδότη τον Νικόλαο Μομφεράτο, ο «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ» με εκδότη τον Άρη

Βουδούρη, και η «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» με εκδότρια την Ελένη Βλάχου.  Την εποχή εκείνη λόγω ελλείψεως των ιδιωτικών τηλεοπτικών καναλιών και του διαδικτύου οι καθημερινές εφημερίδες πωλούσαν εκατοντάδες χιλιάδες φύλλα, ο δε ρόλος τους στην διαμόρφωση των πολιτικών συσχετισμών ήταν κομβικής σημασίας.

  

Ο Επιχειρηματίας Γιώργος  (Τζώρτζης) Αθανασιάδης, ιδρυτής του ΟΠΑΠ (επί ΕΡΕ διετέλεσε και γενικός γραμματέας του υπουργείου Αθλητισμού) σε όλη του την πορεία, υπήρξε σθεναρός υποστηρικτής του Κωνσταντίνου Καραμανλή.  Από το 1981, με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ, η «ΒΡΑΔΥΝΗ» λειτουργούσε ως η εφημερίδα της αντιπολίτευσης, ασκώντας δριμεία κριτική στην κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου. Τη νύχτα του Σαββάτου 19 Μαρτίου 1983, ο Αθανασιάδης δολοφονήθηκε μέσα στο γραφείο του. Ο εκτελεστής τον πυροβόλησε τρεις φορές. Μετά τη δολοφονία, μια γυναίκα τηλεφώνησε στη «ΒΡΑΔΥΝΗ»  και είπε ότι την ευθύνη για την «εκτέλεση» του Αθανασιάδη αναλαμβάνει η οργάνωση «Αντιστρατιωτική Πάλη», και υπέδειξε και το σημείο, στη διασταύρωση των οδών Σταδίου και Αιόλου, όπου υπήρχε προκήρυξη της οργάνωσης, η οποία και βρέθηκε. Όμως, οργάνωση με τίτλο «Αντιστρατιωτική Πάλη»  διέψευσε οργισμένα την ανάμειξή της στην υπόθεση και ποτέ δεν προέκυψαν στοιχεία σε βάρος των μελών της. Από τότε ακολούθησε η καθοδική πορεία της εφημερίδας και σταδιακά παρήκμασε.

Την Πέμπτη  21 Φεβρουαρίου του 1985 στις 19.10 δολοφονούνται εν ψυχρώ στο Κολωνάκι, στη γωνία Βουκουρεστίου και Τσακάλωφ, πρώην Υπουργός της κυβέρνησης Μαρκεζίνη, ο εκδότης της εφημερίδας «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ», Νίκος Μομφεράτος  και ο οδηγός του Γιώργος Ρουσέτης.  Ένοπλοι πλησιάζουν το αυτοκίνητο όπου επιβαίνουν ο Μομφεράτος και ο οδηγός του, ανοίγοντας πυρ με δύο 45άρια. Ο εκδότης βρίσκει ακαριαίο θάνατο "με τέσσερις σφαίρες στην καρδιά" σύμφωνα με τίτλο της «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗΣ». Το αυτοκίνητο πέφτει πάνω σε βιτρίνα καταστήματος ενώ οι δράστες εξαφανίζονται.  Με προκήρυξή τους οι δολοφόνοι της τρομοκρατικής οργάνωσης 17 Νοέμβρη αναλαμβάνουν την  ευθύνη της δολοφονίας. Με την δολοφονία του Μομφεράτου η «Δεξιά Παράταξη» έχασε ακόμη περισσότερο την δυναμική της και η εφημερίδα γνώρισε μια απίθανη κυκλοφοριακή πτώση ενώ μετά από χρόνια οδηγήθηκε στο κλείσιμο.  

Ο Άρης Βουδούρης, ο επονομαζόμενος και ο  εκδότης της Δεξιάς, εξέδιδε την ισχυρότατη εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ»  που ξεβράκωσε παντελώς τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ο Βουδούρης προσέλαβε στην εφημερίδα τον Δημήτρη Ρίζο, ο οποίος ταυτίστηκε με τον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ» και εξέφραζε ιδανικά την τότε Δεξιά, με σκληρές προσωπικές επιθέσεις στον Ανδρέα Παπανδρέου. Ο Βουδούρης σκοτώθηκε στις 4 Μαρτίου 1990 σε ένα φοβερό όσο και παράξενο τροχαίο ατύχημα στην λεωφόρο Βουλιαγμένης, ενώ μετέβαινε στα γραφεία της εφημερίδας του. Μαζί του σκοτώθηκε και ο σωματοφύλακας και οδηγός του Στέργιος Γκουμούλας.  Το δυστύχημα χαρακτηρίστηκε «παράξενο» και «ύποπτο», χωρίς όμως μέχρι σήμερα να αποδειχθεί κάτι. Από τότε ο «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ» άρχισε να παραπαίει έως ότου η ισχύς του συρρικνώθηκε στο ελάχιστο. 

Κεραυνός εν αιθρία έπεσε το 1987 στο Δημοσιογραφικό χώρο, όταν η πρώην βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Ελένη Βλάχου εκδότρια της εφημερίδας «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», που θεωρήθηκε η πιο έγκριτη και έγκυρη εφημερίδα της Δεξιάς Παράταξης, πούλησε ξαφνικά το παραδοσιακό και ιστορικό έντυπο στον αμφιλεγόμενο και φίλα προσκείμενο στον Ανδρέα Παπανδρέου επιχειρηματία Γιώργο Κοσκωτά. Στο μεγαλύτερο μέρος της μακράς πορείας της, η «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», ήταν φορέας συντηρητικών απόψεων και δεξιών πεποιθήσεων. Κατά καιρούς υποστήριξε το Λαϊκό Κόμμα του Π. Τσαλδάρη, αργότερα τη δικτατορία του Μεταξά, μεταπολεμικά  την κυβέρνηση Παπάγου και κατά  τη μεταπολίτευση την ΕΡΕ (Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση) του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Πολλά ειπώθηκαν στα πολιτικά πηγαδάκια της εποχής, ακόμη και ότι η Ελένη Βλάχου απειλήθηκε με δολοφονία κι έτσι αναγκάσθηκε να φύγει από τα ΜΜΕ παραδίδοντας τα κλειδιά της εφημερίδας. Προφανώς φοβούμενη για την ζωή της όταν νωπές ήταν ακόμη οι δολοφονίες των εκδοτών της δεξιάς παράταξης, πούλησε άρον – άρον την εφημερίδα και ιδιώτευσε. Σήμερα, αν και βρίσκεται πιο κοντά στον κεντροδεξιό χώρο, θεωρείται πολυσυλλεκτική εφημερίδα καθώς ενσωματώνει διαφορετικές πολιτικές τάσεις.

Σχετικά με τους θανάτους των εκδοτών της «Δεξιάς Παράταξης» ο έγκριτος δημοσιογράφος Ησαΐας Κωνσταντινίδης στο βιβλίο του με τίτλο «Το αριστερό ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ της Μεταπολίτευσης» από τις εκδόσεις «ΗΛΕΚΤΡΟΝ» γράφει τα εξής: «Τρείς εξαιρετικά «περίεργοι» θάνατοι εκδοτών, της ιδίας μάλιστα πλευράς, μέσα σε ελάχιστα χρόνια, δεν θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν με τίποτα ως «σύμπτωση», ως «τυχαιότητα». Και στην περίπτωσή μας δεν είναι αναγκαίος κανένας «Σέρλοκ Χολμς», για να μας λύσει το ερώτημα «ποιος είχε συμφέρον από αυτούς τους θανάτους;» … Γιατί; Διότι τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Και το αποτέλεσμα υπήρξε η συρρίκνωση, έως και εξαφάνιση του λεγόμενου «δεξιού» ή συντηρητικού Τύπου της χώρας και η υπερδιόγκωση, για να μην πούμε το μονοπώλιο, των έντυπων ΜΜΕ της Κεντροαριστεράς».

Πιστεύω ότι ο αναγνώστης του παρόντος άρθρου αντιλαμβάνεται ποιον ωφελεί η τρομοκρατία στην Ελλάδα.