Το ΠΡΩΤΟ σου χρέος εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το ΔΕΥΤΕΡΟ, να φωτίσεις την ορμή και να συνεχίσεις το έργο τους. Το ΤΡΙΤΟ σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο σου τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει. Νίκος Καζαντζάκης «ΑΣΚΗΤΙΚΗ».

ΑΛΛΑΞΤΕ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΦΘΑΡΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΥΕΤΗ ΑΣΚΗΣΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΠΛΟΥΤΙΣΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΕΙΤΕ ΑΥΤΟΙ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΝΟΜΑΡΧΕΣ ΑΝΤΙΝΟΜΑΡΧΕΣ ΔΗΜΑΡΧΟΙ Η ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ.
ΤΕΡΜΑ ΣΤΑ ΤΕΡΠΙΤΙΑ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΝ ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟΙ ΚΑΙ ΑΛΑΖΟΝΙΚΟΙ ΚΕΝΟΔΟΞΟΙ ΚΑΙΣΑΡΙΣΚΟΙ ΚΑΙ ΥΠΟΣΧΟΝΤΑΙ ΠΡΟΟΔΟ ΕΝΩ ΤΟΣΕΣ ΤΕΤΡΑΕΤΙΕΣ ΕΦΕΡΑΝ ΚΥΡΙΩΣ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΤΟΥΣ.

Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2019

ΕΝΔΙΑΦΕΡΩΝ ΑΡΘΡΟ. ΑΜΑ ΞΥΣΕΙΣ ΤΟΝ ΜΑΡΞΙΣΤΗ ΘΑ ΒΓΕΙ Ο ΦΑΡΙΣΑΙΟΣ. Γράφει ο π.Διονύσιος Ταμπάκης



ΜΕΤΑΝΟΗΜΕΝΟΣ, εκ της ανάγκης, αριστερός μας είχε αναφέρει κάποτε μεταξύ καφέ και κουλουρακίου,ένα σοφό γνωμικό:  «Άμα ξύσεις τον Μαρξιστή θα βγεί ο Φαρισαίος». Πράγματι στην ουσία της η μαρξιστική και η αριστερή γενικότερα κουλτούρα θέλει τον εαυτό της ανώτερο και ξεχωριστό από τους άλλους τους αναξίους και αντιφρονούντες «τελώνες»...
και με κάθε τρόπο, ακόμη και απολυταρχικό, προσπαθεί να διορθώσει την κακή κοινωνία.Θέλει να φτιάξει ένα Θεϊκό Παράδεισο δίχως Τον Θεό. Σαν τα λόγια τότε του Όφι στους πρωτοπλάστους.  Ενδεικτικό δείγμα είναι οι νεώτεροι Μαρξιστές της Καμπότζης ,οι Ερυθροί Χμέρ που «ανδραγάθησαν» έως το 1980 περίπου με πλήθος ανατριχιαστικών και απάνθρωπων μεθόδων.  Πίστευαν πως για να επιτευχθεί πραγματική κοινωνική επανάσταση στην Καμπότζη, ήταν απαραίτητο ολόκληρη η χώρα να επιστρέψει σε μια αγροτική οικονομία, στην οποία δεν θα είχαν θέση η βιομηχανία, οι χρηματικές συναλλαγές, οι πόλεις και η μόρφωση. Αρχικά, μετέφεραν ολόκληρο τον πληθυσμό στην ύπαιθρο, με τη δικαιολογία πως στις πόλεις δεν υπήρχε αρκετή τροφή για να συντηρηθούν όλοι.Θα λέγαμε, με την Χριστιανική ορολογία, πως προσπάθησαν να φτιάξουν ένα μεγάλο Μοναστηριακό Κοινόβιο με το ζόρι και χωρίς Χριστό.  Οι προσπάθειές της όμως οδήγησαν τελικά σε λιμό μεγάλο μέρος του πληθυσμού, ενώ η επιμονή της στην αυτοεπάρκεια, ακόμη και σε φαρμακευτικά προϊόντα, οδήγησε στο θάνατο χιλιάδων ανθρώπων από ιάσιμες ασθένειες, όπως η ελονοσία.  Οι ξένες πρεσβείες σφραγίστηκαν, οι τράπεζες, τα σχολεία, τα νοσοκομεία και κάθε είδους δημόσιες υπηρεσίες έκλεισαν και όλοι οι θρησκευτικοί ναοί λεηλατήθηκαν. Εξωφρενικές απαγορεύσεις επίσης υπήρχαν για τις σεξουαλικές σχέσεις , το γέλιο, την τρυφερότητα και το κλάμα. Οι ένοχοι μεταφέρονταν στη φυλακή. Σε πολλές περιπτώσεις, μάλιστα, η ερωτική ολοκλήρωση του γάμου γινόταν μόνο με την παρουσία και επίβλεψη, έξω από το δωμάτιο του ζευγαριού, μαυροντυμένων στρατιωτών.  Από το 1974 ως το 1978, από τους 14.000 κρατούμενους, επιβίωσαν οι 12.  Αυθαίρετες εκτελέσεις και βασανιστήρια από τα στελέχη τους έφεραν την γενοκτονία και σύμφωνα με στοιχεία από έρευνα του πανεπιστημίου Γέιλ 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι πεθάνανε φρικτά σε σύνολο 8 εκατομμυρίων κατοίκων.  π.Διονύσιος Ταμπάκης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου