Μια
φορά κάποιος οδηγός επέστρεφε στην Αθήνα οδηγώντας στην Εθνική Οδό
Αθηνών – Κορίνθου. Ξαφνικά εκεί που οδηγούσε αμέριμνος, βλέπει μια ...
κότα να τον προσπερνά. Κοιτάζει το κοντέρ, 120 χιλιόμετρα. Μπα λέει,
οφθαλμαπάτη θα είναι.
-Επιταχύνει λίγο και εκεί κοντά στα 150, νάσου ξανά η κότα. Έλα Χριστέ και Παναγιά, τώρα θα σου δείξω....
πατάει το γκάζι, 180, η κότα τον ξαναπροσπερνά. Έλα Χριστέ και
Απόστολε, τι πράμα είναι τούτο, 200 το κοντέρ, η κότα συνεχώς πήγαινε
μπροστά. Κοντά στα Μέγαρα, η κότα ελαττώνει ταχύτητα και στρίβει
αριστερά. -Ο οδηγός, όλο περιέργεια την ακολουθεί. Βλέπει την κότα να
μπαίνει σε ένα ορνιθοτροφείο και ενώ είναι έτοιμη να παρκάρει παρατηρεί
ότι η κότα έχει τρία πόδια. Μπαίνει κι αυτός στο ορνιθοτροφείο, γεμάτος
περιέργεια.-Επιταχύνει λίγο και εκεί κοντά στα 150, νάσου ξανά η κότα. Έλα Χριστέ και Παναγιά, τώρα θα σου δείξω....
-Μόλις περνά την πύλη τον σταματά ένας υπάλληλος, που πάτε κύριε του λέει.
Ρε συ φίλε, αυτό κι αυτό, με προσπέρασε με 200, το καταλαβαίνεις;
Aκου να δεις φιλαράκο, είναι ένα νέο είδος κότας αυτό, τα αφεντικά το έφεραν από την Αμερική, τώρα εδώ κάνουν εκτροφή μόνο σ΄αυτό το είδος.
-Είναι τουλάχιστον καλό προϊόν, είναι νόστιμες αυτές η κότες που φτιάχνετε, ρωτά ο οδηγός.
Ξέρω γω ρε φίλε, μήπως μπορέσαμε ποτέ να πιάσουμε καμία να την φάμε;
Ρε συ φίλε, αυτό κι αυτό, με προσπέρασε με 200, το καταλαβαίνεις;
Aκου να δεις φιλαράκο, είναι ένα νέο είδος κότας αυτό, τα αφεντικά το έφεραν από την Αμερική, τώρα εδώ κάνουν εκτροφή μόνο σ΄αυτό το είδος.
-Είναι τουλάχιστον καλό προϊόν, είναι νόστιμες αυτές η κότες που φτιάχνετε, ρωτά ο οδηγός.
Ξέρω γω ρε φίλε, μήπως μπορέσαμε ποτέ να πιάσουμε καμία να την φάμε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου