Περί Φιλοξενίας….

Ἡ διαστρέβλωσις καί ἡ παραμόρφωσις τῆς ἐννοίας ἀπό τά φαύλο-ἀνθελληνικά-τουρκάναλα. Προκειμένου νά μᾶς πείσουν, ὅτι ὀφείλομεν λόγω φιλοξενίας, νά ἀνοίγωμεν τίς ἀγκαλιές μας καί τά σπίτια μας στούς δύστυχους ἀνθρώπους πού ἔρχονται γιά μία καλλίτερη ζωή, διά νά μᾶς ἐκβιάσουν ψυχικά, ἐπικαλοῦνται καί λέγουν ὅτι καί οἱ σοφοί πρόγονοι μας ἦσαν φιλόξενοι, ἄρα καί ἐμεῖς ὀφείλομεν νά πράξωμεν τό ἴδιο.

Του Νικόλαου  Μπαραμπούτη

Ὅσον δέ ἀφορᾶ τήν φιλοξενίαν τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων, νά
βάλλωμεν τά πράγματα εἰς τήν θέσιν των. Ἄπ΄ ἄκρον εἰς ἄκρου τῆς Ἕλλάδος ὑπῆρχαν ναοί τοῦ ξενίου Διός καί τῆς ξενίας Ἀθηνᾶς, οἱ ὁποῖοι μεταμφιεσμένοι ἔκαμαν <περιπολίας> ἀνά τήν Ἑλλάδα διά νά διαπιστώνουν ἐάν τηροῦνται οἱ κανόνες τῆς φιλοξενίας.
Ξένος εἰς τήν ἀρχαίαν Ἑλλάδα ᾖτο ὁ Ἕλλην ὁ ὁποῖος ἐπισκέπτετο μίαν ἄλλην πόλιν, καί ξενία(φιλοξενία) ἡ ὑποδοχή καί περιποίησις τοῦ ξένου. Μέτοικος ᾖτο ὁ Ἕλλην ὁ ὁποῖος θά κατοικοῦσεν εἰς μίαν ἄλλην πόλιν καί ἐπλήρωνεν εἰς τήν πόλιν τό λεγόμενον μετοίκιον. Ξενίας γραφή(Ἀττικόν Δίκαιον) εἶναι ἡ μήνυσις τήν ὁποία ἐδικαιοῦτο νά ὑποβάλη κάθε Ἀθηναῖος πολίτης πού εἶχεν ὅμως πλήρη πολιτικά διακαιώματα, κατά κάθε ἀντιποιουμένου δικαιώματα Ἀθηναίου πολίτη, ἐνῶ ᾖτο ἀπό ἄλλην πόλιν καί μόνον ὡς μέτοικος ἐδικαιοῦτο νά παραμένη εἰς Ἀθήνας.
Ἡ φιλοξενία μεταξύ τῶν Ἑλλήνων εἶναι γνωστή ἀπό τά βάθη τῶν αἰώνων, ἀπό τά χρόνια τοῦ Ὁμήρου. Ἡ φιλοξενία ἀπευθύνετο μόνον ἀπό Ἕλληνας πρός Ἕλληνας καί οὐχί πρός βαρβάρους. Εἰς τήν ἐμφιλίαν διαμάχην μεταξύ Τρώων καί Ἑλλήνων ὑπῆρχον καί δύο ἥρωες, δύο πολέμαρχοι ἀντίπαλοι. Ὁ ἕνας ἀπό τήν πλευράν τῶν Τρώων ᾖτο ὁ Γλαῦκος(οἱ πρόγονοι του εἶχον μετοικήσει εἰς τήν Λυκίαν) καί ἀπό τήν πλευράν τῶν Ἑλλήνων ὁ Διομήδης(Βασιλεύς τοῦ Ἄργους). Ἦλθεν κάποια στιγμή πού ἔπρεπε νά μονομαχήσουν. Ὁ Διομήδης ᾖτο ἀνδρεῖος καί γεναῖος ὡσάν τόν Ἀχιλλέα. Ὅταν ἦλθον ἀντιμέτωποι ὁ Διομήδης εἶχεν ἐντιπωσιασθεῖ ἀπό τήν γενναιότητα τοῦ Γλαύκου καί τόν ἐρωτᾶ ἀπό πού εἶναι ἡ καταγωγή του, καί αὐτός ἀρχίζει τήν ἀφήγησιν του. Τότε διαπιστοῦται ὅτι οἱ πρόγονοι των εἶχον φιλοξενίσει ὁ ἕνας τόν ἄλλον καί εἶχον ἀνταλλάξει τά ξένια δώρα εἰς τό ἀλογότροφον Ἄργος. Συγκινημένοι καί δύο βάζουν τά σπαθιά στίς θῆκες τους καί ὡς φίλοι πλέον, ὄχι μόνον δέν μονομαχοῦν ἀλλά ἀνταλλάσουν καί τάς πανοπλίας των, τοῦ Γλαύκου ᾖτο χρυσή, χάλκινη τοῦ Διομήδη. Ὁ Γλαῦκος ἐπί πλέον τοῦ λέγει ὅτι, ὅταν ἀνεχώρησεν διά τόν πόλεμον τής Τροίας ὁ πατέρας του ὁ Ἰππόλοχος, τοῦ ἔδωσε μίαν εὐχήν: «Αἰέν ἀριστεύειν καί ὑπείροχον ἔμμενε ἄλλων μηδέ γένος πατέρων αἰσχυνέμεν». Πάντοτε νά ἀριστεύης καί νά ὑπερέχης τῶν ἄλλων διά νά μήν ντροπιάσης τό γένος τῶν προγόνων σου.
Σεβαστέ Ἕλληνα τά ἀνθελληνικά ΜΜΕ ἔχουν κατορθώσει νά σοῦ ἀλλοιώσουν τήν ψυχοσύνθεσιν, καί αὐτό ἐπιτυγχάνεται διά μέσου τῶν πολλαπλῶν ψυχολογικῶν ἐπιχειρήσεων. Μέχρις βραβεία Νόμπελ μοίραζαν ἐάν θά βάλλης λαθρομετανάστες εἰς τήν οἰκίαν σου. Κατόρθωσαν νά εἰσβάλλουν εἰς τήν ψυχήν σου καί νά σέ μετατρέψουν σέ ἕνα ψυχοπαθολογικόν ἄτομον, διαπνεόμενον ἀπό τό σύνδρομον τῆς Στοκχόλμης. Σέ αὐτό τό σύνδρομον, μερικοί ὑπάλληλοι τῆς τραπέζης πού γιά ἕξι ἡμέρας ἦσαν ὅμηροι τῶν ληστῶν τῆς τράπεζας, ἔκαμαν ἔρανον διά τά ἔξοδα τῆς δίκης τῶν ληστῶν. Ἔτσι καί μέ τούς λαθρομετανάστες, σοῦ ὑπέβαλλον ὅτι πρέπει νά ἀγαπᾶς τούς λαθρομετανάστες καί ὄχι τήν πατρίδα σου, τόν ἑαυτόν σου καί τό παιδί σου, παρά τά ὅσα κάμουν εἰς βάρος οἱ λαθρομετανάστες.
Οἱ κουτο-πόνηροι φαύλο-ἀριστερο-ανθέλληνες δημοσιογράφοι, διά σέ ὑποτάξουν σοῦ λέγουν καί αὐτοί ἄνθρωποι εἶναι, εἶναι καί πρόσφυγες. Διαπίστωσις 1η οὐδείς Ἕλλην ἔφυγεν ἀπό τήν Πατρίδα γιά νά γίνη πρόσφυγας, ὅταν εἰσέβαλλον εἰς τήν ἀγαπημένη μας Πατρίδα οἱ Γερμανοί. Ἀντιθετως, μέ ἡρωϊσμόν καί μέ τό χαμόγελο στά χείλη ἐπήγαιναν νά θυσιασθοῦν διά τήν ἀγαπημένην τους πατρίδα. Διαπίστωσις 2η οὐδείς Γιουγκοσλάβος ἔφυγεν ἀπό τήν Πατρίδα του γιά νά γίνη πρόσφυγας, ὄταν ὄλο τό ΝΑΤΟ κακῶς-κάκιστα γιά μῆνες τήν βομβάρδιζεν νυχθημερόν τήν Γιουξκοσλαβίαν. Τούς λιποτάκτες τῆς Πατρίδος των, ἡ ἀριστερή ἀνθελληνική θολοκουλτούρα τούς βάπτισεν πρόσφυγες. Διαπίστωσις 3η αὐτό τό μοναδικόν ζῶον πού εἶναι «ὄν δίπουν καί ἄπτερον» Πλάτων, ὁ Ἕλλην τό ὀνόμασεν ἄνθρωπον. Μία λέξις ἀρχαιοΕλληνική, πού ἀπευθύνεται ἀπό Ἕλληνας, μόνον πρός Ἕλληνας, διότι οἱ ἄλλοι ἦσαν ἀπλούστατα βάρβαροι. Ὁ εἶς ἐκ τῶν τριῶν μεγίστων τραγωδῶν μας ὁ Εὐριπίδης λέγει: «βαρβάρων δ᾽ Ἕλληνας ἄρχειν εἰκός, ἀλλ᾽ οὐ βαρβάρους, μῆτερ, Ἑλλήνων· τὸ μὲν γὰρ δοῦλον, οἳ δ᾽ ἐλεύθεροι» ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ < Ἰφιγένεια ἡ ἐν Αὐλίδι, 1400>.
Εἰς τόν Δυτικόν κόσμον ἡ ἐπιστημονική ὁρολογία κατά κύριον λόγον εἶναι Ἑλληνική. Κατά περίεργον τρόπον ἡ μόνη λέξις ἡ ὁποία δέν χρησιμοποιεῖται ἀπό τήν παγκόσμιον κοινότητα εἶναι ἡ λέξις ἄνθρωπος. Ἴσως δ’αὐτούς νά εἶναι δυσνόητος Ἀντ’ αὐτῆς χρησιμοποῦν τήν Λατινικήν λέξιν ΗΟΜUS, μόνον καί πού αὐτή εἶναι Ἑλληνική, εἶναι τό χῶμα. Προσέθεσαν καί μίαν προσδιοριστικήν λέξιν, τήν sapiens, προερχομένη ἐκ τῆς λατινικῆς sapienza=γνῶσις, ἐπιστήμη. Δηλ. Homus sapiens=χῶμα μέ γνῶσιν. Εἰς δέ τάς Μουσουλμανικάς χώρας ἡ λέξις ἄνθρωπος θά ἔχη κάποιαν ἄλλην ἔννοιαν ἀπό αὐτήν πού ἐμεῖς δίδομεν. Ἀλλά καλόν εἶναι νά μάθωμεν καί ἐμεῖς οἱ νεώτεροι Ἑλληνες τήν σημασίαν τῆς λέξεως ἄνθρωπος καί αὐτό θά μᾶς τό διδάξη ὁ παππούς μας ὁ Πλάτων, εἰς τό βιβλίον του Κρατῦλος διά στόματος Σωκράτους λέγει. «Σωκράτης: ὧδε. σημαίνει τοῦτο τὸ ὄνομα ὁ ἄνθρωπος ὅτι τὰ μὲν ἄλλα θηρία ὧν ὁρᾷ οὐδὲν ἐπισκοπεῖ οὐδὲ ἀναλογίζεται οὐδὲ ἀναθρεῖ, ὁ δὲ ἄνθρωπος ἅμα ἑώρακεν τοῦτο δ᾽ ἐστὶ [τὸ] ὄπωπε καὶ ἀναθρεῖ καὶ λογίζεται τοῦτο ὃ ὄπωπεν. ἐντεῦθεν δὴ μόνον τῶν θηρίων ὀρθῶς ὁ ἄνθρωπος ἄνθρωπος ὠνομάσθη, ἀναθρῶν ἃ ὄπωπε». ΠΛΑΤΩΝΟΣ «ΚΡΑΤΥΛΟΣ»399b-399c
«Σωκράτης: λοιπόν, σημαίνει τοῦτο τό ὄνομα ἄνθρωπος, ὅτι τά μέν ἄλλα θηρία(τά ζῶα) καί ἔξ αὐτῶν ὅσα βλέπουν, τίποτε δέν παρατηροῦν, τίποτε δέν ἀναλογίζονται καί τίποτε δέν ἐξετάζουν μέ προσοχή, ὁ δέ ἄνθρωπος συγχρόνως καί βλέπει, τοῦτο δέ εἶναι τό ἔχω δεῖ, καί παρατηρεῖ μέ προσοχή καί λογίζεται αὐτό τό ὁποῖον ἔχει ἰδεῖ. Ἀπ΄ ἐδῶ καί εἰς τό ἐξῆς, ἀπό ὅλα τά θηρία(τά ζῶα) ὁ ἄνθρωπος ὀρθῶς ὠνομάσθη ἄνθρωπος, διότι ἔχει τήν ἰκανότητα νά διακρίνη μέ τόν νοῦν αὐτά τά ὁποία ἔχει δεῖ».
ἀναθρε+οπ+ος>ἀνθρε+οπ+ος>ἄνθρωπος
τούτων τοίνυν ἓν καὶ τὸ τῶν ἀνθρώπων ὄνομα πέπονθεν, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ. ἐκ γὰρ ῥήματος ὄνομα γέγονεν, ἑνὸς γράμματος τοῦ ἄλφα ἐξαιρεθέντος καὶ βαρυτέρας τῆς τελευτῆς γενομένης.
Ἀφαιρέθηκε ἕνα ἄλφα, συναιρέθηκαν ε+ο σέ ω καί τό βαρύτονον ἀρχικό ἄλφα μετατράπηκε σέ ὀξύτονο.
Ἕλληνα καί πρέπον καί δίκαιον καί ὡραῖον εἶναι: νά ζῇς, νά ὑπάρχῃς καί διαιωνίζεσαι, ὅπως κάμεις ἐδῶ 11.500 ἔτη. Διά νά ζῇς καί νά ὑπάρχῃς ὀφείλεις νά ἐπανακτήσης αὐτό πού τά φαυλοτουρκοκάναλα σοῦ ἀφαίρεσαν, τό ἀρχέγονον ἔνστικτον τῆς αὐτοσυντηρήσεως τοῦ γένους τῶν Ἑλλήνων. Σοῦ ἀφαίρεσαν τήν ἀγάπην πού ὀφείλεις νά ἔχης, εἰς τόν ἑαυτόν σου, τήν Πατρίδα σου, τήν Ἐλευθερίαν σου, διότι μέ τήν εἰσβολήν τῶν λαθροεισβολέων ἀρχίσεις νά τά χάνης.