Πρώτα τον έχρισε ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ «μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος», αργότερα ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ τον προέτρεψε να καταθέσει στις ΗΠΑ, στο τέλος τον εκβίαζε να «δώσει» πολιτικούς, και μετά την άρνησή του τού άσκησε δίωξη με «στημένη» κατάθεση του ψευδομάρτυρα Μάξιμου Σαράφη
που αφορά τον πρώην «μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος» με κωδική ονομασία «Γιάννης Αναστασίου», και μετά τον αποχαρακτηρισμό του από την ιδιότητα αυτή με το όνομα Νίκος Μανιαδάκης, είναι πέραν πάσης αμφιβολίας η «θηλιά» στον λαιμό της εισαγγελέως, αφού οι παρανομίες, οι παραλείψεις και οι παραβάσεις του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας είναι αυταπόδεικτες!
Τα «κατορθώματα» της εισαγγελέως στην περίπτωση του μάρτυρα Ν. Μανιαδάκη σοκάρουν ολόκληρο το δικαστικό σώμα, αφού τόσο η καταπελτώδης αναφορά-ανάλυση στο πόρισμα του αντεισαγγελέα Αρείου Πάγου, Ευάγγελου Ζαχαρή, αλλά και οι εμφανείς κατά απόλυτο τρόπο παράνομες πρακτικές της εισαγγελέως γίνονται κατανοητές ακόμη και από απόφοιτο Λυκείου.
Οι τίτλοι και μόνο των ενεργειών της αρκούν για να αντιληφθεί κάποιος τις «ραδιουργίες» της προϊσταμένης της Εισαγγελίας Διαφθοράς, ώστε να «εκμαιεύσει» ονόματα αργυρώνητων πολιτικών, και έτσι, με τις «δάφνες» αυτές, να αναγνωρισθεί στη δικαστική ιστορία ως η εισαγγελέας που άφησε εποχή αποκαλύπτοντας «το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους», σύμφωνα με τα λεγόμενα του μέντορά της Δημήτρη Παπαγγελόπουλου.
Επιγραμματικά αναφέρουμε τα εξής:
1] Κατέστησε ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ «μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος» τον Νίκο Μανιαδάκη, ενώ προϋπήρχαν δύο προκαταρκτικές έρευνες εις βάρος του και ήταν εμπλεκόμενος στην υπόθεση Novartis.
2] Τον προέτρεψε ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ να πάει στις ΗΠΑ, για να καταθέσει, επισημαίνοντάς του ότι «υπάρχει οικονομικό όφελος», ενώ
ήδη τον είχε καταστήσει «μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος», για τον οποίο
δεν επιτρεπόταν από τη νομοθεσία να έχει ο μάρτυρας προσδοκώμενη αμοιβή.
Μάλιστα, τα ραντεβού του με τους εκπροσώπους των ΗΠΑ (FBI κ.λπ.) τα
κανόνιζε κατόπιν εντολής της ο επίκουρος εισαγγελέας Ντζούρας.3] Κατά τη χρονική διάρκεια που είχε χρισθεί ως «μάρτυρας δημοσίου συμφέροντος», η κα Τουλουπάκη ερευνούσε τις καταγγελίες εις βάρος του, παραδεχόμενη έτσι εν τοις πράγμασι ότι ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ του είχε προσδώσει την ιδιότητα αυτή.
4] Όταν συνειδητοποίησε ότι ο Ν. Μανιαδάκης δεν γνώριζε τίποτα για χρηματισμό πολιτικών, έβαλε τον μάρτυρα Μάξιμο Σαράφη να καταθέσει εις βάρος του ένα χρόνο αργότερα, ώστε να βρει «πάτημα» για να του ασκήσει δίωξη και να τον «τιμωρήσει» έτσι για την άρνησή του να καταθέσει τα επιθυμητά από αυτήν.
5] Στις έγγραφες εξηγήσεις της προς τους εισαγγελείς Ζαχαρή και Σοφουλάκη στις 15/5/2020, στη σελ. 11, αναφέρει επί λέξει τα εξής: «…Ο ένας εκ των τριών μαρτύρων “Μάξιμος Σαράφης” επιλέχθηκε επειδή είχαμε βάσιμες ενδείξεις
(χωρίς όμως να είμαστε απολύτως βέβαιοι, διότι τούτο δεν μπορούσε να
επιβεβαιωθεί επισήμως ή ανεπισήμως από τις αμερικανικές αρχές)».Όμως στο υπ’ αρ. πρωτ. 3700/8/1/2019 έγγραφο που απευθύνει μόνο στον κ. Σοφουλάκη αναφέρει ότι: «…Εις χείρας μας βρίσκεται μεταξύ άλλων το με υπ’ αρ. 215/29-11-2016 έγγραφο του FBI, στο οποίο περιγράφονται μεταξύ άλλων δύο μάρτυρες των αμερικανικών αρχών.
… αξιοποιώντας τα συγκεκριμένα στοιχεία καταφέραμε να πιστοποιήσουμε τουλάχιστον το ένα από τα δύο ανωτέρω πρόσωπα, τα οποία εν συνεχεία καταστήσαμε προστατευόμενο μάρτυρα και ακολούθως “μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος” με την κωδική ονομασία “Μάξιμος Σαράφης”».
Δηλαδή, η κα Τουλουπάκη ομολογεί ότι οι μάρτυρες εκλήθησαν να καταθέσουν λόγω των εγγράφων των αλλοδαπών αρχών και αφού είχαν ήδη δώσει κατάθεση σε αυτές, και στη συνέχεια κατά παράβαση των διατάξεων που προσδιορίζουν με απόλυτη σαφήνεια πότε ένας μάρτυρας μπορεί να χαρακτηρισθεί ως «μάρτυρας δημοσίου συμφέροντος», ΠΑΡΑΝΟΜΩΝΤΑΣ η κα Τουλουπάκη τους περιέβαλε με την ιδιότητα αυτή, επιδιώκοντας να εκμαιεύσει από αυτούς κάποιον υποτιθέμενο χρηματισμό πολιτικών προσώπων.
6] Στο υπ’ αρ. 3700/8-10-2019 έγγραφό της αναφέρει για την Κελέση ότι: «Τα στοιχεία αναφέρονται στο από 7/11/2017 έγγραφο του FBI, το οποίο διαβιβάστηκε στην Εισαγγελία την ίδια ημερομηνία. Τα πραγματικά στοιχεία ταυτότητας και τη γνώση της μάρτυρος αυτής είχαμε πληροφορηθεί ανεπίσημα από τις αλλοδαπές αρχές πριν την 6η/11/2017».
Δηλαδή, η κα Τουλουπάκη παραδέχεται ότι είχε στοιχεία για τη μάρτυρα Αικατερίνη Κελέση πριν από τις 6/11/2017. Κι όμως, στο χρονικό διάστημα 5-9/2/2018 την έχρισε «μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος». Εδώ οι εισαγγελείς που ερεύνησαν την υπόθεση σηκώνουν τα χέρια ψηλά… Μόνο που ένας εξ αυτών, ο κ. Σοφουλάκης, είχε ξεχάσει την ύπαρξη του εγγράφου αυτού και στο πόρισμά του, που βγάζει «λάδι» την κα Τουλουπάκη, αναφέρει ότι «η Εισαγγελία δεν γνώριζε τίποτε».
Κι άλλα σημαντικά στοιχεία πέραν του πορίσματος Ζαχαρή
Πλέον αυτών, υπάρχουν και άλλα δεδομένα τα οποία δεν αναφέρονται στο πόρισμα του αντεισαγγελέα Ευ. Ζαχαρή, που παραθέτουμε αυτούσιο σε επόμενη ανάρτηση, και τα οποία επιβαρύνουν περαιτέρω τη θέση της Ελένης Τουλουπάκη.
Τα στοιχεία αυτά έχουν ως εξής:
α) Ενώ είναι γνωστό ότι από τις αρχές του 2015, εξ αιτίας ανώνυμης επιστολής που εστάλη στην Εισαγγελία Διαφθοράς, ο Νικόλαος Μανιαδάκης έγινε αντικείμενο έρευνας σε κάθε δυνατό επίπεδο και εξ αυτού του λόγου είχε ήδη καταστεί ύποπτος, με συνέπεια να μην μπορεί να χαρακτηριστεί ούτε ως προστατευόμενος μάρτυρας ούτε ως μάρτυρας δημοσίου συμφέροντος, υπάρχει και άλλο στοιχείο το οποίο επιβαρύνει τη θέση της Ελ. Τουλουπάκη. Αμέσως όταν ανέλαβε εισαγγελέας Διαφθοράς, η Ελ. Τουλουπάκη παρήγγειλε στη Μ. Παπασπύρου να συσχετίσει την ανώνυμη επιστολή που στρεφόταν εναντίον του Ν. Μανιαδάκη (η οποία σημειωτέον αναφερόταν σε εμπλοκή του σε 6 φαρμακευτικές εταιρείες και όχι με την εταιρεία Novartis) με τον φάκελο Novartis και να τον ερευνήσει εκ νέου. Δηλαδή το ίδιο πρόσωπο από τη μια πλευρά προστάτευε τον Ν. Μανιαδάκη και από την άλλη τον καθιστούσε ύποπτο και οιονεί κατηγορούμενο!!!
β) Ενώ στο πόρισμα γίνεται λεπτομερής αναφορά γιατί οι μάρτυρες δεν έπρεπε να λάβουν προστασία εξ αιτίας του λόγου ότι είχαν καταθέσει στις ΗΠΑ και για τον λόγο αυτό είχαν κάθε είδους εμπλοκή στην υπόθεση, εν τούτοις στην περίπτωση του Νικ. Μανιαδάκη, αποδεικνύεται πως η ίδια η εισαγγελέας Διαφθοράς «έσπρωχνε» κατ’ αντίθετη φορά τον μάρτυρα να καταθέσει στις αμερικανικές αρχές, παραβιάζοντας έτσι και πάλι τις διατάξεις του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Εδώ τίθεται και ένα θεμελιώδες ερώτημα. Ποια ήταν η αρμοδιότητα και το καθήκον των Ελληνικών Εισαγγελικών Αρχών; Να διακριβώσουν την αλήθεια προς όφελος του ελληνικού Δημοσίου, ή να βοηθήσουν τις αμερικανικές αρχές, τη στιγμή μάλιστα που δεν είχε υπάρξει εκ μέρους του αμερικανικού υπουργείου Δικαιοσύνης νόμιμο αίτημα δικαστικής συνδρομής.
γ) Προκειμένου να ασκήσει ποινική δίωξη στον Νικ. Μανιαδάκη στις 31-12-2018, στηρίχθηκε σε καταθέσεις ενός μοναδικού μάρτυρα, του Μάξιμου Σαράφη, που δόθηκαν στις 27 και 28 Νοεμβρίου 2018, τη στιγμή μάλιστα που οι συγκεκριμένες καταθέσεις είχαν προαναγγελθεί από την εφημερίδα «Documento» 15 ημέρες νωρίτερα.
Αυτό που δεν έχει τονισθεί όμως είναι το γεγονός ότι σαν δικαιολογία για την άσκηση της ποινικής δίωξης που ασκήθηκε σε βάρος του Ν. Μανιαδάκη, ήταν «η απόφασή του» να διαφύγει στο εξωτερικό αλλά και το αίτημα που υπέβαλε στην Αστυνομία για να σταματήσει η προστασία του. Και τα δύο όμως αυτά στοιχεία γιατί αφενός μεν ο Ν. Μανιαδάκης εργαζόταν στο εξωτερικό από τις αρχές Σεπτεμβρίου 2018, με γνώση και σύμφωνη γνώμη της εισαγγελέως Διαφθοράς, αφετέρου δε η αίτηση που υπέβαλε στην αστυνομία για διακοπή της προστασίας του δεν έγινε με δική του πρωτοβουλία, αλλά με απαίτηση των αστυνομικών αρχών, για τον λόγο ακριβώς ότι εργαζόταν στο εξωτερικό και ουσιαστικά δεν υπήρχε αντικείμενο προστασίας του.
Με όλα τα παραπάνω, εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι, ακόμη και αν στα έδρανα του δικαστηρίου που αναμένεται να δικάσει την κα Τουλουπάκη ήταν εισαγγελέας ο κ. Σοφουλάκης, δύσκολα θα μπορούσε να καταλήξει σε απαλλακτική πρόταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου