Η Ελληνική πολιτεία έφτασε στα όρια της…

Είναι απορίας άξιον, πώς! όταν άτομα που ήσαν υπεύθυνα να διαμορφώνουν, εθνικά, κοινωνικά, επαγγελματικά και ανθρωπιστικά, την προσωπικότητα, τις αρχές και αξίες και την συμπεριφορά των επερχομένων γενεών της Ελλαδικής κοινωνίας να είχαν παρεκκλίνει συνειδησιακά τόσο πολύ του πραγματικού των ρόλου ώστε, με την μεθοδική υποβάθμιση όλων των αξιών

της πατρίδας μας, ο Έλλην σήμερα να αντιμετωπίσει με πολύ προβληματισμό και δέος τους εφιαλτικούς καρπούς αυτής της συμπεριφοράς των.

Μια κοινωνία για να διαιωνίσει την ύπαρξη της και να βελτιώσει τις επερχόμενες γενεές πρέπει να διαθέτει πρότυπα. Πρότυπα βασικά πρέπει νάναι :

.Οι εκλεγμένοι του λαού στο κοινοβούλιο της Ελληνικής Δημοκρατίας
.Οι δάσκαλοι γενικά και ιδίως οι Πανεπιστημιακοί
.Οι λειτουργοί της Εκκλησίας
.Οι αξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας και ακόμη
.Οι Δημόσιοι λειτουργοί του κράτους
Όλους αυτούς τους χρυσοπληρώνει ο Ελληνικός λαός με σκοπό να βελτιώνουν και εξασφαλίσουν από γενιά σε γενιά:
.Την βασική απαιτούμενη οικονομική ευρωστία της Χώρας μας, για να αντέχει στους διεθνείς κλυδωνισμούς.

.Την καλύτερη επαγγελματική κατάρτιση των νέων προσαρμοσμένη στις εξελίξεις της κάθε εποχής.

.Την δημιουργία πατριωτικής, ηθικής και θρησκευτικής συνείδησης.

.Την Κοινωνική δικαιοσύνη και μέριμνα, ώστε και ο τελευταίος Έλληνας και αλλοδαπός στην πατρίδα μας, να έχει στήριγμα στην φροντίδα της και να μπορεί να ζει αξιοπρεπώς

Τέλος! την δημιουργία ισχυρών ενόπλων δυνάμεων, για την υποστήριξη της εξωτερικής πολιτικής, την αποθάρρυνση των επιβουλέων της χώρας μας, τον σεβασμό της πατρίδος μας και την δυνατότητα κοινωνικής αρωγής σε θεομηνίες κτλ.
-Πρώτη στη σειρά των υπευθύνων είναι οι πολιτικοί της Πατρίδος μας, βέβαια το τονίζω όχι όλοι. Αντί να δώσουν το παράδειγμα στους υπολοίπους φορείς και να επιβάλλουν το δίκαιο με νόμους μιας ευνομούμενης Δημοκρατίας,έπραξαν το αντίθετο. Τις τελευταίες δεκαετίες μάλιστα, έγιναν κακόν παράδειγμα προς μίμηση και παρά την αποστολή των, να βελτιώσουν και να διατηρήσουν τ’ ανωτέρω, έθεσαν το προσωπικό των συμφέρον,ιδίως το οικονομικό, υπεράνω της αποστολής των, για την οποία τους ψήφισε ο Ελληνικός Λαός

-Αυτές λοιπόν οι εξουσίες, με κύριο υπεύθυνο τον πολιτικό κόσμο της Πατρίδος μας, επέτυχαν σε σοβαρούς κύριους στόχους ακριβώς το αντίθετο, με σημαιοφόρους αυτούς για την οικονομική καταστροφή, τον εθνικό ξεπεσμό και την αναξιοπιστία της Πατρίδος μας. Η Ιστορία για τους πολιτικούς αυτούς θα είναι αμείλικτη, διότι ένας μεγάλος αριθμός από αυτούς έθεσαν τα προσωπικά τους συμφέροντα, υπεράνω της σωτηρίας της Πατρίδος και έφεραν την χώρα στην σημερινή κατάσταση.

Επίσης! η Συντεχνιακή καπηλεία ορισμένων αριστερών, έφθασε τις τελευταίες δεκαετίες στη Δημοκρατική Ελλάδα σε τέτοιο βαθμό ώστε ωμά, θρασύτατα και απειλητικά να λέει: «τι σημασία έχουν οι νόμοι που ψηφίζει η Βουλή, τους νόμους τους ανατρέπει ο λαός στους δρόμους. Αυτοί οι ολίγοι, μιας πλαστογραφημένης αριστεράς, δυστυχώς είναι, που ευτελίζουν συγχορδιακά με κάποιους υπόλοιπους και ατιμάζουν το κοινωνικο-κεντρικό όραμα της πραγματικής Αριστεράς και την θυσιαστική ανιδιοτέλεια των ιδεολόγων αυτής.

Να έχουν δε πάντοτε υπ’ όψιν των, οι όψιμοι πολιτικοί μας της πλέριας προοδευτικής κουλτούρας, ότι ο Ελληνικός λαός ανέχεται μέχρι ένα σημείο συμπλεγματικούς ή άλλης αιτιολογίας ακκισμούς αρνησιπατρίας, στο βωμό του κοσμοπολιτισμού και της Παγκοσμιοποίησης, αλλά όχι απεριόριστα. Ακόμη! είναι λυπηρό το γεγονός, πως δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα αντιληπτό σ’ αυτούς ότι, για τους περισσότερους Έλληνες η Πατρίδα, είναι κάτι σαν θρησκεία.

Ας ευχηθούμε λοιπόν να έλθει σύντομα στο σύνολό των στο κοινοβούλιο η γενιά εκείνη των Ελλήνων πολιτικών που θα αντιληφθεί ότι, μόνο με την εθνική ενότητα, την ομοψυχία και την ιστορική μνήμη του λαού, θα διαφυλαχθεί η Ιερή αυτή πατρίδα και η Εθνική και πολιτική Ελευθερία των Ελλήνων και ταυτόχρονα να υπάρχουν αξίες της Ειρήνης που θα κρατήσουν υψηλά την ηθική στάθμη του Βίου των Ελλήνων. Πάντως! Αρχίζει να φαίνεται ακτίδα αισιοδοξίας για την γενιά των νέων πολιτικών μας.

Τελειώνοντας αυτό το σύντομο παραινετικό κείμενο, θα ήθελα να αναφέρω για ένα βασικό στοιχείο,επιβίωσης στη ζωή,που μας λέει κάποιος Μοναχός:

“Προσέξτε μη σας φορέσει ο Σατανάς, τα μαύρα γυαλιά της απαισιοδοξίας και μετά τα βλέπετε όλα μαύρα. Προσέξτε μη γκρινιάζετε. Η γκρίνια κουράζει αυτούς που ζουν κοντά σας, δυσαρεστεί και το Θεό. Αρχίστε την ημέρα σας με Προσευχή και χαμόγελο θυμηθείτε αυτό έκαναν οι παλαιότεροι. Μήπως δεν είχαν και τότε βάσανα, αρρώστιες και φτώχεια; κι’ όμως τα περνούσαν όλα με ψυχική λεβεντιά. Ήταν φτωχοί, αλλά αξιοπρεπής. Είχαν συνεχώς στο στόμα τους ΕΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ. “

 Toυ Ιωάννη Μ. Ασλανίδη ε.α. Αντιστράτηγος Επίτιμος Δκτης της Σ.Σ.Ε