Υπεράνω –υποκριτικής –κριτικής

 Κώστα Δημ Χρονόπουλου

(Αρθρογράφου –Σχολιογράφου)

 

-         Τι τάχα είναι όλοι ετούτοι οι αυτόκλητοι παγκόσμιοι τυχορυθμιστές,

που εννοούν να διαφεντεύουν τις χώρες τις δικές τους και τις διπλανές.

Αλλά και άλλες, απόμακρες, αλαργινές,

χωρίς να δίνουν λογαριασμό , αφού οι χώρες τους είναι … ισχυρές  (!).

 

-         Πήραν ψηλά τον αμανέ –κάποιοι ανεβασμένοι σε τουρκομιναρέ-

και με αγέρωχο, αλαζονικό, αυταρχικό ύφος μπλαζέ,

παίζουν τα κράτη … στα χαρτιά /ζάρια μέσω της ισχύος του ρεφενέ,

στον άθλιο , βρώμικο της υποκρισίας τους καφενέ.

 

-         Struggle for power αποζητούν όλοι οι αλλοπαρμένοι ηγετίσκοι μαζί.

Φαντασιώνονται πως θα τους ανήκει το …. παγκόσμιο το μαγαζί,

αν ο καθένας τους ισχυροποιηθεί , ώστε ακατανίκητος να καταστεί.

Χωρίς συναίσθηση της πραγματικότητας και της ανθρωπιάς την αποδοχή.

 

-         Όλος ο αχρείαστος αγώνας, οι λαϊκές οικονομικές (υ)στερήσεις προς τι;

Τι επιτυγχάνεται όταν τοπικά ή γενικευμένα εξαπλώνεται η καταστροφή;

Ποιος τελικά ωφελείται από των βομβαρδισμών την ισοπεδωτική επιδρομή;

Γιατί τέτοια περιφρόνηση και απέχθεια για του συνανθρώπου τη ζωή;

 

-         Θέλουν να ολοκληρώσουν τον αφανισμό ακόμη και με πυρηνικά,

λες και δεν τους αρκεί ο πόλεμος, οι θάνατοι με μέσα «συμβατικά».

Τους απασχολεί να καταφύγουν και σε χημικά,

επιμένουν να εξαντλήσουν τα οπλοστάσιά τους, ανθρωποεξοντωτικά.

 

-         Σφαγείς /Butchers , εγκληματίες, αχρείοι κατάπτυστοι και αναίσχυντοι υποκριτές,

που αλληλοκατηγορούνται κάνοντας μάλιστα και ιστορικές αναφορές,

για το ποιος είχε επιτύχει περισσότερες αιμοτοχυσίες παλαιότερες ή –και – σημερινές.

Όμως μεταξύ εγκληματιών πολέμου δεν έχουν θέση οι στατιστικές.

 

 

-         Όλοι τους –τηρουμένων των αναλογιών, των μεγεθών και των δυνατοτήτων – δολοφονικά συμπεριφέρονται,

φέροντας επάξια –και εξ ορισμού – τον τίτλο των «εγκληματιών πολέμου» χωρίς να ντρέπονται (!).

Ας κοιταχθούν στον καθρέπτη της ιστορίας όπου ωσάν στυγνοί γενοκτόνοι εικονίζονται,

και τότε ίσως αντιληφθούν γιατί στην κατηγορία των ανθρωποειδών εντάσσονται.

 

-         Οι πάλαι ποτέ αποικιοκράτες , οι κάποτε πανίσχυρες αυτοκρατορίες ,

οι νυν θλιβεροί πυγμαίοι ταγοί που θέλουν να αναβιώσουν κρατικές πειρατείες,

εκείνοι που απαιτούν να κυβερνούν … «μεγάλες πανίσχυρες χώρες» σε όλες τις συγκυρίες,

οφείλουν να γνωρίζουν πως οι άλλοι συνάνθρωποί τους πάνω στον πλανήτη Γη δεν θα πρέπει να είναι παρίες !.

 

-         Αλήθεια , ποια η χρησιμότητα ύπαρξης «Μεγάλων /Ισχυρών» και «Μικρών/Ανίσχυρων» χωρών;

Οι πρώτες τυγχάνουν αποδοχής, και επαινετικών αναφορών,

οι δεύτερες αντιμετωπίζονται με χλευασμό , μέσω σχολίων απαξιωτικών /περιφρονητικών.

Η ανωμαλία αυτή έχει καθιερωθεί ως … φυσιολογικό status, επειδή εξυπηρετεί την εγγενή τάση των ανθρώπινων αυτοχειριασμών.

 

-         Ας το καταλάβουν επιτέλους οι εμπλεκόμενοι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί ,

οι ποικιλώνυμοι δολοφόνοι, αλλά και οι αβανταδόροι υμνητές τους, οι «αναλυτές» και οι «κριτικοί»,

πως η κατάσταση δεν πάει άλλο, μόνον στον όλεθρο οδηγεί.

Επιβάλλεται η τιθάσευση των αρπακτικών και αδηφάγων ενστίκτων , η αυτοκτονική.

 

 

 

 

 

 

-         Να δούμε πως θα επιτύχουμε την ολοσχερή καταστροφή των εξοπλισμών άνευ όρων .

Την οριστική, αμετάκλητη , αδιαπραγμάτευτη χάραξη συνόρων.

Την δίκαιη και λελογισμένη συνεκμετάλλευση των φυσικών πόρων.

Ας προσευχηθούμε και ας ευχηθούμε να μη συνεχίσει

η ανθρωπότητα να ποδηγετείται από έναν εσμό επικίνδυνων παραφρόνων.

 

-         Προδήλως –και λογικά – μέλλον (θετικό /ευημερίας) δεν υπάρχει,

όσο μια τάξη ισχυρών αδίστακτων και αδηφάγων θα συνεχίσει να άρχει.

Πάντως (εμείς οι «μικρότεροι /ανίσχυροι») δεν θα αποκτήσουμε καλή τύχη,

αν συνεχίσουμε –ηλιθίως – να διαχωριζόμαστε και να διαφωνούμε

στο ποιος /ποιοί έχουν ειδεχθέστερα θανατηφόρα πλήγματα επιτύχει.

 

-         Αυτή ακριβώς η διαχωριστική πρακτική,

κουβαλάει νερό στο μύλο του κάθε ψυχανώμαλου ηγέτη μεγαλομανή.

Αν τους αντιμετωπίζαμε χωρίς αστερίσκους, ιδεολογική /κομματική η τοποθέτηση … «συμμαχική»,

Τότε –προ τη γενικευμένης /ομόφωνης καταδικαστικής κατακραυγής – ο κάθε πολεμοχαρής , πολεμοκάπηλος θα είχε (εξ)αφανιστεί !.....

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Χρόνια πολλά. Καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα.