ΓΡΑΦΕΙ Ο ΣΠΙΝΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
Η Ωραία Ελένη, ήταν ένα φωτεινό, πανέμορφο πρόσωπο της Ελληνικής παραδόσεως. Ήταν η ομορφότερη γυναίκα της Ελληνικής αρχαιότητας. Το όνομά της δηλώνει κάτι που λάμπει και ίσως να προέρχεται και από τη λέξη Σελήνη, Σέλας.
Η εξωπραγματική ομορφιά της ξεπέρασε τα ελληνικά σύνορα και έφτασε στα πέρατα του κόσμου. Προσφάτως η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως ένα αρχαιολογικό θησαυρό, στην αρχαία Ρωμαϊκή πόλη Πομπηία, που θάφτηκε από την έκρηξη του Βεζούβιου το 79 μ.Χ. Μια αίθουσα ενός αρχοντικού με τοιχογραφίες εμπνευσμένες από τον Τρωικό Πόλεμο, οι οποίες δείχνουν την Ωραία Ελένη και τον Πάρη, όπως και την Κασσάνδρα με τον Απόλλωνα.
Δυστυχώς όμως, η εκρηκτική ομορφιά της αποτέλεσε το μήλο της καταστροφικής σύγκρουσης μεταξύ Αχαιών και Τρώων (με την συμμετοχή ακόμα και θεών), και έγινε αφορμή να αφήσουν την τελευταία τους πνοή στα πεδία των μαχών χιλιάδες παλικάρια και να ξεκληριστούν ολόκληρες οικογένειες.
Πόσο όμορφη όμως ήταν στην πραγματικότητα;
Μια παράδοση θέλει τον σύζυγό της Μενέλαο να έχει την πρόθεση να την σκοτώσει μετά την πτώση της Τροίας. Κάμφθηκε όμως μπροστά στη θέα του μισόγυμνου κορμιού της. Όταν οι άλλοι Έλληνες θέλησαν να τη λιθοβολήσουν, τα χέρια τους παρέλυσαν μπροστά στην θεϊκή ομορφιά του προσώπου και του κορμιού της.
Πόσοι άνδρες διεκδίκησαν το χέρι της πιο όμορφης Ελληνίδας της εποχής;;;
Ήταν άραγε τόσο όμορφη η Διογέννητη Ελένη, ώστε καμία γυναίκα δεν μπορούσε να ανταγωνιστεί το αξεπέραστο πρότυπο της ομορφιάς της;;
Τόσο όμορφη ώστε θα μπορούσε να ξεσπάσει σύγκρουση ανάμεσα στους βασιλείς;;
Πως ήταν η εμφάνισή της;
Τι ήταν αυτό που την έκανε την ομορφότερη γυναίκα του κόσμου;
Ήταν ψιλή, ήταν λιγνή, ήταν καμαροφρύδα; έ; Είχε ψιλό λαιμό, είχε ωραίες κνήμες, τί μέση; Τα στήθη της; Ήταν πλούσιο το στήθος της;
Ο νομπελίστας ποιητής μας, Γιάννης Σεφέρης, θα γράψει στην δική του «ΕΛΕΝΗ»
« Με το βαθύ στηθόδεσμο, τον ήλιο στα μαλλιά,
κι αυτό το ανάστημα ίσκιοι και χαμόγελα
παντού στους ώμους στους μηρούς στα γόνατα·
ζωντανό δέρμα, και τα μάτια με τα μεγάλα βλέφαρα,
ήταν εκεί, στην όχθη ενός Δέλτα».
Ο Όμηρος στο σημείο αυτό δεν ήταν ιδιαίτερα διαφωτιστικός και δεν έχει να μας πει πολλά. Για την εξωπραγματική αυτή θεϊκή ομορφιά αφιερώνει μόνο τέσσερα επίθετα, ήτοι, καλλίκομον καλλιπάρηον, λευκώλενον, τανύπεπλον. Με αυτά τα επίθετα μας περιγράφει την ομορφότερη γυναίκα της αρχαιότητας.
Καλλίκομος: (ΙΛΙΑΔΑ Ι 449, ΙΛΙΑΔΑ Ο 58) Σημαίνει αυτή που έχει ωραία κώμη, δηλαδή όμορφα περιποιημένα μαλλιά. Και φυσικά δεν μας διευκρινίζει αν ήταν ξανθιά όπως μας την παρουσιάζει το Χόλυγουντ στην ταινία «Helen of Troy».
Οι γυναίκες της εποχής του Τρωικού Πολέμου χτένιζαν τα μαλλιά τους μπούκλες και πλοκάμους και τα στόλιζαν με πολύχρωμες κορδέλες ή χρυσούς δακτύλους.
Καλλιπάρειος: Επίθετο που χρησιμοποιεί ο Όμηρος για να χαρακτηρίσει τις ωραίες γυναίκες. Σημαίνει η έχουσα ωραίες παρειές και κατ’ επέκταση ένα πολύ όμορφο και καλοσχηματισμένο πρόσωπο. Οι γυναίκες της Μυκηναϊκής εποχής τόνιζαν τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους χρησιμοποιώντας λευκή πούδρα, έβαφαν τα χείλια τους, τα μάγουλά τους και τους λοβούς των αυτιών κόκκινα.
Λευκόλενος: Η έχουσα λευκούς βραχίονες. Ο Όμηρος προσπαθεί να μας μεταφέρει την εικόνα της Ωραίας Ελένης ως μιας γυναίκας με πολύ όμορφο λευκό δέρμα ειδικά στα χέρια το οποίο υποδείκνυε την ευγενή της καταγωγή. Το επίθετο που χαρακτηρίζει την Περσεφόνη την Ανδρομάχη την Ήρα.
Τανύπεπλος: Η ενδεδυμένη με μακρύ πέπλο. Ο Όμηρος το χρησιμοποιεί ως προσωνυμία γυναικών της υψηλής κοινωνίας. Η πανέμορφη Ελένη και σαν βασίλισσα που ήταν εκτός από τα άλλα σωματικά χαρακτηριστικά, ντυνόταν και πάρα πολύ πλούσια κομψά και όμορφα ρούχα. Στη Μυκηναϊκή εποχή η γυναικεία ενδυμασία αποτελείται από μία μακριά και πλούσια φούστα με φραμπαλάδες κι ένα κοντό περικόρμιο που άλλοτε άφηνε το στήθος ακάλυπτο ή καλυπτόταν με ένα διάφανο πουκάμισο. Η καθημερινή ενδυμασία αποτελείται από μακρύ χιτώνα με μακριά μανίκια από μάλλινο ύφασμα.
Φορούσαν κοσμήματα που φανέρωναν την κοινωνική τους θέση όπως περιδέραια, σκουλαρίκια κ.α.
Κοσμούσαν τα ενδύματά τους με εξαρτήματα όπως μικρούς δίσκους που πιθανά τους έραβαν στα ρούχα, περόνες και πόρπες που συγκρατούσαν τα φορέματά τους στο στήθος ή στους ώμους.
Επιπλέον ο Όμηρος στην ραψωδία Γ, 156 - 8 μας δίνει την εξής (μοναδική) πληροφορία για την ομορφιά της. Είναι η στιγμή που η Ελένη πλησιάζει τους Γέροντες της Τροίας, οι οποίοι μένουν έκθαμβοι από την ομορφιά της χάρη της οποίας δικαιολογούν τα βάσανα που επιφέρει ένας πόλεμος. Και βάζει στο στόμα του Πριάμου, τα εξής λόγια: «Χαλάλι, τόσοι παιδεμοί για μια τέτοια γυναίκα, στους Τρώες και στους Αχαιούς με τις καλές κνημίδες. Με τις αθάνατες θεές φρικτά μοιάζει στην όψη».
ΤΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΖΕΥΞΙ.
Σπουδαίο είναι και το έργο του τεράστιου καλλιτέχνη της αρχαιότητας, του Ζεύξι. Ο ζωγραφικός πίνακας με τίτλο «Η Ελένη της Τροίας» βρισκόταν στον ναό της Ήρας Λακινίας στον Ακράγαντα. (ή σύμφωνα με άλλες παραδόσεις, στον Κρότωνα της Καλαβρίας).
Για να κάνει αυτόν τον πίνακα ο Ζεύξις ζήτησε από την πόλη πολλές γυναίκες, και από αυτές διάλεξε πέντε τις πιο ωραίες, παίρνοντας ως πρότυπο ότι ωραιότερο είχε η κάθε μια. Το έργο αυτό θεωρούνταν ως ένα από τα ωραιότερα του Ζεύξι και μια από τις τελειότερες αναπαραστάσεις του γυναικείου σώματος, μια και χρησιμοποίησε το πιο όμορφο σημείο του σώματος της κάθε κοπέλας για να ολοκληρώσει το έργο του.
Ο Ρωμαίος συγγραφέας και δάσκαλος της ρητορικής, Κλαύδιος Αιλιανός, μας πληροφορεί ότι, πριν ο πίνακας αφιερωθεί στον ναό, ο Ζεύξις την εξέθεσε σε κοινή θέα έναντι αμοιβής, κερδίζοντας έτσι αρκετά χρήματα.
Στο κάτω μέρος του πίνακα είχε γράψει τον στίχο του Ομήρου που ανέφερε, ότι, δίκαια είχαν υποστεί οι Έλληνες και οι Τρώες επί τόσα δεινά για μια γυναίκα που έμοιαζε αληθινά στο πρόσωπο με τις αθάνατες θεές.
οὐ νέμεσις Τρῶας καὶ ἐϋκνήμιδας Ἀχαιοὺς
τοιῇδ' ἀμφὶ γυναικὶ πολὺν χρόνον ἄλγεα πάσχειν•
αἰνῶς ἀθανάτῃσι θεῇς εἰς ὦπα ἔοικεν•
(Ιλιάδα, Ραψωδία Γ΄ στίχος 156-158)
Που σημαίνει: «Χαλάλι, τόσοι παιδεμοί για μια τέτοια γυναίκα, στους Τρώες και στους Αχαιούς με τις καλές κνημίδες. Με τις αθάνατες θεές φρικτά μοιάζει στην όψη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου