Το Ουκρανικό ως ευκαιρία

Κώστα Δημ Χρονόπουλου *

Πλανώνται πλάνην οικτράν εκείνοι που θεωρούν πως οι Τούρκοι (Ιθύνοντες κυρίως) είναι δυνατόν να αλλάξουν. Δεν χρειάζονται ούτε ιστορικές γνώσεις, ούτε γενετική προσέγγιση του γονιδιώματος DNA, και των οφθαλμοφανών αταβιστικών φαινομένων που οι γείτονες εμφανίζουν.  Μόνον ανιστόρητοι, αιθεροβάμονες, αφελείς ή ρομαντικοί, πιστεύουν πως οι Τούρκοι άλλαξαν  ή όντως μπορεί και να αλλάξουν.  Η πικρή –ιστορικά επιβεβαιωμένη –αλήθεια, είναι, πως παραμένουν πρωτόγονοι, άρπαγες, γενοκτόνοι.  Διαχρονικοί κουρσάροι της Ιστορίας, οι οποίοι όταν βρουν την ευκαιρία πραγματοποιούν ρεσάλτο. Τελευταίο παράδειγμα η εισβολή και κατοχή του σχεδόν 40% της Κύπρου το 1974.  Ωσάν να μην έφθαναν όσα διαπράχθηκαν τότε, έρχονται σήμερα οι γείτονες, δια στόματος Προέδρου  και Αντιπροέδρου τους να προκαλούν,  μιλώντας -50 χρόνια μετά – για «ειρηνευτική  επιχείρηση επιτυχίας» τότε (;). Γι αυτό δεν έχουμε φαινόμενα Γάζας.  Χάρις δηλαδή στην ευγενή, …. ανθρωπιστική τουρκική εισβολή!.  Παράλληλα μας πληροφορούν πως η Κύπρος αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του Τουρκικού Έθνους. Δεν επιθυμούν την λύση (διαζονικής δικοινοτικής Όμοσπονδίας) σύμφωνα με τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Απώτερος στόχος

τους η κατάληψη ολόκληρου του νησιού.  Ο γέγοναι , γέγοναι.  Σωρεία λαθών Ελλαδιτών, Ελληνοκυπρίων, Αμερικανών και Ευρωπαίων (ιδίως Βρετανών … εγγυητών) κ. α, μας έφεραν στην σημερινή τραγική κατάσταση στο νησί της Αφροδίτης.                                                                                                    Τώρα τι κάνουμε;. Τι μπορούμε να κάνουμε και προς ποια κατεύθυνση;.

-Αρχικά να (συν) αποδεχτούμε /συνειδητοποιήσουμε ότι η Τουρκία ήταν και   παραμένει  ε χ θ ρ ι κ ή  χώρα,  με έντονο ανθελληνικό μίσος, κατευθυντήριο των ενεργειών της.

- Η εμμονή στην Διεθνοποίηση του Κυπριακού και απεμπλοκή από την νοσηρή αντίληψη ορισμένων ότι θα πρέπει να επιλυθεί μεταξύ της Ελλάδας και Τουρκίας.

- Εκστρατεία συστράτευσης των Ευρωπαίων, αλλά και των πέραν του Ατλαντικού συμμάχων μας, ώστε να αποφασίσουν να συνδράμουν στην εφαρμογή των ψηφισμάτων του ΟΗΕ.

- Το Ουκρανικό, αποτελεί χρυσή ευκαιρία.                                                                                         Δεν νοείται η Ε.Ε οι ΗΠΑ και φυσικά η Ελλάδα και η Κύπρος να στηρίζουν με κάθε τρόπο την αποφυγή κατάληψης της Ουκρανίας από την Ρωσία, και να αδιαφορούν για την κατοχή της Κύπρου.

Προσωπικά θεωρώ πως η Ελλάδα οφείλει να εξαργυρώσει την ενεργό, ποικιλώνυμη και πολύπλευρη συμμετοχή της στο Ουκρανικό. Το ίδιο και η Κύπρος, ως ανεξάρτητο Κράτος μέλος της Ε.Ε και του ΝΑΤΟ.

-       Δεν πειράζει αν γίνουμε και λίγο … οργισμένα / «κακά» παιδιά και αρχίσουμε να μην εξακολουθήσουμε να είμαστε … δεδομένοι.

-       Δεν έχει σημασία αν δυσαρεστήσουμε τους … «φίλους και συμμάχους»
 ή τα πεφιλημένα … καρτάσια μας τους Τούρκους. Εχθρούς μας θεωρούν και εμείς  (θα πρέπει επιτέλους να αισθανόμαστε το ίδιο). Αδίκησαν το 1974 και επιβάλλεται να γίνει αποκατάσταση.

-       Αν χαθεί και αυτή η ευκαιρία, τότε ας προετοιμαστούμε για τα χειρότερα.  Η περαιτέρω συρρίκνωση του εθνικού μας χώρου επίκειται !!!.

-       Οφείλουμε να επικεντρωθούμε στην αφύπνιση των Ευρωπαίων Εταίρων μας προκειμένου να τους πείσουμε για το αυτονόητο: ότι δηλαδή τα όρια της Κύπρου, ως ευρωπαϊκό έδαφος , είναι και δικά τους. Ευρωπαϊκά. Γιατί θα πρέπει μέρος τους να ανήκει στους άρπαγες Ασιάτες Τούρκους;.  Αν αυτό επιτευχθεί (σ.σ δύσκολο λόγω συμφερόντων ορισμένων εταίρων μας και δη των Γερμανών), τότε πολλά, προς το καλύτερο για Κύπρο, Ελλάδα, Ευρώπη, θα αλλάξουν. Οι υποκριτές Ευρωπαίοι και οι λοιποί «σύμμαχοι, συγγενείς και φίλοι», οφείλουν επιτέλους να αντιληφθούν, ότι δεν γίνεται να ισχύουν δύο μέτρα και δύο σταθμά, για Κύπρο, Ελλάδα , Ουκρανία κ.ο.κ. Κοντολογίς απαιτείται σκλήρυνση της κυπριακής και ελλαδικής στάσης με κάθε κόστος.  Όσο για τους φόβους κάποιων ότι τάχα … θα δυσαρεστηθούν οι Τούρκοι και θα ….  χαλάσει το ήπιο /ειρηνικό μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας κλίμα, θα ήθελα να τους πληροφορήσω τα εξής:

Α. Κανένα ειρηνικό ή φιλικό κλίμα δεν υφίσταται στην πραγματικότητα.

     Επίπλαστη , παραπειστική , συγκυριακή περίοδος «ύφεσης» υπάρχει.

Β. Οι Τούρκοι συνεχίζουν να προκαλούν , να εμμένουν στις θέσεις τους, και να προσπαθούν –κυνικά – να πείσουν βαφτίζοντας την βάρβαρη επιδρομή του Τουρκικού Αττίλα στην Κύπρο ως …. «ειρηνική χαρούμενη επιχείρηση».

    Απορώ πως – τους διέφυγε; - δεν σκέφτηκαν να την αποκαλέσουν και: Ανθρωπιστική!.

Γ. Εποφθαλμιούν και άλλα (πλην ολόκληρης της Κύπρου) νησιά μας.

 

 

ΥΓ Η πολιτική και πολιτειακή ηγεσία, καθώς και τα κόμματα, επιβάλλεται να ομονοήσουν και να αντιμετωπίσουν από κοινού τον επικρεμάμενο τουρκικό κίνδυνο !.

Ιατρού