Από τις πιο σκοτεινές στιγμές της Αριστεράς

 

Σάκης Μουμτζής

Τα όσα συνέβησαν στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν ένα εσωκομματικό πραξικόπημα, με το οποίο μια κομματική νομενκλατούρα συνασπίστηκε για να καθαιρέσει τον νόμιμα εκλεγμένο ηγέτη του κόμματος, πριν καν συμπληρώσει χρόνο από την εκλογή του. Οι αποκαλούμενοι απαράτσικ έκριναν ότι τα συμφέροντά τους κινδυνεύουν από έναν νεοσσό της πολιτικής που ήρθε από το πουθενά και τους πήρε το κόμμα. Έτσι, όταν έκριναν ότι οι συνθήκες ωρίμασαν, αποφάσισαν να ακυρώσουν την εντολή χιλιάδων φίλων του ΣΥΡΙΖΑ. 160 κομματικοί περιφρόνησαν 74.000 συντρόφους τους που ψήφισαν Κασσελάκη. 

Ποιες ήταν οι πολιτικές διαφωνίες τους; Δεν υπήρχαν πολιτικές διαφωνίες. Ήταν απλώς η επιβίωση του παλαιοκομμουνιστικού ενστίκτου του ελέγχου του κόμματος. Δεν διαφώνησαν σε κανένα σημείο των πολιτικών θέσεων του Κασσελάκη και κανένας τους δεν κατέθεσε μια άλλη πολιτική πλατφόρμα. Με λόγια του αέρα προχώρησαν στο πραξικόπημα. 

Και δεν αναφέρομαι στους «87» του Τσίπρα. Αυτοί έκαναν τη δουλειά τους. Προστάτευαν τον αρχηγό τους, τον αποκλειστικό υπεύθυνο για την εκλογική συντριβή του 2023. Μια συνταγή copy paste από τη βαθιά Νέα Δημοκρατία που έκανε ό,τι μπορούσε για να μην συζητηθούν οι ευθύνες του Κώστα Καραμανλή για τον πλήρη εκτροχιασμό της Οικονομίας επί των ημερών του. Έτσι και οι 87 δεν ήθελαν να ανοίξει ο φάκελος «Αλέξης Τσίπρας». Συνεπώς, είχαν ένα συγκεκριμένο κίνητρο για να εκπαραθυρώσουν τον Κασσελάκη. 

Οι άλλοι όμως; Διότι προφανώς δεν αρκούσαν οι «87» για να γίνει αυτό που έγινε. Οι άλλοι, άλλοτε πιστοί συνοδοιπόροι του — ο κ. 13-0 μέχρι την τελευταία στιγμή παραμύθιαζε τον Κασσελάκη ότι η πρόταση μομφής δεν περνά και τελικά και αυτός τον «άδειασε» -- έκριναν ότι μέσα στη γενικότερη πολιτική αναμπουμπούλα είναι ευκαιρία να επανελέγξουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Να γίνει ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Περί αυτού επρόκειτο. Τα περί αριστερής ψυχής και οι άλλες πομφόλυγες αφορούν ένα περιορισμένο κοινό ανόητων ή αμοραλιστών.

Και ο Κασσελάκης τι θα κάνει; Θα καθίσει με σταυρωμένα χέρια στα όσα έγιναν; Προς το παρόν ζυγίζει την κατάσταση. Δύο επιλογές έχει: είτε θα διεκδικήσει την επανεκλογή του από τη βάση είτε θα ιδρύσει νέο κόμμα. Δε γνωρίζω αν έχει αντιληφθεί πού έχει μπλέξει και πόσο όλοι αυτοί φοβούνται την υποψηφιότητά του. Τον ενημερώνω ότι είναι ικανοί να βάλουν όρο συμμετοχής στις εσωκομματικές εκλογές, το επίθετο των υποψηφίων να μην αρχίζει από «Κασσελ». Είναι «μανούλες» σε τέτοια θέματα. Κουβαλούνε κληρονομημένες εμπειρίες και Ιστορία ενός αιώνα. Η Παπαρήγα κέρδισε το 13ο συνέδριο του ΚΚΕ (Φεβρουάριος 1991) από τον Δραγασάκη (ψήφοι 57-53) με μια οργάνωση — φάντασμα της Τασκένδης. 

Ας κάνει κάτι δικό του ο άνθρωπος και να μην ξαναμπλέξει με όλους αυτούς τους τύπους. Και να κερδίσει τις εκλογές, μετά από μερικούς μήνες θα αρχίσουν πάλι τα ίδια. Την ίντριγκα την έχουν στο πετσί τους και την πολιτική την έχουν αφήσει στο σπίτι τους εδώ και πολλά χρόνια. Το παν είναι οι μηχανισμοί. Για αυτό ας μην ασχοληθεί με έναν αρρωστημένο οργανισμό, που παράγει μόνο ραδιουργίες. Ας τραβήξει τον δρόμο του με τους δικούς του ανθρώπους. Τουλάχιστον θα κάνει αυτό που θέλει.