Γιάννης Αντύπας
Κρατείστε αυτές τις τέσσερις λέξεις, καθώς θα διαβάζετε το άρθρο:
Σιωπητήριο. Αποπροσανατολισμός.
Μετάθεση ευθυνών. Συγκάλυψη.
Είναι τα τέσσερα στάδια διαχείρισης της κρίσης από την κυβέρνηση.
Στην αρχή η κυβέρνηση προσπάθησε να κρυφτεί πίσω από τα θύματα και τους άνδρες των σωμάτων ασφαλείας που ήταν στο μέτωπο. Ζήτησε σιωπητήριο και τα έβαλε με τα ΜΜΕ. Ήθελε να έχει το μονοπώλιο στη διακίνηση των πληροφοριών και την επικοινωνία. Γιατί, έτσι έβλεπε την κρίση. Όχι ως επιχείρηση αποτροπής νεκρών, αλλά ως διαχείριση πολιτικού κόστους.
Οι νεκροί ήταν γνωστοί από τις 9 το βράδυ και στις 11.45 στη σύσκεψη με τον πρωθυπουργό έκαναν πως δεν ήξεραν. Τους ανακοίνωσαν στις 2 τα ξημερώματα! Στη συγκεκριμένη περίπτωση, της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και κλαίει. Σε κάθε περίπτωση ένα πράγμα πρέπει να είναι ξεκάθαρο: Τους νεκρούς του τιμούμε με προσκλητήρια, τους τιμούμε με την αλήθεια, όχι με σιωπητήρια.
Ακολούθησε η επιχείρηση δημιουργίας εχθρών και εντοπισμού σκοτεινών κέντρων τα οποία θέλουν να αποσταθεροποιήσουν την κυβέρνηση τώρα που πέτυχε σε όλους τους σκοπούς της! Αποπροσανατολισμός και μετάθεση ευθυνών στα... αυθαίρετα, την κλιματική αλλαγή, τον άνεμο κοκ. Η μπάλα στην εξέδρα. Η συνέντευξη Τύπου- παρωδία υπουργών και αρχηγών της Πυροσβεστικής και της ΕΛ.ΑΣ επενδύθηκε με δήθεν εικόνες από τον... Ελληνικό Διαστημικό Οργανισμό! Τραγωδία!
Με όλους τους «υπεύθυνους» να δηλώνουν ικανοποιημένοι:
Δε θα άλλαζα τίποτα, είπε ο Αρχηγός του Πυροσβεστικού Σώματος.
Υπερήφανος δήλωσε ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ.
Ψάχνω και δε βρίσκω το λάθος, τόλμησε να πει ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη.
Με τους νεκρούς την ώρα της συνέντευξης Τύπου να έχουν ξεπεράσει τους 80... δε θα άλλαζαν τίποτα! Αποφυγή ευθύνης και πόνου. Ανθρώπινο; Ίσως. Στην ψυχολογία λένε ότι οι πιο επικίνδυνοι άνθρωποι είναι εκείνοι που δεν αντιλαμβάνονται τις επιπτώσεις των πράξεών τους. Άνθρωποι χωρίς συναίσθηση και τύψεις. Από τη συνέντευξη Τύπου έλλειπε η οδύνη. Έλλειπε η ντροπή.
Και φθάνουμε στην ομιλία του πρωθυπουργού στο υπουργικό συμβούλιο. Ανέλαβε την πολιτική ευθύνη χωρίς δια ταύτα. Δεν καταλόγισε ευθύνες σε άλλους, δεν παραιτήθηκε ο ίδιος. Τι έκανε ο Αλέξης Τσίπρας; Μπήκε «μπροστά» ώστε με το κύρος και τη δύναμη τους αξιώματός του να συγκαλύψει τις ευθύνες.
Πρόκειται για την κορύφωση της κυβερνητικής στρατηγικής. Οι «αξιωματικοί» απέτυχαν να κρατήσουν καθαρό το λευκό πουκάμισο του Αλέξη Τσίπρα. Και τι λέει τώρα; Χτυπήστε εμένα. Στην αρχή κρύφτηκε πίσω από τις στολές των σωμάτων ασφαλείας και τώρα τάχα μου και δήθεν βάζει το στήθος του για να τους προστατέψει.
Με πραγματικό στόχο να συγκαλύψει τις προσωπικές του ευθύνες. Για τις ισορροπίες με τις συνιστώσες της κυβέρνησής του που οδήγησαν στη διάλυση του μηχανισμού της πολιτικής προστασίας. Για τα λάθη του στις επιλογές προσώπων. Για την παρέμβαση του κομματικού κράτους του ΣΥΡΙΖΑ στην Πυροσβεστική και την ΕΛ.ΑΣ.
Γιατί πίσω από τον Αλέξη, είναι ο Αλέξης. Κανείς άλλος. Είναι ο άνθρωπος που υποσχέθηκε ότι θα τα αλλάξει όλα και κάνει ακριβώς τα ίδια και χειρότερα με τους προηγούμενους. Και χωρίς τη δική τους αποτελεσματικότητα και συναίσθηση ευθύνης.
Σιωπητήριο. Αποπροσανατολισμός.
Μετάθεση ευθυνών. Συγκάλυψη.
Είναι τα τέσσερα στάδια διαχείρισης της κρίσης από την κυβέρνηση.
Στην αρχή η κυβέρνηση προσπάθησε να κρυφτεί πίσω από τα θύματα και τους άνδρες των σωμάτων ασφαλείας που ήταν στο μέτωπο. Ζήτησε σιωπητήριο και τα έβαλε με τα ΜΜΕ. Ήθελε να έχει το μονοπώλιο στη διακίνηση των πληροφοριών και την επικοινωνία. Γιατί, έτσι έβλεπε την κρίση. Όχι ως επιχείρηση αποτροπής νεκρών, αλλά ως διαχείριση πολιτικού κόστους.
Οι νεκροί ήταν γνωστοί από τις 9 το βράδυ και στις 11.45 στη σύσκεψη με τον πρωθυπουργό έκαναν πως δεν ήξεραν. Τους ανακοίνωσαν στις 2 τα ξημερώματα! Στη συγκεκριμένη περίπτωση, της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και κλαίει. Σε κάθε περίπτωση ένα πράγμα πρέπει να είναι ξεκάθαρο: Τους νεκρούς του τιμούμε με προσκλητήρια, τους τιμούμε με την αλήθεια, όχι με σιωπητήρια.
Ακολούθησε η επιχείρηση δημιουργίας εχθρών και εντοπισμού σκοτεινών κέντρων τα οποία θέλουν να αποσταθεροποιήσουν την κυβέρνηση τώρα που πέτυχε σε όλους τους σκοπούς της! Αποπροσανατολισμός και μετάθεση ευθυνών στα... αυθαίρετα, την κλιματική αλλαγή, τον άνεμο κοκ. Η μπάλα στην εξέδρα. Η συνέντευξη Τύπου- παρωδία υπουργών και αρχηγών της Πυροσβεστικής και της ΕΛ.ΑΣ επενδύθηκε με δήθεν εικόνες από τον... Ελληνικό Διαστημικό Οργανισμό! Τραγωδία!
Με όλους τους «υπεύθυνους» να δηλώνουν ικανοποιημένοι:
Δε θα άλλαζα τίποτα, είπε ο Αρχηγός του Πυροσβεστικού Σώματος.
Υπερήφανος δήλωσε ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ.
Ψάχνω και δε βρίσκω το λάθος, τόλμησε να πει ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη.
Με τους νεκρούς την ώρα της συνέντευξης Τύπου να έχουν ξεπεράσει τους 80... δε θα άλλαζαν τίποτα! Αποφυγή ευθύνης και πόνου. Ανθρώπινο; Ίσως. Στην ψυχολογία λένε ότι οι πιο επικίνδυνοι άνθρωποι είναι εκείνοι που δεν αντιλαμβάνονται τις επιπτώσεις των πράξεών τους. Άνθρωποι χωρίς συναίσθηση και τύψεις. Από τη συνέντευξη Τύπου έλλειπε η οδύνη. Έλλειπε η ντροπή.
Και φθάνουμε στην ομιλία του πρωθυπουργού στο υπουργικό συμβούλιο. Ανέλαβε την πολιτική ευθύνη χωρίς δια ταύτα. Δεν καταλόγισε ευθύνες σε άλλους, δεν παραιτήθηκε ο ίδιος. Τι έκανε ο Αλέξης Τσίπρας; Μπήκε «μπροστά» ώστε με το κύρος και τη δύναμη τους αξιώματός του να συγκαλύψει τις ευθύνες.
Πρόκειται για την κορύφωση της κυβερνητικής στρατηγικής. Οι «αξιωματικοί» απέτυχαν να κρατήσουν καθαρό το λευκό πουκάμισο του Αλέξη Τσίπρα. Και τι λέει τώρα; Χτυπήστε εμένα. Στην αρχή κρύφτηκε πίσω από τις στολές των σωμάτων ασφαλείας και τώρα τάχα μου και δήθεν βάζει το στήθος του για να τους προστατέψει.
Με πραγματικό στόχο να συγκαλύψει τις προσωπικές του ευθύνες. Για τις ισορροπίες με τις συνιστώσες της κυβέρνησής του που οδήγησαν στη διάλυση του μηχανισμού της πολιτικής προστασίας. Για τα λάθη του στις επιλογές προσώπων. Για την παρέμβαση του κομματικού κράτους του ΣΥΡΙΖΑ στην Πυροσβεστική και την ΕΛ.ΑΣ.
Γιατί πίσω από τον Αλέξη, είναι ο Αλέξης. Κανείς άλλος. Είναι ο άνθρωπος που υποσχέθηκε ότι θα τα αλλάξει όλα και κάνει ακριβώς τα ίδια και χειρότερα με τους προηγούμενους. Και χωρίς τη δική τους αποτελεσματικότητα και συναίσθηση ευθύνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου