Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί

Γράφει ο
Θανάσης Παπανδρόπουλος

Έχουμε κατ’ επανάληψη τονίσει ότι στη σημερινή Ελλάδα, για τη μελλοντική πορεία της στον 21^ο αιώνα και τις διαρκώς μεταβαλλόμενες συνθήκες που νέα φαινόμενα προκαλούν, ένας υπεύθυνος και σοβαρός κεντροαριστερός πολιτικός πόλος, είναι επιθυμητός, αν όχι απολύτως απαραίτητος.
Το θέμα λοιπόν που θέτουν …τον τελευταίο καιρό πολλοί διανοούμενοι και έγκυροι πολιτικοί αναλυτές, είναι αυτό του κατά πόσον τον ρόλο αυτόν μπορεί να παίξει ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ.
Όμως, κατά τον ομότιμο καθηγητή της πολιτικής φιλοσοφίας Περικλή Βαλλιάνο, «…η σπουδή με την οποία στελέχη της πάλαι ποτέ ανανεωτικής αριστεράς και του σημιτικού εκσυγχρονισμού έρχονται να κηρύξουν ως τετελεσμένο. γεγονός την μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε κομμάτι της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, είναι απωθητική και επιτρέπει σε όποιον θέλει να βγάλει κακόβουλα συμπεράσματα…».

«…Δέχομαι εκ προοιμίου…», τονίζει σε άρθρο του στο Βήμα της Κυριακής ο Περικλής Βαλλιάνος, ότι «…όλοι το καλό της πατρίδας, της κοινωνίας, της ανθρωπότητας και του πλανήτη επιθυμούμε. Αλλά οι προθέσεις δεν έχουν καμιά σημασία. Σημασία έχει ποιο πολιτικό σχέδιο υπηρετεί κανείς. Και αυτή την στιγμή η ένταξη, είναι ανιδιοτελής είτε υστερόβουλη, στο σχέδιο της ομάδας Τσίπρα συνιστά καταπάτηση των ιδανικών της δημοκρατικής αριστεράς…».
«…Πώς είναι δυνατόν να συμπορευθείτε…», γράφει ο καθηγητής «…με αυτούς που μας αποκαλούσαν Πινοσέ, ψευτο-Έλληνες, μερκελιστές και γερμανοτσολιάδες. Αυτοί δήλωναν ότι στόχος τους ως κυβέρνηση ήταν η εξόντωση των “μενουμευρωπαίηδων”. Και η βιαιότητα αυτή ακόμα εκπορεύεται αμείωτη. Από το πρωθυπουργικό γραφείο τύπου, τα περιβόητα υπόγεια του Μαξίμου, το δημοσιογραφικό όργανο του κόμματός τους, τον υπόλοιπο ξεδιάντροπο νέο-αυριανισμό και ασφαλώς την ΕΡΤ που (όπως και οι δικοί τους παραδέχονται) έχει καταντήσει ισάξια της ΥΕΝΕΔ…».
«…Για όλα αυτά δεν έχει υπάρξει ούτε ένα (υποκριτικό έστω)νιαούρισμα μεταμέλειας εκ μέρους τους. Με τα βαριά κανόνια της κυβερνητικής αισχρολογίας να συνεχίζουν να εκτοξεύουν το μίσος τους καθημερινά, Αλλά εμείς που βρεθήκαμε “από την λάθος μεριά των μολότωφ” της εμφυλιοπολεμικής τους υστερίας οφείλουμε, λένε, σήμερα να στρέψουμε και την άλλη παρειά. Κι αυτό για να εγκαθιδρυθεί η φωτισμένη απολυταρχία κάποιου νεόκοπου εθνικού σωτήρα…», αναφέρει ο αρθρογράφος και με τον τρόπο του θέτει ένα σοβαρό θέμα ηθικής τάξεως. Πάει όμως και πιο μακρυά, για όσους θέλουν να καταλάβουν την πραγματικότητα. 
«…Στην αντιπολίτευση», προσθέτει «…εξέθρεψαν και ενθάρρυναν κάθε μορφής αντικοινοβουλευτική εκτροπή με αποκορύφωμα τον Δεκέμβρη του2008, την ίδια στιγμή που στα πανεπιστήμια απέτρεπαν, πάλι με βίαια μέσα, την προσπάθεια για κάποια στοιχειώδη μεταρρύθμιση την οποία μάλιστα στήριζε μια συντριπτική κοινοβουλευτική, πλειοψηφία. Ως κυβέρνηση επιτέθηκαν στον πυρήνα της συνταγματικής τάξης, καταδολιεύοντας με τους εγκάθετούς τους την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης και απεργαζόμενοι την καθυπόταξη του τύπου. Μόνο την τελευταία στιγμή δείλιασαν από το να καταστρέψουν ολοσχερώς τη χώρα βγαίνοντας από το Ευρώ. Στην οικονομία φόρτωσαν νέα αβάσταχτα βάρη στην πλάτη του λαού με το δικό τους αχρείαστο μνημόνιο, έκλεισαν και αποσάθρωσαν τις τράπεζες μηδενίζοντας τα δισεκατομμύρια που άρπαξαν από τις τσέπες μας, χρεωκόπησαν την ΔΕΗ (!) και έκαναν ό,τι μπορούσαν για να μην πραγματοποιηθούν οι μεγάλες επενδύσεις….
Και την στιγμή που μιλάμε σχεδιάζουν την παραμονή τους στην εξουσία περιμαζεύοντας ό,τι τoανυπόληπτο και προσβλητικά γελοίο κυκλοφορεί στο πολιτικά πεζοδρόμιο, εξευτελίζοντας την κοινοβουλευτική διαδικασία» προσπαθώντας να “κλείσουν στη φυλακή” την αντιπολίτευση και εξαγοράζοντας ψήφους με φιλοδωρήματα (αυτά που οι ίδιοι παλιότερα ονόμαζαν “κουλούρια”). Ούτε για όλα αυτά έχει υπάρξει η παραμικρή αυτοκριτική εκ μέρους τους. Υπερηφανεύονται αντίθετα και τα θεωρούν “ατού” τους….».
Με άλλα λόγια, ο Περικλής Βαλλιάνος φέρνει στο προσκήνιο το θέμα του πολιτικού αμοραλισμού –καιροσκοπισμού και υπονοεί ότι δεν μπορεί να υπάρξει συνεργασία με ανθρώπους εξουσιολάγνους που ποδοπατούν αρχές και αξίες.
«….Οι Πρέσπες δεν είναι πλυντήριο του κ. Τσίπρα. Ούτε η δήθεν αποχώρηση Καμμένου, του οποίου τα διάφορα “πυρίκαυστα” τσόφλια εξακολουθούν να τον στηρίζουν. Η πολιτεία του ΣΥΡΙΖΑ την τελευταία δεκαετία έχει αποσαθρώσει την ηθική και πολιτική τάξη που είναι η δημοκρατία. Όποιος ορέγεται προοδευτικά μέτωπα με τους εκδότες του Κουφοντίνα (και εμπνευστές του παπανδρεϊκού εμπάργκο κατά του βόρειου γείτονά μας), με τους κουκουλοφόρους, Ρασπούτιν και τους νεκροθάφτες δημοσιογράφων των Σφακιών, και ό,τι άλλο σκοτεινότερο κρύβεται από πίσω τους, μόνο θλιβερές σκέψεις προκαλεί….»καταλήγει
ι ο διαπρεπής καθηγητής και από την άποψη αυτή, το καίριο πρόβλημα που αναδεικνύει, είναι ότι δεν μπορεί να υπάρξει σοβαρός κεντροαριστερός πόλος, που να είναι προϊόν πολιτικών και ηθικών απορριμμάτων. Αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια που ……εκ πηγάζει από το οργισμένο κείμενο του Περικλή Βαλλιάνου, που πρέπει να διαβαστεί και να ξαναδιαβαστεί.