Ας μιλήσουμε λοιπόν για πολιτική ευθύνη

 

Κατερίνα Γαλανού

Διάβασα ένα πολύ ενδιαφέρον πινγκ πονγκ στο facebook, μετά από μια υπόδειξη - προτροπή, ότι με 21.600 κρούσματα, κάποιος πρέπει να αναλάβει την πολιτική ευθύνη. Ο κατά τεκμήριο σοβαρός άνθρωπος που έκανε την ανάρτηση, δεν διευκρίνισε αν η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης πρέπει να ακολουθήσει όσα έγιναν και φτάσαμε έως εδώ ή να προηγηθεί για να ληφθεί πχ η απόφαση να γίνει πχ υποχρεωτικός ο εμβολιασμός.

Το debate στον τοίχο αποκαλυπτικό. Κάποιοι εξέλαβαν την υπόδειξη ως «άδικη» κριτική στην κυβέρνηση, άλλοι ως απολύτως «δίκαιη» και αρκετοί εισέφεραν χρήσιμες εμπειρίες από τον ευρωπαϊκό και διεθνή περίγυρο μας.

Παραθέτω μια από τις πολλές αναρτήσεις.

«Εδώ που είμαι έχουμε 15.000 -20.000 την μέρα σε 7.5 εκατομμύρια πληθυσμό, μόνο στην Καταλωνία. Στην υπόλοιπη Ισπανία επίσης. Και 380 σε ΜΕΘ. Το μόνο που κάνει τη διαφορά είναι πως εδώ οι

50+ είναι εμβολιασμένοι στο 95% οι 60+ στο 99%. Και αυτό κρατάει τους νεκρούς στο σχετικά χαμηλό 1-2 την ημέρα που προβλέπεται να ανέβει κάπως αλλά όχι όσο στην Ελλάδα. Τα μέτρα που πάρθηκαν πριν τις γιορτές είναι τα ίδια για να περιοριστεί κάπως η όμικρον… Πολιτική ευθύνη υπάρχει όπως παντού. Και είναι κοινή. Του συνόλου του πολιτικού κόσμου, εάν ενώθηκε γύρω από:

• Την εμβολιαστική προσπάθεια για την στήριξη της με κάθε τρόπο
• Την εποικοδομητική συζήτηση και στήριξη των μέτρων που προτείνουν οι ειδικοί.
• Τον αποκλεισμό από τον δημόσιο διάλογο άλλων φωνών (και τα κόμματα τους) όσων δεν κάνουν τίποτα από τα παραπάνω ή τα σαμποτάρουν προωθώντας αντιεπιστημονικές θέσεις και δράσεις που διευκολύνουν την εξάπλωση του ιού ή δίνοντας νομιμοποιητική βάση σε δράσεις ανυπακοής στα μέτρα.

Ο άνθρωπος ζει στην Ισπανία αλλά κάνει «αξονική» τομογραφία του πολιτικού μας προβλήματος.

Για την οικονομία της συζήτησης, να δεχθούμε ότι η κυβέρνηση δεν έκανε αυτά τα οποία έπρεπε ή αυτά τα οποία της υποδεικνύει ορθά η αντιπολίτευση, από καθαρό…φιλελεύθερο γινάτι.

Επειδή είναι είτε παντελώς ανίκανοι είτε «σαδομαζοχιστές» που θέλουν να ξεκάνουν τους Έλληνες, να διαλύσουν την οικονομία και να φύγουν από την εξουσία εντελώς αποτυχημένοι. Ας ξεπεράσουμε τη δυσπιστία μας για το αν είναι ειλικρινής η αγωνία της αντιπολίτευσης ή τρίβει τα χέρια της και περιμένει οι νεκροί να συντρίψουν την κυβέρνηση,

Ας θέσουμε ένα ερώτημα, όμοιο με εκείνο που ετίθετο όταν έκλεισε η ΕΡΤ.

Τι έκανε η Κουμουνδούρου για να πειστεί ο κόσμος να εμβολιαστεί; Ο Περισσός; ο Γ. Βαρουφάκης τι έκαναν; Εκτός από το γεγονός ότι συμβολικά εμβολιάστηκαν πρώτοι και είπαν και ένα «εμβολιαστείτε».

Σε μαζικές διαδηλώσεις υπέρ του εμβολιασμού και ενάντια στα «ψέκια» δεν κάλεσαν τον κόσμο.

Πλατιά «απεύθυνση» στο λαϊκό κίνημα να ανατρέψει τον κίνδυνο που απειλεί τις λαϊκές τάξεις δεν έγινε. Το μεγαλύτερο ποσοστό ανεμβολίαστων φυσικά και δεν είναι στα πλούσια προάστια.

Επισκέψεις σε χώρους δουλειάς, στα εργοστάσια, στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη δεν οργάνωσαν για να υποδείξουν με ένταση και πειθώ στους εργαζόμενους να παλέψουν για τη ζωή τους με όπλο το εμβόλιο.

Ούτε με τους πνευματικούς και τους αρχιερείς που έπαιρναν και παίρνουν στον λαιμό τους, κοσμάκη, δεν τα έβαλαν. Στο βαθμό που θα ανέμενε κάποιος από κόμμα της Αριστεράς.

Και με τους «Θεματοφύλακες του 120» που προσομοιάζουν με Χ.Α δεν ταράχθηκε η αριστεροσύνη τους.

Τα μέτρα που λαμβάνονται από την αρχή της πανδημίας, πότε δεν τους φτάνουν και πότε δεν τους περισσεύουν.

Αυτό που σε καθημερινή βάση δεν παραλείπουν να κάνουν είναι η κριτική στην κυβέρνηση. Πολύ συχνά ακραία αντιφατική. Καλά κάνουν, αυτή θεωρούν ότι είναι η δουλειά τους ακόμη και μέσα στην πανδημία.

Αλλά κάποιοι δικαιούνται να θέτουν το ερώτημα «Καλά τα λέτε αλλά εσείς τι κάνατε όταν ο Μητσοτάκης εκλιπαρούσε τους πολίτες να εμβολιαστούν;».