Πιτ Σάμπρας: Ο Έλληνας ημίθεος

Ημερομηνία γέννησης: 12 Αυγούστου 1971 Τόπος γέννησης: Ουάσινγκτον, Αμερική Τόπος κατοικίας: Λος Άντζελες, Αμερική Επαγγελματίας από: 1988 Αποσύρθηκε: 2002 Συνοπτική καριέρα: Ο μεγαλύτερος τενίστας όλων των εποχών με βάση τους τίτλους που έχει κατακτήσει. Οι 64 τίτλοι (14 εκ των οποίων Grand Slam, 11 ATP Masters Series, 5 Masters Cup) και οι 286 εβδομάδες στην κορυφή του κόσμου αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Έχει στην κατοχή του εφτά τίτλους Wimbledon και πέντε US Open και ο μοναδικός τίτλος που του έλειπε ήταν το Roland Garros. Ο Αύγουστος του 1971 μπορεί να χαρακτηριστεί χρονιά σταθμός στο παγκόσμιο τένις καθώς τότε ήρθε στο φως ο αθλητής που άλλαξε την ιστορία του αθλήματος και μέχρι σήμερα κρατάει τα σημαντικότερα ρεκόρ στην ιστορία της παγκόσμιας αντισφαίρισης. Ο «Πέτρος» Σάμπρας γεννήθηκε στις 22 Αυγούστου του 1971 στην Ουάσινγκτον και είναι γιος του Σάμ και της Γεωργίας Σάμπρας, Ελλήνων ομογενών που αναζήτησαν τη τύχης τους στην Αμερική και τελικά τη βρήκαν στο πρόσωπο του Πιτ. Από τα πρώτα του παιδικά χρόνια, ο «Πέτρος» έδειξε την κλίση του στον αθλητισμό ενώ σημαντικό ρόλο στην ενασχόλησή του με το τένις έπαιξε η περιέργεια που χαρακτηρίζει όλα τα παιδιά όταν ψάχνοντας στην αποθήκη του σπιτιού του, βρήκε μια ξύλινη ρακέτα. Από τότε, αυτό το κομμάτι ξύλου έγινε η προέκταση του δεξιού χεριού του Σάμπρας ο οποίος έριχνε αμέτρητες μπαλιές στον τοίχο. Το 1978 η οικογένεια Σάμπρας μετακόμισε στην Καλιφόρνια  και ο πατέρας του, βλέποντας την αγάπη του για το τένις, τον έγραψε στο Peninsula Racquet Club όπου έκανε τα πρώτα του ερασιτεχνικά βήματα στον χώρο. Στην ηλικία των 11 ετών, είχε ήδη μάθει το παίξιμο «serve-and-volley» το οποίο στη συνέχεια τελειοποίησε και τελικά έγινε το σήμα κατατεθέν του παιχνιδιού του. Μεγάλο ρόλο στην αθλητική ανάπτυξη του Σάμπρας έπαιξε και ο Πίτ Φίσερ, ένας παιδίατρος ο οποίος έγινε ο μέντορας και προπονητής του Ελληνοαμερικανού. Ο Φίσερ ήταν ο άνθρωπος που έμαθε το «one handed backhand» στον Πιτ ο οποίος μέχρι τότε έπαιζε με τα δύο χέρια. Ο Σάμπρας, αργότερα, απένειμε τα εύσημα στον Φίσερ και του αποδίδει την εντυπωσιακή εξέλιξή του ως αθλητή. Ο Σάμπρας έγινε επαγγελματίας το 1988 σε ηλικία 17 ετών. Την επόμενη χρονιά (1989) έφθασε στον 4ο γύρο του Αμερικανικού Open όπου συνάντησε τον πρωταθλητή του τουρνουά, Ματς Βιλάντερ από τον οποίον έχασε πολύ δύσκολα σε αγώνα με πέντε σετ. Τον πρώτο του σπουδαίο τίτλο, ο Σάμπρας τον κατέκτησε στις αρχές του 1990 στην Φιλαδέλφεια και αυτός ο τίτλος ήταν ο προάγγελος του τι θα ακολουθούσε λίγο αργότερα μέσα στη χρονιά στο αμερικανικό Open. Ονόματα όπως Ιβάν Λεντλ και Μακ Ενρόε φάνταζαν «τεράστια» μπροστά στον 19χρονο Πιτ Σάμπρας όμως ο ελληνοαμερικανός δείχνοντας απίστευτα αποθέματα ψυχικής και σωματικής δύναμης, κατάφερε να κατακτήσει το πρώτο του Grand Slam και να γίνει ο νεότερος τενίστας στην ιστορία του αθλήματος που κατακτά το αμερικανικό Open. Στους «8» του θεσμού, ο Ιβάν Λεντλ γνώρισε από πρώτο χέρι τι εστί Σάμπρας όταν ο ελληνοαμερικανός νίκησε με 3-2US Open. Στα ημιτελικά, ήταν η σειρά του «μεγάλου», Τζον Μακ Ενρόε3-1 σετ με τον Σάμπρας να παίρνει το εισιτήριο για τον τελικό όπου τον περίμενε ένα άλλο ανερχόμενο αστέρι του τένις, ο Αντρέ Αγκάσι. Ήταν το πρώτο μεγάλο ραντεβού τον δύο αθλητών που στη συνέχεια της καριέρας τους έδωσαν ομηρικές μάχες για την κυριαρχία στα courts τη δεκαετία του ’90. Ο Σάμπρας, νίκησε 3-0 σετ τον Αγκάσι κάτι που επανέλαβε αρκετές φορές στο μέλλον κόντρα στον συμπατριώτη του (34-20 οι νίκες υπέρ του Πιτ). σετ και έσπασε το ρεκόρ του συμπατριώτη του ο οποίος είχε οκτώ συνεχόμενους τελικούς στο να ηττηθεί με Το 1991 ήρθε και ο πρώτος τίτλος Masters Cup, από τους πέντε συνολικά που κατέκτησε στην πλούσια καριέρα του. Ωστόσο, την ίδια χρονιά δεν μπόρεσε να υπερασπιστεί τον τίτλο του Αμερικανικού Open καθώς έχασε στα προημιτελικά από τον Τζιμ Κούριερ. Με ανεπτυγμένο το χιούμορ και την ανωτερότητά του, ο Σάμπρας μετά από την συγκεκριμένη ήττα δήλωσε πως είναι πολύ ευχαριστημένος καθώς η πίεση για την διατήρηση του τίτλου δεν ήταν πλέον στο μέρος του. Η επόμενη χρονιά (1992), δεν ήταν καλή για τον 21χρονο, τότε, Σάμπρας καθώς δεν κατάφερε να κατακτήσει κάποιο Grand Slam και αρκέστηκε στον ημιτελικό του Wimbledon και τον τελικό του US Open όπου ηττήθηκε από τον Στέφαν Έντμπεργκ. Το γεγονός αυτό δεν τον πτόησε καθόλου, αντίθετα του έδωσε κίνητρο να δουλέψει παραπάνω ώστε να βρεθεί στην κορυφή του κόσμου κάτι που έκανε την επόμενη χρονιά. Η χρονιά του ’93, ήταν ορόσημο για τον Πιτ Σάμπρας. Ο ελληνοαμερικανός, παρόλο που δεν κατάφερε να κατακτήσει τα δύο πρώτα μεγάλα τουρνουά, τον Απρίλιο ανέβηκε στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης για πρώτη φορά στην καριέρα του σε ηλικία, μόλις, 22 χρονών. Η κυριαρχία του επιβεβαιώθηκε λίγους μήνες αργότερα όταν κατέκτησε το Wimbledon (νίκησε τον Κούριερ στον τελικό) και το US Open, το δεύτερο στην καριέρα του, τελειώνοντας τη χρονιά στο Νο1 του κόσμου και έχοντας στην κατοχή του ένα ασύλληπτο ρεκόρ, των 1000 άσων σε μια χρονιά. Είπαμε, το απίστευτο σερβίς του και το εκπληκτικό του βολέ, ήταν η ναυαρχίδα της κυριαρχίας του. Το Wimbledon έγινε το αγαπημένο τουρνουά του Σάμπρας αφού το κατέκτησε τις δύο επόμενες χρονιές (’94, ’95) ενώ έφτασε στην κορυφή της Αγγλίας ακόμη τέσσερις φορές στην καριέρα του ('97, '98, '99, '00). Οι εφτά τίτλοι στο Wimbledon, αυτόματα τον έκαναν τον πιο επιτυχημένο τενίστα στην ιστορία του αρχαιότερου Grand Slam της αντισφαίρισης. Μάλιστα, με τον τίτλο του το 199912 Grand Slam του Ρόι Έμερσον. «έσπασε» το ρεκόρ των Ήταν εμφανές πως το χόρτο ήταν η ιδανικότερη επιφάνεια προκειμένου ο Σάμπρας να ξεδιπλώσει το αστείρευτο ταλέντο του. Το γρήγορο τερέν επέτρεπε στον Αμερικανό να ξεδιπλώσει το αστείρευτο ταλέντο του καθώς πέρα από το «serve & volley» είχε βάλει στο παιχνίδι του ένα πιο ολοκληρωτικό στυλ παιξίματος τροφοδοτούμενο από την ανταγωνιστικότητα που τον διέκρινε. Αντίθετα, στο χώμα ο Σάμπρας έχανε κάτι από τη λάμψη του. Είναι ενδεικτικό το γεγονός πως από την πλούσια συλλογή του έλειπε ένας τίτλος, αυτός του Roland Garros. Το ’96 πραγματοποίησε την καλύτερή του εμφάνιση στο γαλλικό Open, φτάνοντας μέχρι τα ημιτελικά όπου ηττήθηκε από τον Καφέλνικοφ ο οποίος στη συνέχεια κατέκτησε το τουρνουά. Το 1998 δεν ήταν και το καλύτερο έτος για τον Σάμπρας ο οποίος ωστόσο τερμάτισε και πάλι στην 1η θέση της παγκόσμιας κατάταξης για 6η συνεχόμενη χρονιά. Το μόνο Grand Slam που κατέκτησε το 98 ήταν το Wimbledon. Την επόμενη χρονιά (1999), ο Σάμπρας έχασε την πρωτοκαθεδρία από τον άσπονδο «εχθρό» του, Αντρέ Αγκάσι. Ο Αμερικανός ανέβηκε στην 1η θέση της κατάταξης, ρίχνοντας στην 3η τον Σάμπρας που ωστόσο πήρε την εκδίκησή του στο τέλος της χρονιάς κατακτώντας το 5ο του Masters Cup, αφήνοντας τον Αγκάσι στα «κρύα του λουτρού». Το Wimbledon του 2000 έγινε και πάλι αφορμή για να ακουστεί το όνομα του Σάμπρας σε ολόκληρο τον κόσμο. Ήταν το 13ο Grand Slam του Πιτ που έσπασε κάθε προηγούμενο ρεκόρ σε κατακτήσεις Grand Slam και μέχρι σήμερα κανείς άλλος δεν το έχει καταφέρει. Ο μοναδικός που δείχνει ικανός να το καταφέρει είναι ο Ρότζερ Φέντερερ (έχει 12 Grand Slam έως τώρα) ο οποίος στα πρώτα του επαγγελματικά βήματα κατάφερε να νικήσει τον Σάμπρας και μάλιστα στο Wimbledon το 2001 με 3-2 σετ 7-6(7), 5-7, 6-4, 6-7(2), 7-5 στον 4ο γύρο της διοργάνωσης. Ο Ελβετός σταμάτησε το εκπληκτικό σερί νικών του Σάμπρας στο Βρετανικό Open που μέχρι τότε μέτραγε 31 συνεχόμενες επιτυχίες. Η τελευταία μεγάλη επιτυχία του Σάμπρας ήταν το αμερικανικό Open το 2002 όπου συνάντησε στον τελικό της διοργάνωσης τον Αντρέ Αγκάσι. Μετά από μάχη τεσσάρων σετ, ο Σάμπρας κατέκτησε το 14ο Grand Slam της καριέρας του ισοφαρίζοντας παράλληλα το ρεκόρ των 5 κατακτήσεων στο US Open που κρατούσε ο Τζίμι Κόνορς. Αυτό ήταν και το τελευταίο τουρνουά του μεγάλου Αμερικανού τενίστα ο οποίος στα μέσα του 2003 ανακοίνωσε την απόσυρσή του, αφήνοντας πίσω μια τεράστια καριέρα. Την μεγαλύτερη στην ιστορία του τένις. Οι 64 τίτλοι (14 εκ των οποίων Grand Slam, 11 ATP Masters Series, 5 Masters Cup) και οι 286 εβδομάδες στην κορυφή του κόσμου αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. ΤΙΤΛΟΙ MAJOR TITLES (14)— Australian singles, 1994, 1997 Wimbledon singles, 1993, 1994, 1995; 1997, 1998, 1999,2000; US. singles, 1990,1993, 1995, 1996, 2002. OTHER U.S. TITLES (2)— Hard Court singles, 1991, 1992. DAVIS CUP— 1991, 1992, 1994, 1995, 1997,1999, 2000, 2002; record, 15-8 in singles, 4-1 in doubles. SINGLES RECORD IN THE MAJORS— Australian (45-9), French (24-13), Wimbledon (63-7), US. (71-9).