Από τον Δημ. Πλαταρά
Η σημερινή κατάσταση μου θυμίζει το γνωστό έργο του Σαίξπηρ «ο Έμπορος της Βενετίας». Ποιος είναι ο λόγος για την απαισιοδοξία αυτή;
Το χρέος της Ελλάδας σύμφωνα με την τελευταία αναθεώρηση της EUROSTAT ανήλθε για το 2009 στα 298 δις € και για το 2010 προβλέπεται να ξεπεράσει τα 326 δις € ενώ οι προβλέψεις για το φετινό έτος είναι αν μη τι άλλο απαισιόδοξες. Το ελληνικό κράτος έχει πολλά χρόνια να παρουσιάσει ισοσκελισμένο προϋπολογισμό.
Τι σημαίνει όμως αυτό; Είναι πολύ απλό. Η Βασική Εξίσωση της Οικονομίας είναι: Έσοδα – Έξοδα = 0 Αν το αποτέλεσμα είναι μηδέν (0), αυτό σημαίνει ότι όσα ξόδεψες, τόσα πήρες.
Ισορροπία. Αν το αποτέλεσμα είναι θετικός αριθμός, σημαίνει ότι έχεις πλεονάσματα και είσαι άξιος διαχειριστής. Αν το αποτέλεσμα είναι αρνητικός αριθμός, τότε έχεις Έλλειμμα (το καλούμενο και πρωτογενές έλλειμμα)και μεγάλο πρόβλημα. Ιδίως αν η κατάσταση είναι συνεχόμενη.
Ισορροπία. Αν το αποτέλεσμα είναι θετικός αριθμός, σημαίνει ότι έχεις πλεονάσματα και είσαι άξιος διαχειριστής. Αν το αποτέλεσμα είναι αρνητικός αριθμός, τότε έχεις Έλλειμμα (το καλούμενο και πρωτογενές έλλειμμα)και μεγάλο πρόβλημα. Ιδίως αν η κατάσταση είναι συνεχόμενη.
Κάτι τέτοιο συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Το Δημόσιο Χρέος όπως βλέπουμε πιο πάνω έχει ανέβει σε δυσθεώρητα ύψη με το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν μας (ΑΕΠ) να μειώνεται για Τρίτη συνεχόμενη χρονιά φέτος και άρα το Δημόσιο Χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ να αυξάνεται δραματικά και πρόκειται να ξεπεράσει το 130% για το 2010. Πως είναι δυνατόν λοιπόν τα έσοδα του Ελληνικού Κράτους να είναι 56 δις ευρώ, τα έξοδά του να είναι 59 δις ευρώ (3 δις πρωτογενές έλλειμμα περίπου) για το 2011, ενώ θα πληρώσουμε για δάνεια περίπου 64 δις ευρώ; Αυτό μας δίνει ως αποτέλεσμα ένα δευτερογενές έλλειμμα (πρωτογενές έλλειμμα συν τις τοκοχρεολυτικές δόσεις του έτους) της τάξης των 67 δις ευρώ. Είναι ηλίου φαεινότερο, ότι μια οικονομία σαν την Ελληνική, η οποία παραπαίει στα μονοπάτια της ύφεσης, δεν έχει ελπίδες εξόδου από την κρίση και το δάνειο των 110 δις ευρώ που πήρε η χώρα μας (και μάλιστα με εμπράγματες εξασφαλίσεις, κάτι το οποίο θα αναλυθεί σε προσεχές άρθρο) αφορά την εξυπηρέτηση κυρίως των τοκοχρεολυτικών δόσεων και όχι την συνέχιση των υποχρεώσεων της χώρας απέναντι στους πολίτες της.
Η τρόικα λοιπόν, ως ένας σύγχρονος Σάιλοκ έρχεται και ζητά την λίβρα από την σάρκα του Ελληνικού λαού. Το κάνει αυτό για να μην δυσαρεστήσει αλλά και ταυτόχρονα να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των Γαλλικών, Ελβετικών, Γερμανικών και λοιπών τραπεζών που δάνεισαν την Ελλάδα και πρέπει να μην χάσουν ούτε ένα ευρώ από τις επενδύσεις τους. Δάνεια τα οποία ελήφθησαν με τοκογλυφικό επιτόκιο και τα οποία έχουν αποπληρωθεί ήδη αρκετές φορές. Το γράμμα του νόμου απαιτεί να τηρηθούν τα συμφωνηθέντα, να «χυθεί αίμα» δηλαδή. Τι λέει όμως η κοινή λογική; Ότι παραπάνω από τις νομικές συμφωνίες στέκει η αξία της ανθρώπινης ζωής. Αυτό διδάσκει ο Σαίξπηρ για τις οικονομικές σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους, αυτό αποφαίνεται και η Συνθήκη της Βιέννης: Η ζωή των ανθρώπων, η ζωή των κρατών τους, η κρατική υπόσταση των εθνών είναι πάνω από τα κέρδη και τους όποιους καταχρηστικούς όρους.
Το ερώτημα που τίθεται λοιπόν είναι τι προτίθεται να κάνει η Ελλάδα, όλοι εμείς δηλαδή. Θα σκύψουμε το κεφάλι και θα υποστούμε όλον αυτόν τον εξευτελισμό και την κακοποίηση που μας προετοιμάζουν (κυρίως με την αναθεώρηση του Συντάγματος και τον περιορισμό των ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων που πηγάζουν από αυτό) ή θα ακολουθήσουμε για άλλη μια φορά τον δύσκολο και κακοτράχαλο δρόμο της αντίστασης όπως τόσες φορές κάναμε στο παρελθόν με εθνική υπερηφάνεια και το κεφάλι ψηλά δίνοντας το παράδειγμα σε όλο τον ελεύθερο κόσμο;
Δημήτρης Πλαταράς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου