Χρόνια και χρόνια, πολλοί και διάφοροι πολιτικοί αναλυτές, κομματικοί παράγοντες και κάθε λογής οιωνοσκόποι, αναμασούν τα περί αναγκαιότητος ενότητας της Αριστεράς.
Επειδή οι προτάσεις και οι προτροπές αυτές κινούνται στο χώρο της ουτοπίας, θα πρέπει να τους υπενθυμίσω ότι:
Με την διαβόητη 12η Ολομέλεια του ΚΚΕ, τον Φεβρουάριο του 1968, η οποία έγινε στο εξωτερικό, πραγματοποιήθηκε η πιο βαθιά και οριστική διάσπαση του ΚΚΕ που χωρίστηκε σε δύο αγεφύρωτους κόσμους.
Στο τότε ΚΚΕ Εξωτερικού και το ΚΚΕ εσωτερικού με τις μετέπειτα μεταμορφώσεις του, οι οποίες εκφράζονται σήμερα με τις διάφορες συνιστώσες.
Οι ομιλούντες περί ενότητος αγνοούν ότι αυτή η διάσπαση είχε μεταφερθεί τότε στους τόπους εξορίας στους οποίους ο χωρισμός του ΚΚΕ υπήρξε οριστικός και αμετάκλητος.
Ο γράφων που έζησε αυτό το καθοριστικό πολιτικό και ιστορικό γεγονός στο «Παρθένι» της Λέρου, την περίοδο 1968-1971, βίωσε το μίσος που φώλιασε στις ψυχές και τις συμπεριφορές ανάμεσα στους πρώην συντρόφους.
Συναγωνιστές και συμπολεμιστές στα πεδία των μαχών και των κάθε λογής παρανομιών ολόκληρων δεκαετιών δεν έλεγαν καλημέρα αν και ζούσαν στο ίδιο κελί (στα χωρισμένα Ιταλικά τόλ).
Ανθρώπινες και συντροφικές σχέσεις που σφυρηλατήθηκαν στα πέτρινα χρόνια και της φωτιάς ανατινάχθηκαν. Θέαμα απελπιστικό και άκρως τραγικό, το οποίο οδήγησε στον κομματικό παροπλισμό πολλών κομμουνιστών και την αποχώρηση από το ΚΚΕ, μεταξύ των οποίων και του γράφοντος. Διαπίστωσα ότι με τόσο μίσος δεν μπορούσε να οικοδομηθεί ο κομμουνισμός και η νέα κοινωνία (τις απόψεις αυτές επεξεργάστηκα στο έργο μου: «Η Κομμουνιστική Ουτοπία», εκδ. Κάδμος», 2010).
Αλλά και πέραν αυτού του ειδικού προβλήματος, το οποίο αποτρέπει την ενότητα, είναι διαρκώς υπαρκτό και το γενικό πρόβλημα του λεγόμενου ρεβιζιονισμού, ο οποίος αποτελεί σύμφυτο στοιχείο της μαρξικής θεωρίας.
Είναι γνωστό ότι ανάμεσα στους ορθόδοξους και τους ρεβιζιονιστές υπάρχει ασίγαστος πόλεμος.
Συνεπώς, και με αυτό το θεωρητικό γεγονός, αποκλείται η ενότητα της ορθόδοξης με τη ρεβιζιονιστική Αριστερά! (για τον ρεβιζιονισμό και τις αντιθέσεις του με τον... ορθόδοξο κομμουνισμό, βλ. το πιο πάνω έργο μου, όπου το κεφάλαιο: «Μαρξισμός και ρεβιζιονισμός» σελ. 545 επ.).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου