Γράφει η Μαρισία Σπίνου Φοιτητρια Παντείου Πανεπιστημίου
Σε ανασκαφές στο βόρειο νεκροταφείο της Πύνδας Πιερίας(4ος αιώνας π.Χ.), τον Δεκέμβριο του 1966 αποκαλύφθηκε ένα σημαντικό εύρημα.Σε ένα τάφο ευρέθηκε ένας διπλός αυλός, τοποθετημένος κοντά στα χείλη του νεκρού και σε επαφή με το δεξί του χέρι. Πρόκειται για ένα δίαυλο, ένα ζεύγος διδύμων αυλών, δίζυγες αυλούς όπως τους αναφέρει ο Πολυδεύκης.
Αν και το υλικό κατασκευής(οστό) του είναι αρκετά φθαρτό, εν
τούτοις το περιβάλλον ταφής φαίνεται πως το διατήρησε αρτιμελές. Μαζί του μπορούν να συγκριθούν ελάχιστα από τα σωζόμενα ευρήματα, όπως οι αυλοί που εκτίθενται στο Λούβρο, οι αυλοί στο Βρετανικό Μουσείο (συλλογή Έλγιν), οι αυλοί στο Μουσείο Θεσσαλονίκης(δίαυλος Ακάνθου), κι ένα ζεύγος από την Πανόπολι της Αιγύπτου και θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο συστηματικότερης έρευνας γύρω από την τεχνοτροπία αυτού του ελληνικού μουσικού οργάνου.
Ο δίαυλος ήταν το μοναδικό αντικείμενο που βρέθηκε στον τάφο. Αυτό οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο νεκρός είχε μια ιδιαίτερη σχέση με τον δίαυλο, που τον συνόδευσε μέχρι το τέλος της ζωής του. Πιθανότατα επρόκειτο για κάποιον μουσικό, ένα διαυλητή, που όλη του η ζωή είχε αφιερωθεί στην τέχνη της αυλήσεως.
Οι δυο αυλοί της Πύνδας είναι δυο σχεδόν όμοιοι αρθρωτοί σωλήνες. Κάθε ένας από αυτούς αποτελείται από πέντε και έξι τμήματα αντίστοιχα, τα οποία είναι προσαρμοζόμενα μεταξύ τους με την βοήθεια μιας πατούρας μεγέθους περίπου 0,5-1 εκατοστών. Στον ένα αυλό η φορά της πατούρας είναι πάντοτε η ίδια, ενώ στον άλλο αυλό αλλάζει στο δεύτερο και τρίτο τμήμα. Η διάμετρος των σωλήνων είναι 1,3 εκατοστά εσωτερικώς και 1,6 εκατοστά εξωτερικώς.
Εξετάζοντας τις αποστάσεις μεταξύ των οπών των δυο αυλών παρατηρούμε ότι αυτές είναι άλλοτε επαναλαμβανόμενες και άλλοτε μεγαλύτερες. Οι λεπτομέρειες αυτές βοηθούν στην μετατόπιση του χεριού πάνω στο όργανο να γίνεται με μεγαλύτερη ευκολία. Τα χαρακτηριστικά των δύο αυλών μαρτυρούν την κοινή κατασκευή και την παράλληλη λειτουργία τους.
Η ταυτόχρονη χρήση τους απαιτούσε μεγάλη δεξιοτεχνία , με γνώση της δακτυλοθεσίας ταχύτητα στο παίξιμο και μουσική παιδεία. Τα ευρήματα ασφαλώς αποτελούν την κύρια πηγή πληροφοριών για τα τεχνικά στοιχεία των μουσικών οργάνων, όμως και οι αγγειογραφίες μας δίνουν σαφείς ενδείξεις για την λειτουργία τους, καθώς και για το κοινωνικό υπόβαθρο.
Η μελέτη του δίαυλου της Πύνδας αποκαλύπτει την ευρύτητα διαδόσεως του διαύλου , ενώ για μια ακόμη φορά μαρτυρείται η εξέχουσα θέση της μουσικής στην ελληνική κοινωνία και η ιδιόμορφη σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ αυτής και των ανθρώπων.
ΠΗΓΗ:Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΔΜΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου