Συγγνώμη, αλλά κι’ αυτά αξιοπρέπεια είναι!

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Επειδή τον τελευταίο καιρό πολύς λόγος γίνεται περί «αξιοπρέπειας» - με πολλές δηλώσεις σύμφωνα με τις οποίες «δεν θέλουμε λεφτά θέλουμε αξιοπρέπεια» ή «ξαναβρήκαμε την αξιοπρέπειά μας κι’ ας μην έχουμε λεφτά»…
Επειδή από την αποκαλυφθείσα πρωθυπουργική επιστολή προς την κ. Μέρκελ – ναι, ναι, αυτήν που το όνομά της είχε επί χρόνια γίνει συνώνυμο της μεγαλύτερος ύβρεως και που δεν ήταν παρά μια από τους 28 και τα λοιπά και τα λοιπά – προκύπτει ότι με την κυβέρνηση «πρώτη φορά αριστεροδεξιά» φθάσαμε στο σημείο να συζητάμε
αν θα πληρώσουμε τους δανειστές ή μισθούς και συντάξεις…

Επειδή αξιοπρέπεια για ένα κράτος είναι να πληρώνει τις υποχρεώσεις του και προς το εξωτερικό και προς το εσωτερικό…

Επειδή αξιοπρέπεια για τους πολίτες ενός κράτους είναι να έχουν τον μισθό και τη σύνταξή τους…

Επειδή αδυνατεί να σκεφθεί κανείς πόσοι θα συνεχίσουν να δηλώνουν αξιοπρεπείς χωρίς κανένα εισόδημα…

Επειδή είναι ανοησία να υποστηρίζει κανείς πως αν κάνει στάση πληρωμών στο εξωτερικό θα συνεχίσει να λειτουργεί κανονικά στο εσωτερικό υπό φυσιολογικές συνθήκες και όχι υπό συνθήκες χρεοκοπίας…

Αξίζει να υπενθυμιστεί ότι οι ανάγκες μιας χώρας και του λαού της δεν περιορίζονται στην καταβολή μισθών και συντάξεων.

Ένα κράτος οφείλει να χρηματοδοτεί την Παιδεία, την Υγεία, την Ασφάλεια, την Άμυνα, την Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Επομένως, χρειαζόμαστε πολύ περισσότερα χρήματα από αυτά που καταβάλλουμε για μισθούς και συντάξεις.

Οφείλουμε επίσης να γνωρίζουμε ότι οι περιφέρειες και οι δήμοι έχουν αρμοδιότητες σε κρίσιμους τομείς, στις οποίες δεν θα μπορούν να ανταποκριθούν χωρίς την γενναία κρατική επιχορήγηση, από τους γνωστούς Κεντρικούς Αυτοτελείς Πόρους.

Το 2015, σύμφωνα με έγγραφο του αρμόδιου υπουργού, οι δήμοι έχουν λαμβάνειν 2,5 δις ευρώ.

Τα χρήματα αυτά είναι απαραίτητα για την κάλυψη των λειτουργικών δαπανών τους, για την καταβολή του διατροφικού επιδόματος στους κατά νομό δικαιούχους νεφροπαθείς, στους μεταμοσχευμένους νεφροπαθείς, στους μεταμοσχευμένους καρδιάς, ήπατος, πνευμόνων και μυελού των οστών καθώς και σε αλλοδαπούς και ομογενείς νεφροπαθείς, για την μεταφορά μαθητών στα σχολεία, για τη θέρμανση των σχολείων, για τα εν γένει λειτουργικά έξοδα των σχολείων, για τα ενοίκια των σχολείων, για τη σίτιση των μαθητών σε μουσικά και καλλιτεχνικά σχολεία, για τα προνοιακά επιδόματα, για υλοποίηση έργων, όπως οι μονάδες διαχείρισης απορριμμάτων, για τους παιδικούς σταθμούς, για τις δαπάνες της δακοκτονίας, και ούτω καθεξής.

Μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις, όλα τα προηγούμενα χρόνια, δινόταν και πρόσθετη, έκτακτη επιχορήγηση – όπως για παράδειγμα σε περιοχές που κατά περίπτωση πλήττονταν από το υπερβολικό ψύχος και έπρεπε να αντιμετωπιστούν οι αυξημένες ανάγκες θέρμανσης των σχολικών μονάδων τους.

Όλα αυτά μέχρι πρόσφατα καλύπτονταν επειδή υπήρχαν χρήματα για να καλυφθούν.

Και χωρίς όλα αυτά, η περίφημη αξιοπρέπεια πηγαίνει περίπατο.

Τις προάλλες ωστόσο, χτύπησε καμπανάκι.

Από αρμόδια κυβερνητικά χείλη πληροφορηθήκαμε ότι λόγω της οικονομικής συγκυρίας «δυστυχώς δεν μπορούμε να βοηθήσουμε όσο θέλουμε την Αυτοδιοίκηση» και το αίτημα για αύξηση των Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων (που προηγουμένως αυξάνονταν ανάλογα με τις έκτακτες ανάγκες) θα εξεταστεί μετά τον Ιούνιο.

Κατά τα λοιπά, δεν χρειαζόμασταν τα 7,2 δις να πληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας προς το εξωτερικό, ώστε να μπορούμε να ανταποκριθούμε στις υποχρεώσεις μας προς το εσωτερικό.

Κατά τα λοιπά, δεν θέλουμε χρήματα, αλλά… αξιοπρέπεια!

Και για ποιο λόγο όλα αυτά; Για να πουν ότι δεν δέχονται μια αξιολόγηση, την οποία έχουν υπογράψει ότι θα κάνουν!