Γράφει η Μαρισία Σπίνου
Φοιτήτρια Παντείου Πανεπιστημίου
Η πυρσεία, δηλαδή η μεταβίβαση πληροφοριών με το σύστημα των πυρσών(φρυκτών), αποτελεί ένα ευφυές τηλεπικοινωνιακό σύστημα της αρχαιότητας για τις ανάγκες ταχείας ενημερώσεως. Το σύστημα αυτό είχε όμως και έναν σημαντικό περιορισμό.
Η όλη διαδικασία αποστολής μηνυμάτων γινόταν με συγκεκριμένα συνθήματα τα οποία καθορίζονταν από προβλέψιμα
γεγονότα. Ένα έκτακτο γεγονός όμως δεν ήταν δυνατόν να μεταδοθεί ως μήνυμα, αφού δεν υπήρχε κάποιο προσυμφωνημένο σύνθημα μεταξύ πομπού και δέκτη.
Γύρω στο 350π.X, όπως αναφέρει ο Αρκάδας στρατηγός Αινείας ο Τακτικός στο έργο του με τον τίτλο «Πολιορκητικόν υπόμνημα», είχε επινοήσει ο ίδιος ένα έξυπνο σύστημα τηλεγραφίας, τον υδραυλικό τηλέγραφο θέλοντας να δώσει διέξοδο από τον περιορισμό των μηνυμάτων, του συστήματος της πυρσείας.
Ο στρατηγός Αινείας ήταν ένας από τους μεγαλύτερους θεωρητικούς των πολεμικών τεχνών στην εποχή του, αλλά ήταν ακόμα πολύ σπουδαίος στις μάχες , στην τέχνη της πολιορκίας και στις τεχνικές κατασκευές.
Την περιγραφή και τη λειτουργία της συσκευής αυτής διέσωσε ο Πολύβιος, ο Φίλωνας και ο Πολύαινος. Ο Ευάγγελος Σταμάτης πολύ εύστοχα ονόμασε αυτή την συσκευή υδραυλικό τηλέγραφο.
Σύμφωνα με τις περιγραφές στους σηματοδοτικούς σταθμούς υπήρχαν δύο πανομοιότυπα αγγεία κυλινδρικής μορφής γεμάτα με ύδωρ μέχρι το ίδιο σημείο που είχαν στη βάση τους και από έναν κρουνό ίδιας διαμέτρου, ώστε όταν έτρεχε το ύδωρ η ροή του να ήταν η ίδια και στα δύο αγγεία. Το ύψος των αγγείων ήταν περίπου 1,5 μέτρο και το πλάτος τους περίπου μισό μέτρο. Πάνω στο ύδωρ του κάθε αγγείου επέπλεε ένα ξύλινο ραβδί που ήταν κάθετα στηριγμένο σε έναν κυλινδρικό φελλό, που είχε διάμετρο λίγο μικρότερη από την αντίστοιχη των αγγείων.
Το ραβδί ήταν χωρισμένο σε παράλληλους κύκλους που είχαν απόσταση περίπου 6 εκατοστών μεταξύ τους. Στα κενά αυτών των κύκλων ήταν σημειωμένες διάφορες κωδικοποιημένες πληροφορίες, στρατιωτικής κυρίως φύσης, οι ίδιες και στα δύο αγγεία. Τέτοιες πληροφορίες μπορεί να ήταν: έρχονται ιππείς, πεζικό με βαρύ οπλισμό, πεζικό και ιππείς μαζί, ελαφρώς οπλισμένοι, έως ότου γραφούν σε όλα τα μέρη τα πλέον ευλογοφανή και προβλέψιμα περιστατικά.
Η επικοινωνία μεταξύ των σταθμών με το σύστημα αυτό γινόταν ως εξής: όταν επρόκειτο να μεταδοθεί ένα μήνυμα, ειδοποιούσαν για την πρόθεσή τους τον επόμενο σταθμό υψώνοντας έναν πυρσό. Μόλις ο απέναντι σταθμός απαντούσε ότι έλαβε το σήμα, υψώνοντας κι αυτός πυρσό, ο πομπός ύψωνε τον πυρσό του και πάλι και άνοιγαν και οι δύο, τους κρουνούς να τρέξουν ταυτόχρονα. Όταν το ραβδί, καθώς κατέβαινε, έφθανε στο μήνυμα που ήθελαν να μεταδώσουν στα χείλη του αγγείου, τότε ο πομπός χαμήλωνε τον πυρσό και έκλεινε τον κρουνό του. Ο λήπτης έκλεινε κι αυτός τον δικό του κρουνό.
Τα μηνύματα έφθαναν και στους δύο σταθμούς στο ίδιο σημείο. Ο λήπτης γινόταν μετά πομπός στον επόμενο σταθμό κ.ο.κ. .Το σύστημα αυτό στηρίζεται στο συγχρονισμό των κινήσεων πομπού και δέκτη, κάτι που συναντάμε και στα σύγχρονα τηλεπικοινωνιακά συστήματα.
Ο υδραυλικός τηλέγραφος, ο οποίος χρησιμοποιείτο ακόμη και κατά τον 2ο αιώνα π.χ. από τους Καρχηδονίους, αποτέλεσε το πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση της αποστολής μηνυμάτων συγκεκριμένου περιεχομένου. Εν τούτοις και αυτή η μέθοδος στηρίζεται σε προκαθορισμένα μηνύματα.
ΠΗΓΗ:Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΔΜΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου