Το ΠΡΩΤΟ σου χρέος εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το ΔΕΥΤΕΡΟ, να φωτίσεις την ορμή και να συνεχίσεις το έργο τους. Το ΤΡΙΤΟ σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο σου τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει. Νίκος Καζαντζάκης «ΑΣΚΗΤΙΚΗ».

ΑΛΛΑΞΤΕ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΦΘΑΡΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΥΕΤΗ ΑΣΚΗΣΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΠΛΟΥΤΙΣΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΕΙΤΕ ΑΥΤΟΙ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΝΟΜΑΡΧΕΣ ΑΝΤΙΝΟΜΑΡΧΕΣ ΔΗΜΑΡΧΟΙ Η ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ.
ΤΕΡΜΑ ΣΤΑ ΤΕΡΠΙΤΙΑ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΝ ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟΙ ΚΑΙ ΑΛΑΖΟΝΙΚΟΙ ΚΕΝΟΔΟΞΟΙ ΚΑΙΣΑΡΙΣΚΟΙ ΚΑΙ ΥΠΟΣΧΟΝΤΑΙ ΠΡΟΟΔΟ ΕΝΩ ΤΟΣΕΣ ΤΕΤΡΑΕΤΙΕΣ ΕΦΕΡΑΝ ΚΥΡΙΩΣ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΤΟΥΣ.

Κυριακή 14 Ιουνίου 2015

Απελευθερώστε τις ζωές μας.



ΕΥΘΥΝΗ

Αντώνης Κρούστης Fileleftheros1966.blogspot.com

Συχνά αναρωτιέμαι, γιατί πρέπει η δική μου επιτυχία στη ζωή να είναι αλληλένδετη με την επιτυχία της κυβέρνησης; Γιατί άραγε η ανεπάρκεια , ο δόλος ή ιδιοτέλεια κάποιου κυβερνήτη να επηρεάζει τόσο πολύ τη δική μου πορεία στη ζωή; Γιατί ανέχομαι να διαχειρίζονται τα χρήματα μου, άνθρωποι που δεν έβγαλαν ποτέ δικά τους;

Διαμαρτύρομαι που νομιμοποιημένες πλειοψηφίες καταπατούν το δικαίωμα μου να διαχειριστώ τον κόπο μου με το δικό μου τρόπο. Δεν ανέχομαι να μου αναδιανέμουν το δικό μου εισόδημα, αυτοί που είναι ανίκανοι να μου το αυξήσουν. Απορώ πως μια ολόκληρη κοινωνία δέχεται να παίζει το ρόλο του γλάρου περιμένοντας ένα ψίχουλο από το κατάστρωμα κάποιου πλοίου που ένας επιβάτης προτίμησε να της το δώσει, αντί να το πετάξει στη θάλασσα. Πως άραγε τόσα χρόνια αφήσαμε κάποιους επιτήδειους πολιτικάντηδες να μας ορίζουν τις ζωές μας; Γιατί άραγε συμβάλλαμε και μεις να κτίσουμε τις φυλακές μας; Η ασφάλεια δεν είναι πάντα ο σωστός τρόπος να ζει κανείς ασφαλής. Γιατί άραγε, αντί να διεκδικήσουμε να απελευθερωθούν οι ζωές μας , επιλέγαμε κυβερνήσεις που μας «έπνιγαν» από «αγάπη»; Γιατί δεν βλέπουμε γύρω μας ότι οι πιο επιτυχημένες κοινωνίες είναι αυτές που πρώτα φρόντισαν να απελευθερώσουν την οικονομία τους από τη μέγγενη της κρατικής παρέμβασης; Πως και δεν το καταλάβαμε ότι, δεν ψηφίσαμε κυβέρνηση «Για πρώτη φορά Αριστερά», αλλά μια κυβέρνηση «Για άλλη μια φορά Αριστερά», που εντέχνως τόσα χρόνια μετέτρεψε τις αδυναμίες μας , σε ιδεολογία; Ακόμα και τώρα που το πλοίο βυθίζεται, δε βουτάμε στα βαθειά, αλλά ανεβαίνουμε στο κατάρτι μήπως και πνιγούμε τελευταίοι. Χρόνος υπάρχει, έστω και λιγοστός, αλλά υπάρχει. Δεν πειράζει που δεν ξέρουμε να κολυμπάμε, θα μάθουμε και θα βγούμε στη στεριά. Όσοι βγούμε!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου