Τμήμα βυθισμένης αρχαίας πόλης με σημαντικά κτίρια δημόσιου χαρακτήρα και οχυρωματικό τείχος, ενδεχομένως των Ελληνιστικών χρόνων, εντόπισαν οι ερευνητές της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων και του Ινστιτούτου Μεσογειακών Σπουδών βόρεια και νότια της στενής χερσαίας διόδου που ενώνει την Κρήτη με τη χερσόνησο της Κολοκύθας, στον Πόρο Ελούντας.
Παράλληλα, αξιοποιώντας σύγχρονες μεθόδους γεωπληροφορικής, όπως η μαγνητική χαρτογράφηση και η ηλεκτρική τομογραφία, πραγματοποίησαν διασκοπήσεις στις
ακτές του όρμου στα νότια του Πόρου.
Μετά την ολοκλήρωση επεξεργασίας των δεδομένων, οι αρχαιολόγοι θα είναι σε θέση να εξαγάγουν νέα συμπεράσματα σχετικά με την τοπογραφία και την έκταση της αρχαίας Ολούντος.
Η πόλη αναφέρεται στα ομηρικά έπη, ενώ τα παλαιότερα ίχνη κατοίκησης στην περιοχή χρονολογούνται στη Μινωική περίοδο.
Στο πλαίσιο του ίδιου ερευνητικού προγράμματος, στην περιοχή του Ιστρους (Καλό Χωριό Λασιθίου), διερευνήθηκε ένα βυθισμένο κτίριο στον όρμο ανατολικά του ακρωτηρίου του Αγίου Παντελεήμονα, το οποίο ενδέχεται να αποτελούσε νεώσοικο, καθώς και παραθαλάσσια αρχιτεκτονικά κατάλοιπα στον όρμο Καραβοστάσι.
Επιπλέον, στους Αγίους Θεοδώρους (Κοκκίνη Χάνι) συνεχίστηκε η διασκόπηση με ηλεκτρονική τομογραφία μέσα στο λάξευμα, που ενδέχεται να αποτελούσε μινωικό νεώριο. Κατά την περσινή ερευνητική περίοδο, στην ίδια τοποθεσία, είχαν αποτυπωθεί φωτογραφικά τα κατάλοιπα βυθισμένου μινωικού οικοδομικού συγκροτήματος με ισχυρή θεμελίωση.
Την ερευνητική ομάδα αποτελούσαν οι Θ. Θεοδούλου, αρχαιολόγος της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων, καθώς και οι Ν. Παπαδόπουλος και Κ. Συμιρδάνης από το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας.