Φορολογικό: Έως πότε θα συνεχίζεται ο παραλογισμός και το κυνηγητό των οικογενειαρχών;

Γράφει ο
Ιωάννης Γ. Κουλούρης

Με την ευκαιρία των διαπραγματεύσεων που γίνονται αυτές τις ημέρες με τους εκπροσώπους των δανειστών επιθυμώ να θέσω υπόψη όλων των αρμοδίων και των εκπροσώπων του έθνους τα εξής σχετικά με το ανωτέρω θέμα.
Τα τελευταία έτη, από όλες τις κυβερνήσεις, συνεχίζεται και επιδεινώνεται στη φορολογία εισοδήματος ένας κατάφωρος παραλογισμός που είναι άδικος, παράνομος και ανήθικος, αλλά και κραυγαλέα αντισυνταγματικός, σε βάρος της οικογένειας γενικότερα αλλά και των οικογενειαρχών, ειδικότερα εκείνων που η σύζυγός τους δεν έχει εισόδημα.
Όπως επιτάσσει ρητά το σύνταγμα  (άρθρ. 4 par. 5) « Οι  Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους».  Από αυτό συνεπάγεται ότι η φορολόγηση κάθε  Έλληνα πολίτη , (που είναι και η κυριότερη οικονομική συνεισφορά του στα δημόσια βάρη),  πρέπει να είναι ανάλογη με τις οικονομικές δυνατότητες του.
Η οικονομική δυνατότητα κάθε ατόμου εξαρτάται από το εισόδημά του και τις βασικές ανάγκες για τη στοιχειώδη επιβίωσή του. Κατά τον ίδιο τρόπο οι οικονομικές δυνατότητες μιας
οικογένειας εξαρτώνται από το συνολικό οικογενειακό της εισόδημα και τις βασικές ανάγκες επιβίωσης των μελών της (των δύο συζύγων και των προστατευομένων τέκνων).
Εξάλλου η οικογένεια σε όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα στην πατρίδα μας, είναι το βασικό κύτταρο του έθνους και του κράτους. Χωρίς αυτήν το έθνος θα εξαφανιζόταν  μετά από μία γενεά. Για το λόγο αυτό άλλωστε το Σύνταγμα ορίζει ρητά ότι  η οικογένεια είναι το θεμέλιο της Ελληνικής κοινωνίας και τελεί υπό την προστασία του κράτους, το οποίο επίσης πρέπει να μεριμνά και για το δημογραφικό πρόβλημα (άρθρο 21 , παρ.1 και 5 )
Επομένως πρέπει να υπάρχει διαφορετικός τρόπος φορολόγησης ενός μεμονωμένου ατόμου από ότι  μιας οικογένειας. Αυτό συμβαίνει σε όλα τα κράτη της Ευρώπης από όσο γνωρίζω, και οπωσδήποτε στα κράτη της Ευρωζώνης. Μόνο στην Ελλάδα συμβαίνει το αδιανόητο ένας πολίτης που έχει να συντηρήσει μία σύζυγο και παιδιά χωρίς εισόδημα, να πληρώνει τον ίδιο φόρο με έναν που έχει να συντηρήσει μόνο τον εαυτό του.
Και επειδή οι κυριότεροι παράγοντες της φορολόγησης, για τους οποίους άλλωστε γίνεται και η διαπραγμάτευση με τους δανειστές, είναι το αφορολόγητο όριο ( το οποίο στην ουσία αντιστοιχεί στις βασικές ανάγκες επιβίωσης ενός ατόμου),  και οι φορολογικοί συντελεστές, δεν είναι δίκαιο να έχει το ίδιο αφορολόγητο όριο και τους ίδιους συντελεστές  ένα μεμονωμένο άτομο με μία ολόκληρη οικογένεια. Όπως επίσης δεν είναι δίκαιο να φορολογείται ξεχωριστά το εισόδημα κάθε συζύγου με χωριστό αφορολόγητο τους ίδιους συντελεστές για τον καθένα.
Οι δανειστές, και πολύ σωστά υπό τις παρούσες Ελληνικές συνθήκες, παρατηρούν ότι το αφορολόγητο όριο ενός μεμονωμένου ατόμου είναι υψηλό και πρέπει να κατέλθει στις 5000 € περίπου.
Όμως  για μία οικογένεια πρέπει να υπάρχει κάποιο αφορολόγητο ποσό για κάθε  σύζυγο και κάποιο για κάθε παιδί, όπως  επίσης πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το συνολικό εισόδημα όλης της οικογένειας, από το οποίο πρέπει να αφαιρούνται τα αφορολόγητα ποσά. Μόνο στην Ελλάδα συμβαίνει ένας σύζυγος που δεν έχει εισόδημα να μην έχει αφορολόγητο, ωσάν αυτός να διατρέφεται από αέρα , να κυκλοφορεί γυμνός, να μην έχει ανάγκη για άλλα βασικά πράγματα και να μην αρρωσταίνει ποτέ!! (εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι τα επιδόματα που δίνονται για τα παιδιά είναι αστεία και δεν ανταποκρίνονται στις βασικές τους ανάγκες επιβίωσης).
Πέραν τούτου οι φορολογικοί συντελεστές πρέπει να είναι διαφορετικοί για το εισόδημα των μεμονωμένων ατόμων από το οικογενειακό εισόδημα των οικογενειών, καθόσον στην περίπτωση  των οικογενειών, αφενός  το πέραν του αφορολόγητου εισόδημα, το οποίο αντιστοιχεί στην κάλυψη αναγκαίων μεν αλλά μη βασικών αναγκών, κατανέμεται μεταξύ περισσοτέρων ατόμων, και αφετέρου τα παιδιά τους είναι εκείνα που θα διαιωνίσουν το έθνος και θα εργάζονται για την επιβίωση των ανύπαντρων όταν γίνουν συνταξιούχοι.
Αυτά είναι βασικά και αυτονόητα πράγματα που όπως είπα  ισχύουν σε όλες τις πολιτισμένες χώρες εκτός από την Ελλάδα του παραλογισμού και του ανεγκέφαλου και διεφθαρμένου κατεστημένου του υπουργείου οικονομικών, που επί δεκαετίες παραμένει πανίσχυρο και  οδηγεί τη χώρα στην καταστροφή και τις εκάστοτε κυβερνήσεις στην απαξίωση. Τα ίδια περίπου συμβαίνουν και με το ασφαλιστικό και με το κατεστημένο του υπουργείου εργασίας στο οποίο αναφέρθηκα σε πρόσφατο άρθρο μου.
Τώρα κάτω από την πίεση και τις λογικές υποδείξεις των δανειστών, είναι μοναδική ευκαιρία να διορθωθούν επί τέλους τα πράγματα και στο φορολογικό τομέα, και να επαληθευτεί έτσι και το ρητό ότι «ουδέν κακόν αμιγές καλού».
Συνοπτικά εκείνα που πρέπει να γίνουν είναι:
1)  Καθιέρωση αφορολογήτου ορίου για κάθε μεμονωμένο ενήλικο άτομο (ενδεικτικά 5000 €).
2)Καθιέρωση αφορολογήτου ορίου για  καθέναν από τους δύο συζύγους μιας οικογένειας (ενδεικτικά 5000 € για τον ένα και 4000 € για τον άλλο).
3)  Καθιέρωση αφορολογήτου ορίου για κάθε προστατευόμενο τέκνο μιας οικογένειας ( ενδεικτικά 3000 € για κάθε τέκνο).
4)  Φορολόγηση των μεμονωμένων ατόμων ( ανύπαντρων, διαζευγμένων ή χήρων χωρίς προστατευόμενα τέκνα) με βάση το συνολικό ατομικό τους εισόδημα που απομένει μετά το αφορολόγητο, και με συντελεστές αυξημένους κατά 50% έναντι των σημερινών, ή όποιων τελικά απαιτηθούν  για να καλυφθούν τα δημοσιονομικά κενά.
5)   Φορολόγηση των οικογενειών με βάση το συνολικό οικογενειακό εισόδημα που απομένει μετά την αφαίρεση του αθροίσματος των αφορολογήτων των μελών της οικογένειας, και με συντελεστές μειωμένους έναντι αυτών των μεμονωμένων ατόμων, κατά 33% για τις διμελείς οικογένειες, 40%, για τις τριμελείς, 45% για τις τετραμελείς και 50% για τις πενταμελείς και άνω.
Εάν εφαρμοστούν τα απλά και βασικά αυτά μέτρα, αφενός θα γίνει απείρως δικαιότερη και ορθολογικότερη η κατανομή των φορολογικών βαρών και αφετέρου θα αυξηθούν τα έσοδα, αφού θα καλούνται να πληρώσουν εκείνοι οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα.
Πέραν τούτου θα δοθούν κίνητρα στους πολίτες να κάνουν οικογένειες και παιδιά, αντί των αντικινήτρων που υπάρχουν σήμερα και αυξάνουν την υπογεννητικότητα σε επικίνδυνο σημείο για την ύπαρξη του έθνους μας. Εκτός και εάν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σκοπό να λύσει το πρόβλημα της υπογεννητικότητας με την απόδοση της Ελληνικης ιθαγένειας στους  λαθρομετανάστες, όπως πρότεινε στέλεχός του. Θα καταφέρει έτσι σε λίγα χρόνια να εξισλαμίσει και τελικά να εξαφανίσει τους Έλληνες, κάτι που δεν κατάφερε στα 400 χρόνια σκλαβιάς η οθωμανική αυτοκρατορία!!
Ακόμα περισσότερο ο ανωτέρω προτεινόμενος τρόπος φορολόγησης είναι εξαιρετικά ευέλικτος και οι συντελεστές θα μπορούν να αναπροσαρμόζονται ανάλογα με τις ανάγκες της οικονομίας, χωρίς να υπάρχουν σημαντικές επιπτώσεις και αδικίες όπως σήμερα.
Στο άρθρο αυτό, για λόγους οικονομίας χώρου,  δεν αναφέρονται όσα αφορούν σε άλλα φορολογικά θέματα ή στην  πάταξη της φοροδιαφυγής. Συγκεκριμένες προτάσεις  και για τα θέματα αυτά υπάρχουν στο βιβλίο μου «Αξιοκρατική Πολιτεία», ( εκδόσεις ΡΗΣΟΣ τηλ. 2103628976), στο οποίο περιγράφεται ένα ολοκληρωμένο σύστημα διακυβέρνησης της χώρας, το οποίο μπορεί να την βγάλει από το σημερινό αδιέξοδο και να την οδηγήσει στην ευημερία.
Το άρθρο αυτό, διαμορφωμένο κατάλληλα στην αγγλική γλώσσα, θα αποστείλω και στους εκπροσώπους των δανειστών και στα μέλη του Eurogroup.