Ποιοι θέλουν κοινωνίες ζώων;

Γράφει ο
Θανάσης Παπανδρόπουλος

Ο φίλος του πρωθυπουργού κ. Αλέξη Τσίπρα, Γάλλος ιδρυτής του Αριστερού Μετώπου κ. Ζαν-Λυκ Μελανσόν, μιλώντας στο γαλλικό τηλεοπτικό κανάλι FR2 για τα δραματικά γεγονότα της 13^ης Νοεμβρίου 2015 στο Παρίσι, είχε τονίσει μεταξύ άλλων, και τα εξής πολύ ενδιαφέροντα:

«Οι στυγνοί δολοφόνοι έναν και μόνον στόχο έχουν. Επιδιώκουν να μεταφέρουν το μίσος τους προς τις δημοκρατικές μας αξίες και στις δικές μας ψυχές. Θέλουν να μετατρέψουν τις κοινωνίες μας σε χώρους μίσους. Θέλουν οι αχρείοι να προκαλέσουν εμφύλιες εσωτερικές συγκρούσεις. Οι ειρηνικοί και πιστοί μουσουλμάνοι δεν έχουν καμμία απολύτως σχέση με αυτά τα καθάρματα. Πρέπει να αποφύγουμε να πέσουμε στην καλοστημένη παγίδα τους. Η δημοκρατία μας, όμως, πρέπει να είναι αμείλικτη απέναντί τους…».

Λίγες ημέρες αργότερα, ο γνωστός για τις αριστερές του συμπάθειες Γάλλος συγγραφέας, δημοσιογράφος και κύριος αρθρογράφος του περιοδικού Λε Πουέν,Φραντς-Ολιβιε Γκυσμπερ, σε ειδική έκδοση του περιοδικού για την ισλαμική τρομοκρατία, έγραφε τα ακόλουθα:

 
«Η λέξη πολιτισμός σίγουρα δεν είναι διόλου συμβατή με το Ισλαμικό Κράτος. Το τελευταίο είναι μία βάρβαρη οργάνωση που από κάθε άποψη παραπέμπει στο σύστημα των ναζί. Υπό αυτή την έννοια, βιώνουμε έναν πόλεμο για τον πολιτισμό. Και, αν θέλουμε να τον κερδίσουμε, θα πρέπει να αποφύγουμε δύο εμπόδια. Πρώτον, μακριά από την ασθένεια των μέσων επικοινωνίας και την άρνησή τους να βλέπουν την πραγματικότητα. Μακριά, επίσης, από τους ψευτοδιανοούμενους, που προσπαθούν να μάς ενοχοποιήσουν “θυματοποιώντας” τους δολοφόνους. Με εξαίρεση τον Ζαν-Λυκ Μελανσόν, όλοι αυτοί προσπαθούν να μάς πείσουν ότι οι δολοφόνοι είναι οι “καταραμένοι της γης” και άρα για όλους αυτούς το Ισλάμ είναι η θρησκεία των “φτωχών”.

Όλοι αυτοί είναι μαρξιστο-πεταινιστές, που όταν έλθει η ώρα θα μάς λένε πόσο σεβασμό πρέπει να δείξουμε απέναντι στους δήμιούς μας. Οι άνθρωποι αυτοί μάς θέλουν με σκυμμένο το κεφάλι απέναντι στους εχθρούς μας και κατηγορούν όποιον λέει την αλήθεια ότι “παίζει το παιχνίδι του Εθνικού Μετώπου” της Μαρίν Λεπέν… Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ιδεολογική απάτη από αυτήν… Τούτων λεχθέντων, καλόν είναι να αποφύγουμε τις υστερικές αντιδράσεις και ενέργειες, όπως αυτές του Τζωρτζ Μπους… Ενέργειες που ήσαν ψευτολύσεις σε ένα κακό που, ως εκ τούτου, χειροτέρευε..».

Σήμερα, λοιπόν, ο πολιτισμένος κόσμος βρίσκεται σε πόλεμο. Τα δραματικά γεγονότα στην καρδιά της Ευρώπης αυτό πιστοποιούν. Και ας λένε κάποιοι ό,τι τους καπνίσει. Όχι γιατί κάποιοι εχθροί των ανοικτών κοινωνιών θέλουν να τις κλείσουμε, ούτε γιατί κάποιες πολιτικές παρατάξεις θέλουν να τοποθετήσουν εκεί όπου υπάρχει κοινοβουλευτική δημοκρατία και οικονομία της αγοράς κάποιες άλλες αυταρχικές μορφές πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Όχι, ο πολιτισμένος κόσμος δεν κινδυνεύει από νέες μορφές ολοκληρωτισμού με φαιοκόκκινη απόχρωση.

Οι σημερινοί εχθροί του πολιτισμένου κόσμου θέλουν να τον καταργήσουν. Θέλουν να μην υπάρχει στην οικουμένη ίχνος ορθού λόγου, ίχνος δικαίου, ίχνος ελευθερίας. Ο ισλαμικός βόρβορος θέλει το απόλυτο σκοτάδι. Διότι δεν αντέχει το φως. Θέλει μία ανθρωπότητα που θα κατοικείται από ζώα τζιχαντιστικού τύπου. Κατά συνέπεια, οι διάφοροι αμπελοφιλόσοφοι και λοιποί γελωτοποιοί της «προόδου» πλανώνται πλάνην οικτράν όταν ερμηνεύουν τους καμικάζι τζιχαντιστές ως «θύματα» της πάλης των τάξεων. Την τελευταία, όπως παραστατικά έλεγε και ένας Γάλλος διανοούμενος, «την έχουν γραμμένη…» (ils n’ ont rien a foutre).

Αντιθέτως, οι τζιχαντιστές επιβεβαιώνουν πανηγυρικά τα όσα προφητικά είχε γράψει το 2001 η διάσημη Ιταλίδα δημοσιογράφος Οριάνα Φαλάτσι (1929-2006) στο βιβλίο της Οργή Και Περηφάνεια, το οποίο στην Ελλάδα εκδόθηκε το 2003 από τις εκδόσεις Γκοβόστη.

Για τους μουσουλμάνους, η Οριάνα Φαλάτσι τονίζει πως «οι καλύτερα εκπαιδευμένοι και οι πιο ευφυείς από αυτούς δεν μένουν στις μουσουλμανικές χώρες, ούτε σε σπηλιές στο Αφγανιστάν, ή σε τζαμιά στο Ιράν ή το Πακιστάν. Βρίσκονται στις δικές μας χώρες, στις δικές μας πόλεις, στα πανεπιστήμιά μας, στις επιχειρήσεις μας. Έχουν εξαιρετικές σχέσεις με τις Εκκλησίες μας, τις τράπεζές μας, τους τηλεοπτικούς μας σταθμούς, τις εφημερίδες μας, τους εκδότες μας, τις ακαδημαϊκές ή συνδικαλιστικές οργανώσεις μας και με τα πολιτικά μας κόμματα. Φωλιάζουν στα γάγγλια της τεχνολογικής υποδομής. Και ακόμη χειρότερα, ζουν στην καρδιά μιας κοινωνίας που τους φιλοξενεί χωρίς να διερωτάται για την διαφορετική νοοτροπία τους, χωρίς να ελέγχει τις κακές προθέσεις τους, χωρίς να τιμωρεί τον σκοταδιστικό φανατισμό τους. Μία κοινωνία που τους δέχεται χάρη στο ανεκτικό πνεύμα της Δημοκρατίας της, στην ανοιχτόμυαλη και απεριόριστη επιείκειά της, στην χριστιανική της συμπόνοια, στις φιλελεύθερες αρχές της και στους πολιτισμένους νόμους της. Κατά την διάρκεια μιας Συνόδου που έγινε στο Βατικανό τον Οκτώβριο του 1999, για να συζητηθούν οι σχέσεις μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων, ένας επιφανής και πολυμαθής εκπρόσωπος του Ισλάμ άφησε άναυδο το ακροατήριο λέγοντας με άνεση και αυθάδεια: Μέσω της Δημοκρατίας σας θα σάς κυριεύσουμε, μέσω της θρησκείας μας θα σάς επιβληθούμε».

Υπό αυτές τις συνθήκες, κατά την Οριάνα Φαλάτσι αλλά και αρκετούς Ευρωπαίους σήμερα, ο πόλεμος που ονομάζεται τζιχάντ είναι βεβαίως θρησκευτικός, αλλά δεν έχει στόχο την κατάληψη του πολιτισμένου κόσμου. «Είναι ένας πόλεμος που στόχο έχει την κατάληψη της ψυχής μας, την κατεδάφιση των αξιών μας, την εξαφάνιση της ελευθερίας μας και εν τέλει την καταστροφή του πολιτισμού μας… Οι τζιχαντιστές θέλουν να καθορίσουν πώς θα ζούμε και πώς θα πεθαίνουμε και, κυρίως, δεν θέλουν να απολαμβάνουμε την ζωή… Έτσι, αν δεν υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας, αν δεν πολεμήσουμε η τζιχάντ θα νικήσει».

Γίνεται κατανοητό αυτό; Ή μήπως χρειάζεται οι μαστουρωμένοι του Αλλάχ να ανατιναχθούν και σε κάποιο γήπεδο; Στο κρησφύγετο του μακελάρη του Παρισιού βρέθηκαν μόνον 25 κιλά ουσίες, προφανώς για το πρωινό του...

Τα υπόλοιπα έπονται....