Η Ευρώπη θέλει δουλειά πολλή

Γράφει ο
Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος

Η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει δουλειά πολλή, για να επιβιώσει θεσμικά, πολιτισμικά και ιστορικά. Θέλει δουλειά πολλή, για να αποτρέψει την εξελισσόμενη παρακμή της, για να αποτρέψει τις φυγόκεντρες τάσεις, για να εξουδετερώσει λαϊκισμούς και ηγεμονικές τάσεις, για να αναζωογονήσει τους θεσμούς της, για να ανακτήσει την εμπιστοσύνη των λαών – μελών της, για να τους εμπνεύσει πάλι την  ελπίδα που τρεμοσβήνει.
Εξήντα χρόνια μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Ρώμης το πρόσημο της δημιουργίας της Ενωμένης Ευρώπης εξακολουθεί να είναι θετικό, ως προς την ύπαρξή της. Όμως, μετά το Brexit και τη σημαντική  άνοδο των λαϊκιστικών  κομμάτων, μια κρίσιμη φάση
στην ιστορία της. Ο Πιερ Μοσκοβισί, στο περιοδικό Le Point (23/3/2017, σελ. 44), σημειώνει: «Η Επιτροπή βεβαίως έχει ελαττώματα. Πρέπει απολύτως να τα διορθώσουμε. Φαίνεται, χωρίς αμφιβολία,  να είναι απαράδεκτα μακριά από τους λαούς, αλλά διαθέτει ένα μοναδικό προσόν: Είναι ο μόνος θεσμός που προστατεύει το γενικό ευρωπαϊκό συμφέρον».
Δυστυχώς, οι θεσμοί της Ε.Ε. δεν προστατεύουν ικανοποιητικά το «γενικό ευρωπαϊκό συμφέρον». Μια από τις αιτίες της αναποτελεσματικότητας της Ε.Ε. είναι η γραφειοκρατία της. Τα στελέχη των Βρυξελλών ζουν απομονωμένα από τους λαούς και καταλήγουν να ενδιαφέρονται κυρίως για την καριέρα τους και τις απολαβές τους. Είναι απαράδεκτο και σκανδαλώδες  να μην απαγορεύεται αυστηρά στα στελέχη της ΕΕ παράλληλα ή μετά τη θητεία τους να προσλαμβάνονται σε ιδιωτικές εταιρείες, τις οποίες θεωρητικά έλεγχαν. Κατά την Έκθεση της Διεθνούς Διαφάνειας, που δημοσιεύθηκε τον Ιανουάριο του 2017, το 50% των τέως Επιτρόπων της Ε.Ε. απασχολούνται ως «λομπίστες» στους κοινοτικούς θεσμούς! Επίσης μια δεκάδα Ευρωβουλευτών είναι μέλη Διοικητικών Συμβουλίων Εταιρειών, που διαθέτουν λόμπι στις Βρυξέλλες...
Θεσμική γάγγραινα   στον οργανισμό της Ε.Ε. αποτελούν τα λόμπις, οι οικονομικές και οι ιδεολογικές ομάδες πίεσης. Τα οικονομικά – επιχειρηματικά λόμπις κοιτάζουν στενά τα συμφέροντα όσων εκπροσωπούν, σε βάρος του γενικού συνόλου. Οι ιδεολογικές ομάδες πίεσης κοιτάζουν να επιβάλουν τις αρχές τους στο σύνολο των πολιτών.
Είναι άξιο απορίας πώς ιδεολογικές ομάδες πίεσης, όπως αυτές των τεκτόνων και των ομοφυλόφιλων, διαθέτουν στις Βρυξέλλες τόση ισχύ, αν και εκπροσωπούν πληθυσμιακά ελάχιστες μειονοψηφίες. Η κατάργηση φυσικών αξιών και παραδοσιακών θεσμών και η μετατροπή  του ανθρώπου σε έμβιο εξάρτημα μιας χοϊκής και ηδονιστικής κοινωνίας επιβάλλονται στους Ευρωπαίους πολίτες από τις συγκεκριμένες μειονοψηφίες και  τους οδηγούν στην παρακμή. 
Ο εκ των δημιουργών της ΕΟΚ Ρομπέρ Σουμάν έγραψε: «Η Ευρώπη   αναζητεί τον εαυτό της. Γνωρίζει πως έχει στα χέρια της το μέλλον της. Ποτέ δεν ήταν τόσο κοντά στον σκοπό. Ας κάμει ο Θεός να μην αφήσει να της φύγει η ώρα του πεπρωμένου της, η έσχατη ευκαιρία της σωτηρίας της». Το πεπρωμένο της Ευρώπης εξαρτάται από εμάς, τους πολίτες Της και, εκεί που Την καταντήσαμε, η σωτηρία Της θέλει δουλειά πολλή.