Γιατί «πετροβολούν» την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου;

Γράφει ο
Στέφανος Β. Αναγνώστου

Τις  τελευταίες ημέρες με αποκορύφωμα την περασμένη   Κυριακή 23 Ιουλίου 2017 η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου δέχθηκε ένα πρωτοφανές  και  ανοίκειο «πετροβόλημα» από… ΠΑΣΟΚογενείς κονδυλοφόρους, επειδή είχε το θάρρος να πράξει το  καθήκον της, ασκώντας αναίρεση και  κατά του νέου απαλλακτικού βουλεύματος για την υπόθεση του πρώην προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ κ.  Ανδρέα Γεωργίου.
Ποιο είναι λοιπόν το «λάθος»  της κυρίας Δημητρίου:
Κατ’ αρχήν  κανένας  από τους οργίλους  επικριτές  της δεν το αναφέρει για  να τεκμηριώσει, έστω, την κριτική του. Και φυσικά όλοι  λησμόνησαν  να σημειώσουν ότι  η  αίτηση  αναίρεσης, δεν
σημαίνει  ότι η κυρία Δημητρίου  δικάζει και πολύ περισσότερο καταδικάζει τον Γεωργίου. Γιατί απλά αυτό είναι αποκλειστικό  έργο  των Δικαστών και μόνο.
Επίσης  κανένας από τους «πετροβολητές» της εισαγγελέως του  Αρείου Πάγου δεν ανέφερε, για να  ενημερώσει  τους   αναγνώστες των  εφημερίδων τους, ότι η δουλειά των εισαγγελέων είναι  να διαπιστώνουν οποιαδήποτε παραβατική συμπεριφορά και  να παραπέμπουν  τους παραβάτες  ενώπιον των φυσικών τους  δικαστών.
Στην προκειμένη περίπτωση, επίσης οι επικριτές  της εισαγγελέως του  Αρείου  Πάγου δεν ανέφεραν για ενημέρωση, τουλάχιστον των αναγνωστών τους,  ότι μέχρι να αναλάβει  πρόεδρος της Ανεξάρτητης Αρχής της ΕΛΣΤΑΤ, ο Α. Γεωργίου, η Ελλάδα, όπως και   το σύνολο των χωρών-μελών της Ε.Ε., πλην της  Νορβηγίας,  δεν περιλάμβαναν  τα ελλείμματα των ΔΕΚΟ στο  δημοσιονομικό έλλειμμα. Και φυσικά όποιος έκανε  κάτι τέτοιο, θα βρισκόταν σε αταξία.
Επίσης οι επικριτές της κυρίας Δημητρίου, παρέλειψαν να υπομνήσουν  στα γεμάτα εμπάθεια  άρθρα τους ότι  δύο  φορές στο παρελθόν, την Άνοιξη του 1990  και το φθινόπωρο του 2004, όταν έγινε απογραφή των οικονομικών στοιχείων, κανένας δεν  διανοήθηκε  τότε  να   προσθέσει στο έλλειμμα της Κεντρικής Κυβέρνησης και το έλλειμμα  ή μέρος του ελλείμματος των ΔΕΚΟ, μολονότι  θα τους συνέφερε  κομματικά, αφού έτσι το ποσοστό του  ελλείμματος  θα αυξανόταν  ακόμη περισσότερο. 
Τί συνέβη λοιπόν με τον Α. Γεωργίου:
Ενώ ήταν πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ και χωρίς   να προβλέπεται από κάποια διάταξη νόμου δέχθηκε να  προστεθούν στο  δημοσιονομικό  έλλειμμα της χώρας και το έλλειμμα  17 ΔΕΚΟ, παρά το γεγονός ότι αυτό «δεν ήταν δεσμευτικό»,  όπως ανέφερε σε επιστολή του στις  26 Μαρτίου  2012 προς την Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής ο τότε  επίτροπος οικονομικών της Ε.Ε. Χοακίν Αλμούνια.
Δηλαδή  με δυο  λόγια  ο Α. Γεωργίου φαίνεται να λειτούργησε χωρίς  να είναι καλυμμένος νομικά.
Ενδεχομένως  να οδηγήθηκε  στην κίνηση εκείνη κατόπιν κυβερνητικής πιέσεως. Πρόκειται για κάτι που μόνο ο ίδιος γνωρίζει και θα πρέπει  να μιλήσει για  να φανεί ποιοι τον άφησαν ακάλυπτο, καθώς η ΕΛΣΤΑΤ ήταν Ανεξάρτητη Αρχή  και τυπικά δεν θα μπορούσε να δεχθεί υπουργικές ή άλλες υποδείξεις. Αλλά ακόμη και νομοθετικά να είχε διασφαλισθεί, ώστε να προσθέσει στο δημοσιονομικό έλλειμμα  και ένα κομμάτι του ελλείμματος  των ΔΕΚΟ, πάλι θα  υπήρχε πρόβλημα νομιμότητας, γιατί οι διατάξεις  των νόμων δεν μπορεί να έχουν αναδρομική ισχύ, πλην εκείνων που αναφέρονται  σε φορολογικά θέματα και αυτό μόνο  για την προηγούμενη χρονιά. Αυτό δηλαδή θα σήμαινε ότι η διάταξη-αν φυσικά είχε ψηφισθεί- θα ίσχυε για το έλλειμμα του 2010 και σε καμία  περίπτωση  του 2009.
Κατά συνέπεια η εισαγγελέας  του Αρείου Πάγου τι έπρεπε  να κάνει όταν διαπιστώνει μια αυθαιρεσία; Να κλείσει  τα μάτια; Όχι βέβαια. Απλά  ζήτησε  να κριθεί ο φερόμενος ως παραβάτης  από το Δικαστήριο. Προς  τι λοιπόν  το «πετροβολητό» εναντίον της  από τις ΠΑΣΟΚογενείς πέννες;   Τι επιδιώκουν: Μήπως  θέλουν  το «ΚΟΥΚΟYΛΩΜΑ» της υπόθεσης, ώστε να μη γίνει δίκη και να μη υποχρεωθεί να μιλήσει ο Α. Γεωργίου, τον οποίο, υποτίθεται, ότι ‘στηρίζουν’; Και πάλι βλέπουμε ότι η αρμόδια Εισαγγελέας έπραξε τα νόμιμα.