Καθημερινά
βλέπουμε καινούρια πρόσωπα να εμφανίζονται στις παρυφές της πολιτικής
αναρριχώμενοι βήμα-βήμα στις κλιτύες της, γεγονός που φαίνεται
εξαιρετικά ελπιδοφόρο.Είναι όμως έτσι ή απλά η νέα γενιά πρώην φοιτητών-οπαδών των πολιτικών παρατάξεων εθισμένων στον κομματισμό, οι ανεπάγγελτοι γόνοι και οι συγγενείς παλαιών πολιτικών οι οποίοι είναι εθισμένοι στον νεποτισμό και στην πελατειακή αντίληψη ακολουθούν ντετερμινιστικά τον συνηθισμένο δρόμο κομματικής ανέλιξης;
Πολύ φοβάμαι ότι οι πραγματικά αγνοί και δυναμικοί νέοι δεν ασχολούνται
με την πολιτική και αυτοί που βλέπουμε να εμφανίζονται σήμερα στο
προσκήνιο απλά αναμασούν με νέο
αφήγημα (μία λέξη που την βάζουν παντού πλέον) τα στερεότυπα, τις ιδεοληψίες, και τα κλισέ που έχουν μάθει να παπαγαλίζουν.
Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά είναι μέσα στο DNA τους που τα έχουν κληρονομήσει μαζί με τις παθογένειες και την κομματική πελατεία από τους προγόνους τους.
Όταν ακούω από νέο να λέει π.χ. «η κεντροδεξιά θέλει... rebranding ή κεντροαριστερά θέλει νέο αφήγημα, ή ότι η αριστερά έχει ιστορικό καθήκον, …και ότι η δεξιά κληρονομεί την ιστορική υποχρέωση κλπ κλπ..», καταλαβαίνω ότι είναι ο βελζεβούλης της πολιτικής μεταμφιεσμένος που μετουσιώνεται ξανά με νέο πρόσωπο (κάτι σαν rebranding δηλαδή), για να μας παραπλανήσει.
Δυστυχώς οι περισσότεροι ικανότατοι νέοι με φρέσκιες ιδέες καλές προθέσεις και δυναμισμό, οι οποίοι χρειάζεται να μπολιάσουν την πολιτική ζωή του τόπου, δεν θέλουν να ακούνε για πολιτική και προτιμούν να αλλάξουν τον κόσμο ακολουθώντας άλλο μονοπάτι.
Ίσως τελικά να είναι και πιο αποτελεσματικοί έτσι, ίσως να καταφέρουν να αλλάξουν τα πράγματα από κάτω προς τα πάνω, με ένα νέο μοντέλο που να δίνει αξία στην κατάρτιση, στον επαγγελματισμό, στην επιστήμη, στην επιχειρηματικότητα, στην καινοτομία, στην εξωστρέφεια, στον κοσμοπολιτισμό, στην συνέπεια.
Ίσως τελικά η σύγχρονη πρόταση για ανανέωση της πολιτικής ζωής να βρίσκεται εκεί, και να υλοποιείται καθημερινά με έμμεσο τρόπο, αρκεί να μην αφήσουμε τα παράσιτα και τους κηφήνες να κυριαρχήσουν πάλι.
αφήγημα (μία λέξη που την βάζουν παντού πλέον) τα στερεότυπα, τις ιδεοληψίες, και τα κλισέ που έχουν μάθει να παπαγαλίζουν.
Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά είναι μέσα στο DNA τους που τα έχουν κληρονομήσει μαζί με τις παθογένειες και την κομματική πελατεία από τους προγόνους τους.
Όταν ακούω από νέο να λέει π.χ. «η κεντροδεξιά θέλει... rebranding ή κεντροαριστερά θέλει νέο αφήγημα, ή ότι η αριστερά έχει ιστορικό καθήκον, …και ότι η δεξιά κληρονομεί την ιστορική υποχρέωση κλπ κλπ..», καταλαβαίνω ότι είναι ο βελζεβούλης της πολιτικής μεταμφιεσμένος που μετουσιώνεται ξανά με νέο πρόσωπο (κάτι σαν rebranding δηλαδή), για να μας παραπλανήσει.
Δυστυχώς οι περισσότεροι ικανότατοι νέοι με φρέσκιες ιδέες καλές προθέσεις και δυναμισμό, οι οποίοι χρειάζεται να μπολιάσουν την πολιτική ζωή του τόπου, δεν θέλουν να ακούνε για πολιτική και προτιμούν να αλλάξουν τον κόσμο ακολουθώντας άλλο μονοπάτι.
Ίσως τελικά να είναι και πιο αποτελεσματικοί έτσι, ίσως να καταφέρουν να αλλάξουν τα πράγματα από κάτω προς τα πάνω, με ένα νέο μοντέλο που να δίνει αξία στην κατάρτιση, στον επαγγελματισμό, στην επιστήμη, στην επιχειρηματικότητα, στην καινοτομία, στην εξωστρέφεια, στον κοσμοπολιτισμό, στην συνέπεια.
Ίσως τελικά η σύγχρονη πρόταση για ανανέωση της πολιτικής ζωής να βρίσκεται εκεί, και να υλοποιείται καθημερινά με έμμεσο τρόπο, αρκεί να μην αφήσουμε τα παράσιτα και τους κηφήνες να κυριαρχήσουν πάλι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου