ΕΞΟΔΟΣ ΣΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ: ΟΤΑΝ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ ΤΟΥ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

Όταν ο κ. Σαμαράς αποφάσισε να βγούμε στις αγορές τον Απρίλιο του 2014 για να αντλήσουμε 3 δις και οι προβλέψεις έλεγαν ότι θα υπάρξει προσφορά 20 δις (και όντως υπήρξε), η "κοινωνία αξιών" είχε τοποθετηθεί όπως ακριβώς και σήμερα.
Συγκεκριμένα λέγαμε:
«Κάναμε τόσες θυσίες για να έχουμε πλεονάσματα, δανειστήκαμε άλλο ένα ΑΕΠ και θριαμβολογούμε που θα βγούμε στις αγορές για να ξαναδανειστούμε με υψηλότατο επιτόκιο (4,80-4,95%), ενώ δεν έχουν προχωρήσει η δομικές μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται στην Ελληνική οικονομία και το συνολικό χρέος δεν είναι
βιώσιμο;
Μα τότε γιατί βιαζόμαστε να ξαναβγούμε στις αγορές; Μα είναι προφανές ! Για πολιτικούς κυρίως λόγους και προσωπικής προβολής. Στην ουσία με τον δανεισμό αυτό με τόσο μεγάλο επιτόκιο επιβαρύνεται περισσότερο το χρέος και δεν σηματοδοτεί τίποτε για την πραγματική οικονομία της χώρας, ούτε καν προσδοκίες δημιουργεί, αφού ο δανεισμός δεν έχει αναπτυξιακή διάσταση, αλλά γίνεται για να πληρωθούν χρέη. Συνεχίζουμε αενάως το κύκλο του δανεισμού για να ξεπληρώσουμε τις δυσβάστακτες δόσεις των παλαιών χρεών με την ίδια λογική του παρελθόντος. Και αυτό θα συνεχιστεί, θα δανειζόμαστε για να ξεχρεώνουμε παλιό χρέος !!!
Συνεπώς πριν να βγούμε στις αγορές, αυτό που χρειάζεται επιτακτικά είναι ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ η προώθηση των μεταρρυθμίσεων στο κράτος και στην οικονομία, η σταθεροποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους! Είναι τα κομβικά σημεία που θα κάνουν το χρέος βιώσιμο, θα μειώσουν τις απαιτήσεις νέου δανεισμού και τα επιτόκια, και θα αλλάξουν το κλίμα στις διεθνείς αγορές».
Σήμερα με την βεβιασμένη έξοδο στις αγορές που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έβριζε τότε τον κ. Σαμαρά για την βεβιασμένη έξοδο, η κυβέρνηση κάνει τα ίδια ακριβώς όπως τότε, μετά από ένα άεργο κύκλο δύο χρόνων, ο οποίος επιβάρυνε έτι περισσότερο την οικονομία.
Στην ουσία δανειστήκαμε για να πληρώσουμε το χρέος που δημιουργήθηκε τότε, με τόσο υψηλά επιτόκια. Και μάλιστα παρά το γεγονός ότι προπληρώνουμε τους τόκους για να γίνει ελκυστική η προσφορά, το επιτόκιο παρέμεινε αρκετά υψηλό στα 4,625%. Σημειωτέον είναι ότι σε όλα αυτά δεν έχουμε υπολογίσει πόσο επιβαρύνεται το ποσό από τις αμοιβές και τις προμήθειες οι οποίες πληρώθηκαν σε όσους διαμεσολάβησαν για την έξοδό μας στις αγορές τότε και τώρα.
Οι τράπεζες μετείχαν στην αγορά αυτή με 1 περίπου δις ευρώ. Βέβαια κάποιος θα αναρωτιέται γιατί μετείχαν αφού δεν έχουν ρευστότητα και πολύ πιθανόν σύντονα να χρειαστούν εκ νέου ανακεφαλαιοποποίηση. Μετείχαν γιατί θα αξιοποιήσουν τα ομόλογα αυτά καταθέτοντάς τα στην ΕΚΤ, για να δανειστούν μετά από αυτήν με επιτόκιο κάτω από 1%. Δηλαδή στην ουσία κερδοσκοπούν εις βάρος του δημοσίου και εις βάρος μας τελικά που τις στηρίξαμε όλα αυτά τα χρόνια. Και φυσικά μην περιμένετε να πάνε όλα αυτά τα χρήματα στην χρηματοδότηση της αγοράς. Πελατειακά θα διακινηθούν και πάλι, χωρίς να υπάρχει ουσιαστικό αντίκρισμα στην αγορά.
Αυτός ο δανεισμός στην ουσία δεν έχει καμία αναπτυξιακή προοπτική. Το όλο στήσιμο του πενταετούς ομολόγου δεν παρουσίασε τίποτε περισσότερο από αυτό της προηγούμενης κυβέρνησης που το είχε χαρακτηρίσει ως «δοκιμαστική έξοδο στις αγορές». Παρά τα όποια θετικά σχόλια του ξένου τύπου, το κοινό συμπέρασμα είναι ότι η έξοδος αυτή δεν λύνει τα προβλήματα της Ελλάδος.
Καταλήγοντας, τότε οι Συριζαίοι κατηγορούσαν τον Σαμαρά, σήμερα θριαμβολογούν για αυτό που τον κατηγορούσαν τότε.
Η κοινωνία αξιών υποστηρίζει με συνέπεια ότι όπως και τότε και τώρα η έξοδος αυτή ήταν βιαστική και δεν θα επιφέρει τελικά τα αποτελέσματα τα οποία επιδίωξε. Και δεν θα τα επιφέρει γιατί κυριάρχησε η πολιτική σκοπιμότητα για αναστροφή του πολιτικού κλίματος εις βάρος της ορθολογικής οικονομικής επιλογής.