Απαντώντας σε οικονομολόγους και οικονομολούντες υποστηρικτές του ευρώ...

Θεόδωρος Κατσανέβας

Με την Ελλάδα να βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στο βάραθρο της καταστροφής όπου μας έχει καταδικάσει η νέο -γερμανική κατοχή, συνεχίζεται ο εξορκισμός της μίας και μοναδικής ελπίδας εξόδου από την κρίση, της συντεταγμένης μετάβασης στο εθνικό μας νόμισμα. Οικονομολόγοι και
οικονομολογούντες υποστηρικτές του ευρώ, προβλέπουν μύριες όσες καταστροφές που δήθεν θα συμβούν αν επιστρέψουμε στη δραχμή, την ίδια ώρα που καταστροφή της ευρωφυλακής είναι περισσότερο ορατή από ποτέ άλλοτε. Παραβιάζοντας την κοινή λογική, προσπαθούν να πείσουν ότι η η μέρα είναι νύχτα και το αντίθετο. Και ότι, οφείλουμε να κάνουμε υπομονή γιατί η ανάπτυξη …έρχεται.
Το κύριο επιχείρημα τους είναι ότι, «η έλλειψη ανταγωνιστικότητας της χώρας θα επιφέρει γρήγορα βαθιά υποτίμηση της νέας δραχμής, η οποία με την σειρά της θα οδηγήσει σε κατάρρευση της αγοραστικής δύναμης και της αξίας των καταθέσεων».
Η οικονομική θεωρία και η πραγματικότητα διαψεύδει αυτή την ατεκμηρίωτη άποψη. Το σκληρό υπερτιμημένο ευρώ είναι εκείνο που έχει καταστρέψει την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Η υποτίμηση της νέας δραχμής σε λελογισμένα επίπεδα, θα ενισχύσει τις εξαγωγές και κυρίως το ισχυρότερό μας προϊόν, τον τουρισμό, με συνέπεια την ανάκαμψη της οικονομίας και τη δημιουργία πολλών θέσεων εργασίας. Η αγοραστική δύναμη των καταθέσεων όχι μόνο θα καταρρεύσει, αλλά θα αυξηθεί αντίστοιχα με την αναμενόμενη ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας.
Οι ευρώφιλοι οικονομολόγοι και οικονομολογούντες σχολιάζουν ειρωνικά ότι «Οι δραχμιστές υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια: Σβήσιμο του δημόσιου χρέους, σβήσιμο των ιδιωτικών χρεών και ισοτιμία 1:1 νέας δραχμής με ευρώ. Τέτοιες υποσχέσεις είτε είναι εσκεμμένα παραπλανητικές, είτε προδίδουν μια βαθιά άγνοια της οικονομικής πραγματικότητας«,
Στην πραγματικότητα,ηθελημένη άγνοια της οικονομικής πραγματικότητας έχουν όσοι δεν βλέπουν την απόλυτη καταστροφή της ελληνικής οικονομίας, την εκτόξευση  του χρέους και της ανεργίας, την απέραντη φτωχοποίηση μέσα στα χρόνια του ευρώ. Το κούρεμα και η αναδιάρθρωση του χρέους μπορούν να γίνουν μόνο έξω από την ευρωζώνη, όπως έχει δηλώσει ο πλέον αρμόδιος για το θέμα Βόλφαγκ Σόίμπλε και όχι μόνο. Το ίδιο είναι καταγεγραμμένο και στις καταστατικές διατάξεις της ευρωζώνης όπως οι 14 όφειλαν να γνωρίζουν.
Οι υποστηρικτές του ευρώ ισχυρίζονται πως, «Σε αντίθεση αυτών που διαλαλούν οι δραχμηστές, στην περίπτωση ενός Grexit,  η κατάσταση του χρέους θα επιδεινωθεί : «Το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος θα γίνει πολύ μεγαλύτερο σε νέες δραχμές και πολύ πιο δυσβάσταχτο. Οι καταθέσεις θα μετατραπούν υποχρεωτικά σε νέες δραχμές με μείωση της αξίας τους τουλάχιστον στο μισό. Η αναστάτωση στο τραπεζικό σύστημα θα έχει, επίσης, ως συνέπεια τη χρεοκοπία πολλών επιχειρήσεων και την επιδείνωση της ανεργίας».
Το χρέος έχει αποδεδειγμένα με στοιχεία της Eurostat, υπερδιπλασιαστεί μέσα στα χρόνια της ευρωζώνης και μόνο έξω από αυτήν και ύστερα από  διαπραγματεύσεις με όπλο την υπάρχουσα ρευστότητα με εθνικό νόμισμα, μπορεί να αντιμετωπιστεί. Εκτός και αν οι καταστροφολόγοι πιστεύουν ότι μπορεί η χώρα μας να επιτύχει ετήσιο πλεόνασμα 3,5% και επιπλέον να καταβάλλει  15%-20% του ΑΕΠ ετησίως ( 2617,7 δις) από μεταφορά στους δανειστές δημόσιων πόρων από το Υπερταμείο που ελέγχουν οι τελευταίοι για 99 χρόνια. Το Τραπεζικό σύστημα έχει λαβωθεί ανεπανόρθωτα μέσα στην ευρωζώνη με τα capital controls,το PSI, τον αφελληνισμό του, την υποχρέωση εκποίησης περιουσιακών του στοιχείων μισοτιμής, τον έλεγχό του από τους δανειστές, την αδυναμία παροχής ρευστότητας στις ελληνικές επιχειρήσεις που χρεοκοπούν σήμερα η μία πίσω από την άλλη κλπ. Και είναι τουλάχιστον άστοχο να γίνεται λόγος για επιδείνωση της ανεργίας με τη δραχμή, όταν τώρα με το ευρώ η ανεργία έχει εκτοξευθεί στα ύψη με συνέπεια περισσότεροι από 100.000 νέα παιδιά να μεταναστεύουν στο εξωτερικό.
Οι πολέμιοι της δραχμής διατυμπανίζουν ότι, «η ανάμνηση καλών εποχών με τη δραχμή δεν σημαίνει ότι, οι εποχές ήταν καλές εξαιτίας της δραχμής και ότι θα επανέλθουν με Grexit ενώ οι εταίροι μας θα είναι στο ευρώ».
Τότε, ας μας πουν πότε η χώρα μας τα τελευταία 100 χρόνια σε ειρηνική περίοδο έζησε παρόμοια τραγωδία όπως η σημερινή της οποία η διάρκεια είναι μεγαλύτερη από τη μεγάλη ύφεση του 1929. Όσον για το αν οι εταίροι μας θα είναι στο ευρώ, ίσως θα ήταν καλό να περιμένουμε λίγο τις επερχόμενες εκλογές σε μεγάλες χώρες της ευρωζώνης.
Οι φίλοι του ευρώ αναμασούν συνέχεια το πεπαλαιωμένο πια μοτίβο ότι «με τη δραχμή θα υπάρχουν ελλείψεις σε βασικά αγαθά όπως τρόφιμα καύσιμα και ότι, η κυβέρνηση θα κόβει πληθωριστικό χρήμα».
Σε αντίθεση με την εποχή της δραχμής,τώρα στην εποχή του «ευρωπαράδεισου» υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις σε καύσιμα και φάρμακα, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες σιτίζονται σε συσσίτια. Εκτός των άλλων, με το πλεόνασμα του ισοζυγίου πληρωμών που έχει επιτευχθεί λόγω της κάθετης πτώσης των εισαγόμενων υγρών καυσίμων και των μέτρων άγριας λιτότητας, φυσικά και δεν υπάρχει πρόβλημα εισαγωγών που δεν ξεπερνούν το 25% του ΑΕΠ. Από τον καταστροφικό αρνητικό πληθωρισμό που έχουμε σήμερα, ένας πληθωρισμός της τάξης του 5-8% στην αρχική φάση της μετάβασης, είναι αναγκαίος για να ενεργοποιηθεί η αργούσα ελληνική οικονομία. Το μέγεθος της κυκλοφορίας του χρήματος και κατ’ επέκταση ο πληθωρισμός, μπορεί να συγκρατηθεί με ελεγχόμενη κυκλοφορία του χρήματος που δε θα ξεπερνά το 20% του ΑΕΠ. Με δεδομένο το αργούν και υποαπασχολούμενο δυναμικό της ελληνικής οικονομίας, που σύμφωνα με διεθνείς μελέτες σήμερα ξεπερνά το 30% του ΑΕΠ, το περιθώριο για την κυκλοφορία χρήματος μπορεί κατά περίπτωση να είναι και μεγαλύτερο. Γενικότερα, μια ανεξάρτητη στιβαρή αλλά και αναπτυξιακή νομισματική πολιτική ελεγχόμενη από την Τράπεζα της Ελλάδος, αποτελεί βασική ανάγκη για την έξοδο της χώρας από την κρίση.
Οι υποστηρικτές του ευρώ αναφέρουν ότι, «μακροπρόθεσμα, χωρίς καμία εξωτερική πίεση για μεταρρυθμίσεις, θα ενισχυθούν οι πελατειακές δομές και οι διαχρονικές παθογένειες της ελληνικές οικονομίας, μετατρέποντας την Ελλάδα σε μια χώρα φτωχή και με υψηλή διαφθορά». Κανένας σοβαρός υποστηρικτής της συντεταγμένης μετάβασης στη δραχμή δεν υποστήριξε το αντίθετο. Όμως, οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, σύμφωνα και με σχετική μελέτη του ΟΟΣΑ, δεν μπορεί να βελτιώσουν την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας πέραν του 1% ετησίως.