Το ΠΡΩΤΟ σου χρέος εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το ΔΕΥΤΕΡΟ, να φωτίσεις την ορμή και να συνεχίσεις το έργο τους. Το ΤΡΙΤΟ σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο σου τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει. Νίκος Καζαντζάκης «ΑΣΚΗΤΙΚΗ».

ΑΛΛΑΞΤΕ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΦΘΑΡΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΥΕΤΗ ΑΣΚΗΣΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΠΛΟΥΤΙΣΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΕΙΤΕ ΑΥΤΟΙ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΝΟΜΑΡΧΕΣ ΑΝΤΙΝΟΜΑΡΧΕΣ ΔΗΜΑΡΧΟΙ Η ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ.
ΤΕΡΜΑ ΣΤΑ ΤΕΡΠΙΤΙΑ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΝ ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟΙ ΚΑΙ ΑΛΑΖΟΝΙΚΟΙ ΚΕΝΟΔΟΞΟΙ ΚΑΙΣΑΡΙΣΚΟΙ ΚΑΙ ΥΠΟΣΧΟΝΤΑΙ ΠΡΟΟΔΟ ΕΝΩ ΤΟΣΕΣ ΤΕΤΡΑΕΤΙΕΣ ΕΦΕΡΑΝ ΚΥΡΙΩΣ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΤΟΥΣ.

Τρίτη 30 Ιανουαρίου 2018

Περί Σκοπιανού, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι


Γράφει ο
Κώστας Αγγελάκης


Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση έχει βαλθεί να κλείσει το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων, θεωρώντας ότι έτσι θα λύσει κιόλας το συγκεκριμένο πρόβλημα. Επίσης πιστεύω ότι το κάνει μόνο και μόνο για εσωτερική κατανάλωση, αποπροσανατολίζοντας την κοινωνία από τα καθημερινά της προβλήματα.
Κατ' αρχάς ένα απόσπασμα από ομιλία του Έλληνα αντιπροσώπου στον ΟΗΕ για την ονομασία των Σκοπίων.
" - Πριν ξεκινήσω, θέλω να σας πω κάτι για τον Μέγα Αλέξανδρο. Όταν δάμασε τον Βουκεφάλα, κατά τον γυρισμό του, περνώντας τον Αξιό και βλέποντας το νερό, σκέφτηκε ότι ήταν μια καλή ευκαιρία για μπάνιο. Έβγαλε λοιπόν τα ρούχα του, τα ακούμπησε στον βράχο και μπήκε στο νερό. Όταν βγήκε και θέλησε να ντυθεί,
τα ρούχα του είχαν εξαφανιστεί. Τα είχε κλέψει ένας Σλάβος της Μακεδονίας. Τότε πετάχτηκε οργισμένος ο Σλαβομακεδόνας εκπρόσωπος της ΠΓΔΜ κι άρχισε να φωνάζει:
-Τι είναι αυτά που λες; Οι Σλάβοι δεν υπήρχαν εκεί, τότε.
Οπότε ο Έλληνας εκπρόσωπος χαμογέλασε και είπε:
-Τώρα που το ξεκαθαρίσαμε αυτό, μπορώ να ξεκινήσω την ομιλία μου…!"
Βέβαια δεν θέλω να σας απογοητεύσω, αλλά παρόμοια ιστορία έχει γραφτεί για τις συζητήσεις περί εδαφικών διεκδικήσεων, μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραηλινών, Ινδών και Πακιστανών και ακόμα και μεταξύ της Αμερικάνικης κυβέρνησης και των Ινδιάνων το 1868.
Με επιφύλαξη λοιπόν για το κατά πόσο έγινε αυτό το περιστατικό.
Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση έχει βαλθεί να κλείσει το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων, θεωρώντας ότι έτσι θα λύσει κιόλας το συγκεκριμένο πρόβλημα. Επίσης πιστεύω ότι το κάνει μόνο και μόνο για εσωτερική κατανάλωση, αποπροσανατολίζοντας την κοινωνία από τα καθημερινά της προβλήματα.
Άλλο ένα αφήγημα λοιπόν ετοιμάζεται από τους αρχιτέκτονες των αφηγημάτων που μαζί με την "καθαρή" έξοδο από τα μνημόνια θα τους δώσει ελπίδες να ανακτήσουν κάποιο από το χαμένο έδαφος των δημοσκοπήσεων.
Ανοίγει λοιπόν με σχετική ευκολία και απίστευτη ελαφρότητα, εθνικά ζητήματα τα οποία αν το πολιτικό σύστημα δεν τα αντιμετωπίσει ενωμένο, μπορεί να καταλήξουν σε επικίνδυνες διαδρομές με μακροχρόνια ολέθρια αποτελέσματα.
Τα εθνικά ζητήματα δεν είναι όπως, για παράδειγμα, η αύξηση του ΦΠΑ ή η μείωση του αφορολογήτου ορίου, που ο πολίτης τα αισθάνεται άμεσα αλλά τα αποσβένει και ίσως εξίσου γρήγορα. Τα εθνικά ζητήματα, όταν αυτά λοξοδρομήσουν, γίνονται μη αναστρέψιμα και μπορεί να έχουν ανεπανόρθωτες συνέπειες που ένα έθνος μπορεί να αντιληφθεί μετά την πάροδο πολλών ετών ή και δεκαετιών ακόμα.
Το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων είναι σύνθετο για δύο λόγους εξ ίσου σοβαρούς.
1. Καθορίζει το όνομα μιας γειτονικής χώρας με μία ονομασία που είναι ευαίσθητη για ιστορικούς λόγους.
2. Δημιουργεί ένα δεδικασμένο όσον αφορά εθνικές πρακτικές απέναντι σε διεκδικήσεις τρίτων που ας μην ξεχνάμε ότι και η Τουρκία καραδοκεί για παρόμοιες απαιτήσεις.
Για αυτούς ακριβώς τους λόγους, πρέπει το πολιτικό σύστημα να είναι ενωμένο στην αντιμετώπιση αυτών των θεμάτων, με ενιαία θέση και να έχει την γενναιότητα να μην αποζητά πολιτικά ή μικροκομματικά οφέλη στην λύση τους.
Η σημερινή κυβέρνηση όμως μάλλον δεν το βλέπει καθόλου έτσι.
1. Δεν συμφωνούν μεταξύ τους, αλλά ούτε και με το συγκυβερνών κόμμα με το οποίο βέβαια έχουν και εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις.
2. Δεν υπάρχει καμία επικοινωνία με τον χώρο της αντιπολίτευσης, ούτε σε επίπεδο συζήτησης και συμφωνίας αλλά ούτε καν και σε επίπεδο ενημέρωσης.
3. Αποπροσανατολίζει ή ακόμα και σαμποτάρει οποιαδήποτε λαϊκή αντίδραση με τεράστιο παράδειγμα το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης της 21/1/2018.
Όταν συμβαίνουν όλα τα παραπάνω, σε όποια διαπραγμάτευση και να πάμε δεν θα έχουμε καμία τύχη γιατί πολύ απλά δεν θα μας παίρνουν ποτέ στα σοβαρά.
Σε μία γρήγορη ιστορική αναδρομή θεωρώ ότι κατ’ αρχάς ο Αντώνης Σαμαράς είχε χειρισθεί το θέμα με την πρέπουσα προσοχή αλλά και εθνική ευθύνη, και με του οποίου την θέση ταυτίζομαι απολύτως.
- Τον Φεβρουάριο του 1992, με θέμα την ονομασία των Σκοπίων,  πραγματοποιείται ένα τεράστιο συλλαλητήριο στην Θεσσαλονίκη με πάνω από ένα εκατομμύριο συμμετέχοντες,
- Μερικές ημέρες αργότερα, ο Αντώνης Σαμαράς, αφού μοίρασε φωτογραφικό υλικό της συγκέντρωσης και τα εξώφυλλα εφημερίδων, στην σύνοδο υπουργών εξωτερικών, έπεισε τους πάντες ότι αυτό το ζήτημα δεν ήταν καθόλου απλό για τον Ελληνικό λαό και ότι μέχρι τότε είχε υποτιμηθεί αδίκως από την διεθνή κοινότητα.
- "Το όνομά μας, η ψυχή μας" είχε λεχθεί τότε, και πόσο αλήθεια είναι. Χωρίς να μπαίνουμε σε κανένα εθνικιστικό παραλήρημα είναι μία φράση που μας χαρακτηρίζει, μας στιγματίζει και μας ακολουθεί από τα βάθη των αιώνων.
- Πράγματι η διεθνής κοινότητα ανασκουμπώνεται και παραδέχεται ότι είναι ένα σοβαρό εθνικό ζήτημα για τους Έλληνες και πράγματι είχαμε τότε την ευκαιρία να το λύσουμε με το μικρότερο δυνατό κόστος.
- Η Ελληνική κυβέρνηση όμως, παραδόξως τότε, προχωράει σε άλλη συμφωνία και ο Αντώνης Σαμαράς παραιτείται. Ναι, παραιτείται και πληρώνει με τεράστιο κόστος για την πολιτική του καριέρα, την σταθερότητά του στην εθνική του θέση.
- Ο ίδιος καταψήφισε την επικείμενη συμφωνία και μαζί του τότε συντάχθηκαν οι Σταμάτης, Κακλαμάνης, Παπαπολίτης και Στεφανόπουλος.
Δεν μπορώ όμως να αντισταθώ και στον πειρασμό να κάνω άλλη μια ιστορική αναδρομή, από την άλλη πλευρά αυτήν τη φορά. Είναι γνωστό ότι η αριστερά παγκοσμίως δεν φημίζεται για αυστηρές εθνικές θέσεις, πιο πολύ μάλλον διεθνιστές θα τους λέγαμε, το οποίο έχει και μία βάση λογικής. Η συγκεκριμένη αναδρομή όμως δείχνει πρακτικές και θέσεις που υπερβαίνουν τα όρια.
- Το 1923 το ΚΚΕ υιοθετεί και ψηφίζει εισήγηση η οποία έκανε λόγο για πλήρη ή μερική αυτονόμηση της Μακεδονίας στο συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς στην Μόσχα, και το 1924 στο επίσημο συνέδριο του ορίζει πλέον εθνική θέση το αίτημα της «ανεξάρτητης Μακεδονίας».
- Το 1929 διεκδικεί ψήφους στις δημοτικές εκλογές με κύριο όχημα το παραπάνω σύνθημα.
- Το 1933, στην ολομέλεια της Κ.Ε. του κόμματος το ΚΚΕ διακηρύττει για την Θράκη και τη Μακεδονία το σύνθημα του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης μέχρι πλήρους ανεξαρτησίας  από το Ελληνικό Κράτος
- Το 1949 η ίδια απόφαση στηρίζεται και επιβεβαιώνεται από την 5η Ολομέλεια του κόμματος με τον Νίκο Ζαχαριάδη να υποστηρίζει ένθερμα τον αγώνα για «ανεξάρτητο Μακεδονικό  Έθνος».
Και όλα αυτά για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.

www.costasaggelakis.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου