ΟΛΑ ΟΣΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ

Γράφει ο Λεωνίδας Κουμάκης

Σκόπια: Φωνάζει ο κλέφτης

Δεν είναι καθόλου εύκολο να χρησιμοποιήσει κανείς την κοινή λογική και να ξεφύγει από τους παραλογισμούς που δημιουργούν καταστάσεις στις οποίες συνυπάρχουν τεράστια γεωπολιτικά, οικονομικά, στρατιωτικά και στρατηγικά συμφέροντα. Πολύ δε περισσότερο όταν μιλάμε για τα Βαλκάνια, «την πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης»!

Πάρτε παράδειγμα τα Σκόπια.

Ο Μέγας Αλέξανδρος γεννήθηκε τον Ιούλιο του 356 π.Χ. στην Αρχαία Πέλλα και πέθανε τον Ιούνιο του 323 π.Χ. στην Βαβυλώνα (σημερινό Ιράκ).

«Η Μακεδονία υπήρξε ένα βασίλειο της Βορείου Ελλάδας, που κατοικείται από ανθρώπους που μιλούν την ελληνική γλώσσα, χρησιμοποιούν ελληνικά ονόματα, έχουν το ελληνικό ημερολόγιο και λατρεύουν τους Θεούς των Ελλήνων. Εκείνοι που ζουν στα Σκόπια και υποστηρίζουν ότι εκεί είναι η Μακεδονία, η πατρίδα του Μεγάλου Αλεξάνδρου είναι αμαθείς και αποτρόπαιοι. Είναι σαν να λέει κανείς ότι το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης έχει τις ρίζες του στη Λευκορωσία κι ότι η Οξφόρδη ήταν το Μινσκ!».

Αυτά δεν τα λέει ο υπογράφων, αλλά ένας από τους επιφανέστερους σύγχρονους μελετητές της Αρχαίας Ιστορίας της Μακεδονίας, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης Robin Lane Fox!

Επί πλέον, οι Σλάβοι (με το όνομα Άντες ή Σκλαβηνίες) εμφανίζονται στην ευρύτερη περιοχή μας 1.000 περίπου χρόνια μετά από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου (έκτος αιώνας μ.Χ) και καταγράφονται για πρώτη φορά σε βυζαντινά έγγραφα από ιστοριογράφους της περιόδου του Ιουστινιανού του Α΄ (527-565) σαν εισβολείς στην περιοχή των Καρπαθίων, του κάτω Δούναβη και του Εύξεινου Πόντου.

Πολλούς αιώνες αργότερα, στις αρχές της δεκαετίας του 1950 ο Στρατάρχης Γιόσιπ Μπροζ Τίτο (1892 – 1980), αμέσως μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, με την πλήρη υποστήριξη του Ιωσήφ Στάλιν (1878 – 1953), έφτιαξε μέσα στην τότε Ομοσπονδιακή Λαϊκή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας ένα ομόσπονδο «κρατίδιο» στην ευρύτερη περιοχή του Άνω Αξιού με πρωτεύουσα τα Σκόπια, το οποίο ονόμασε «Μακεδονία».

Δεν έμεινε όμως μόνο εκεί. Άρχισε να δημιουργεί μεθοδικά και με σχολαστική συνέπεια ένα κάλπικο όραμα, μια μελλοντική υποθήκη αλυτρωτισμού και επεκτατισμού, εναντίον της Ελλάδος (κυρίως) αλλά και άλλων γειτόνων της περιοχής. Οι νέες γενιές των Σκοπιανών άρχισαν να διδάσκονται πως «είναι γνήσιοι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου» και να φανατίζονται με απίθανες και «ιερές» ψευδαισθήσεις αλυτρωτισμού.

11 χρόνια μετά τον θάνατο του Στρατάρχη Τίτο η Ομοσπονδιακή Λαϊκή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας διαλύθηκε και χωρίστηκε σε 6 διαφορετικά, ανεξάρτητα κράτη. Άλλωστε, το «Διαίρει και Βασίλευε» του διάσημου Νικολό Μακιαβέλι αποτελεί το καλύτερο, διαχρονικό όπλο των μεγάλων δυνάμεων που θέλουν να ελέγχουν χώρες και λαούς με κατακερματισμένη την δύναμη τους, ώστε να «επιβάλλονται» ευκολότερα.

Μεταξύ των «ανεξάρτητων» κρατών της πρώην Ομοσπονδιακής Λαϊκής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας, ξεπήδησε και εκείνο της περιοχής του Άνω Αξιού με πρωτεύουσα τα Σκόπια, το οποίο αυτό-προσδιορίστηκε σαν «Δημοκρατία της Μακεδονίας», αν και κατέχει μόλις το 37% της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας. Όπως είναι γνωστό, η Ελλάδα κατέχει το 51% μαζί το συντριπτικό ποσοστό της Αρχαίας Μακεδονίας, η Βουλγαρία το 11% και η Αλβανία το 1% περίπου.

Η ευαισθησία της Ευρώπης στον «αυτοπροσδιορισμό» είναι γνωστή και δεδομένη. Η ευαισθησία αυτή της Ευρώπης ήταν η ευκαιρία για το γειτονικό κρατίδιο των 2.000.000 ανθρώπων (Σέρβων, Σλάβων, Αλβανών, Ρομά, Τούρκων, Ελλήνων κ.ο.κ.ε) να «αυτό - προσδιοριστεί» αυθαίρετα αρπάζοντας, με την πρόφαση της γεωγραφικής του τοποθεσίας, ένα όνομα το οποίο κατά 63% ανήκει σε άλλους και με το οποίο δεν είχε καμιά απολύτως ιστορική σχέση!

Το γειτονικό όμως κρατίδιο είχε τις αχυρένιες πλάτες των Τούρκων στρατηγών και πολιτικών που έσπευσαν να το εντάξουν στην νέο – οθωμανική τους επιρροή και το «μουσουλμανικό τόξο» που δημιουργούν μεθοδικά γύρω από την Ελλάδα, όπως ακριβώς έκαναν και με την Αλβανία, ξοδεύοντας απλόχερα χρήμα και όμορφα λόγια. Δίπλα τους Γερμανοί, Γάλλοι, Αμερικανοί και Ρώσοι, επιδιώκοντας μερίδια πολιτικής επιρροής στο κέντρο των Βαλκανίων.

Προφανώς, τα πρόσωπα που απέκτησαν τον έλεγχο της εξουσίας αμέσως μετά την ίδρυση του κρατιδίου το 1991 «καβάλησαν το καλάμι», έχοντας την ψευδαίσθηση ότι εξασφάλισαν εσαεί σίγουρη υποστήριξη από την Τουρκία αλλά και όλες τις μεγάλες δυνάμεις.

Έτσι, δεν παρέλειψαν καμιά απολύτως πρόκληση που να μην έκαναν εναντίον της Ελλάδος, θυμίζοντας έντονα πολύ συνηθισμένες «Τουρκικές πρακτικές»:

Έσπευσαν χωρίς καθυστέρηση, να τυπώσουν και να μοιράσουν ανά τον κόσμο χάρτες που περιλαμβάνουν και την αρχαία Μακεδονία, δηλαδή την Ελλάδα.

Τύπωσαν και μοίρασαν χαρτονομίσματα με τον Λευκό Πύργο, το έμβλημα της Θεσσαλονίκης – της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της Ελλάδος.

Δημιούργησαν σημαία με τον ήλιο της Βεργίνας, το σύμβολο που βρέθηκε πάνω στον τάφο του Φιλίππου στην Βόρεια Ελλάδα.

Γέμισαν σταδιακά χώρους και πλατείες με τεράστια, κακέκτυπα αγάλματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου ενώ «βάφτισαν» με το όνομα του, το αεροδρόμιο των Σκοπίων και άλλα σημεία.

Και άρχισαν να χύνουν ποταμούς από κροκοδείλια δάκρυα σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς επειδή η Ελλάδα αντιδρούσε στον «αυτό – προσδιορισμό» με την απροκάλυπτη κλοπή του ονόματος ολόκληρης της Μακεδονίας!

Οι ισχυροί «προστάτες» του γειτονικού κρατιδίου κατάφεραν να εξασφαλίσουν την αναγνώριση του κάλπικου ονόματος από 160 χώρες του κόσμου οι οποίες είναι απόλυτα φυσικό να μην γνωρίζουν τις ιδιαιτερότητες του θέματος της ονομασίας. Όχι όμως της Ελλάδος η οποία το 2008 πρόβαλε βέτο στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ – φυσικά ούτε λόγος για πιθανή ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Πως θα μπορούσε άλλωστε η Ελλάδα, ένα κράτος μέλος του ΝΑΤΟ εδώ και 65 χρόνια, να δεχτεί σαν «σύμμαχο», τους πιο ακραίους εχθρούς της ειρηνικής συνύπαρξης των Βαλκανικών λαών, οι οποίοι μάλιστα διαφημίζουν τον επεκτατισμό τους εναντίον της Ελλάδος – και όχι μόνο!

Συμπέρασμα: Η λέξη «Μακεδονία» αποτελεί χωρίς καμιά αμφιβολία, μια ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά της Ελλάδος. Οι Σκοπιανοί τυμβωρύχοι της ιστορίας και οι αμαθείς συνοδοιπόροι τους, εμπλουτίζουν την απροκάλυπτη κλοπή με αλυτρωτικές βλέψεις εναντίον της Ελλάδος, θυμίζοντας έντονα «τα σύνορα της καρδιάς» του Ρ. Τ. Ερντογάν, ο οποίος μάλιστα μας λέει ότι «παραδίδει μαθήματα ιστορίας» - φυσικά, προς τους όπου γης αμόρφωτους πληθυσμούς!

Το ίδιο ακριβώς κάνουν και οι Σκοπιανοί: Παριστάνουν τους «διαδόχους» του Μεγάλου Αλεξάνδρου, δημιουργούν συνεχώς από τα σχολεία νέες «φουρνιές» ανθρώπων που «μαθαίνουν» ανύπαρκτη ιστορία και εκπαιδεύονται σε αλυτρωτικά όνειρα εναντίον της Ελλάδος. Η «διαδικασία» αυτή που άρχισε από την εποχή του Τίτο, συνεχίζεται μέχρι σήμερα τοποθετώντας μεθοδικά υπόγειες νάρκες, οι οποίες υποθηκεύουν επικίνδυνα το ειρηνικό μέλλον των Βαλκανίων.

Κατά καιρούς, οι διάφοροι «Διεθνείς Μεσολαβητές» τύπου Ανάν ή Νίμιτς, αποτελούν εκτελεστικά όργανα σκοτεινών κέντρων που επιχειρούν να επιβάλλουν «λύσεις» οι οποίες εξυπηρετούν τα συμφέροντα των εντολέων τους και όχι τα συμφέροντα των λαών της περιοχής.

Μπροστά στις ασφυκτικές πιέσεις που διαμορφώνονται, στις πολύπλοκες και πολύ – επίπεδες καταστάσεις που δημιουργούνται, η Ελλάδα πρέπει να αποφύγει πάση θυσία την υποθήκευση της ειρηνικής συμβίωσης των επόμενων γενεών των Βαλκανίων.

Ένα όνομα που πρότειναν εύστοχα για τα Σκόπια οι Παμμακεδονικές Ενώσεις της Υφηλίου, είναι «Κεντρική Βαλκανική Δημοκρατία». Ανταποκρίνεται πλήρως στην γεωγραφική, ιστορική και τρέχουσα πληθυσμιακή «σύνθεση» του γειτονικού κρατιδίου και τερματίζει μια διένεξη η οποία δημιουργήθηκε από την υστεροβουλία κάποιων ηγετών του περασμένου αιώνα.

Οδηγεί το γειτονικό κράτος με ασφάλεια προς το μέλλον χωρίς αιματοχυσία, πολεμικές περιπέτειες ή διαμελισμούς. Και φυσικά, χωρίς ανατολίτες «προστάτες» που υποθάλπουν συνεχώς αντιθέσεις και έριδες, την ίδια στιγμή που δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι λαοί της περιοχής.

Εμείς, χωρίς καμιά επιφύλαξη, προσυπογράφουμε για τα Σκόπια το όνομα «Κεντρική Βαλκανική Δημοκρατία» θεωρώντας ότι αποτελεί «καθαρή λύση» για το γειτονικό κράτος, έναντι οποιασδήποτε σύνθετης ονομασίας που θα περιλαμβάνει την λέξη «Μακεδονία». Εσείς;

Πηγή