Βασίλης Στεφανακίδης
Ποιος να το περίμενε... Αυτοί που ορκίζονταν στο όνομα του λαού, των
φτωχών και των κατατρεγμένων να χρειάζονται τώρα από 10 κλούβες ΜΑΤ για
να κυκλοφορήσουν και να αναλύσουν το... όραμά τους για την ανάπτυξη.
Αυτοί που εισήγαγαν το μπούλινγκ και τους προπηλακισμούς των πολιτικών
τους αντιπάλων, ξυπνώντας τα πιο ζωώδη ένστικτα των ακολούθων τους, να
πληρώνονται τώρα με το ίδιο νόμισμα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και οι
πρώην σύντροφοί τους που διαχώρισαν τη θέση τους να τους χαρακτηρίζουν
δεξιούς στη χειρότερη εκδοχή του παρελθόντος και τσιράκια του διεθνούς
κεφαλαίου.
Δεν ξέρω αν αυτή η κατάσταση τους ενοχλεί ή έχουν πάθει ανοσία και δεν τους αγγίζουν αυτά τα φαινόμενα αποδοκιμασίας. Αυτό, πάντως, που είναι οφθαλμοφανές είναι το γεγονός ότι περάσαμε πλέον από το «ωσαννά» στο «σταύρωσον αυτόν».
Τυχαίο; Δεν νομίζω. Η χύτρα έχει μαζέψει πολύ ατμό και η καθημερινή άσκηση της εξουσίας φουντώνει τη φωτιά, καθώς τα περιστατικά που προκαλούν και γεμίζουν ανησυχία τον κόσμο πολλαπλασιάζονται συνεχώς. Λίγοι πια πιστεύουν ότι ο χειρισμός των θεμάτων, είτε αυτά είναι η οικονομία, είτε τα εθνικά, είτε η έγνοια για τον πολίτη, είναι ο ενδεικνυόμενος.
Και δεν είναι θέμα αντιπολιτευτικής διάθεσης και πρακτικής, αλλά κοινής λογικής. Οταν οι περισσότεροι Ελληνες δεν σε εμπιστεύονται στον χειρισμό των εθνικών θεμάτων και τρέμει το φυλλοκάρδι μας μην μπλέξουμε σε καμιά χειρότερη περιπέτεια με τους Τούρκους ή τους Σκοπιανούς, όταν δεν πιστεύουν ότι ξεμπερδεύουμε με τα μνημόνια το καλοκαίρι και όταν δεν βλέπουν περιθώρια βελτίωσης της κατάστασής τους στο ορατό μέλλον, τότε μάλλον το ατού της καλής επικοινωνιακής πολιτικής δεν αρκεί πια. Οταν μάλιστα ανέβηκαν στην εξουσία με υποσχέσεις ότι θα τα αλλάξουν όλα και τριάμισι χρόνια μετά αδυνατούμε να βρούμε ένα, έστω ένα, θετικό επίτευγμα για το οποίο να μείνουν στην Ιστορία, γιατί χωρίς αυτούς δεν θα γινόταν, ε, τότε μάλλον όλος ο σχεδιασμός ήταν από την αρχή λάθος και εκτός τόπου και χρόνου.
Και αναρωτιέμαι, αν επί 38 μήνες απλά διαλύονται οι ψευδαισθήσεις που οι ίδιοι καλλιεργούσαν, γιατί χρειάζεται να παραμείνουν κι άλλο στην εξουσία; Τι θα κάνουν στο υπόλοιπο της θητείας τους που δεν το έκαναν μέχρι τώρα; Να περικόψουν τις συντάξεις που ήδη αποφάσισαν ή το αφορολόγητο που θα θίξει πρώτα και κύρια τους αδύναμους της κοινωνίας;
Υποψιαζόμαστε ότι είναι πολύ γλυκιά η εξουσία, αλλά όταν υπάρχει ο κίνδυνος μιας μεγάλης περιπέτειας για τη χώρα από αστοχίες, απειρία, κακές εκτιμήσεις, κακές επιρροές που θα επιφέρουν κι άλλο κακό, τότε είναι βέβαιη και η αναζήτηση ευθυνών. Και αυτές θα είναι πιο βαριές από την παραμονή για λίγους ακόμη μήνες στην εξουσία.
Αρκεί να αναλογιστεί κανείς πόσα και ποια θέματα είναι ανοιχτά αυτή την περίοδο και για το επόμενο διάστημα, για να καταλάβει πόσο κολασμένο θα είναι το άμεσο μέλλον.
Τέταρτη αξιολόγηση με βαριά προαπαιτούμενα που έπρεπε να γίνουν από τις προηγούμενες, αλλά τότε τα έσπρωχναν στο μέλλον, το οποίο τελικά ήρθε. Τώρα δεν μπορούν να υποστηρίξουν ότι θα τα προχωρήσουν αργότερα, γιατί το καλοκαίρι τελειώνει το παρόν πρόγραμμα.
Η επόμενη μέρα επίσης είναι πολύ θολή και είναι τουλάχιστον αφελές να υποστηρίζει κανείς την καθαρή έξοδο, δηλαδή χωρίς στήριξη, και άρα χωρίς άλλα μέτρα και δεσμεύσεις.
Ελάφρυνση σε φόρους και εισφορές ούτε για αστείο. Κοινωνικές παροχές, ενίσχυση του εισοδήματος, βελτίωση των παροχών υγείας - παιδείας με τι; Εδώ η μοναδική έγνοια είναι να μαζέψουν όσα περισσότερα μπορούν, είτε με πίεση των φορολογικών αρχών, είτε με νέες περικοπές δαπανών, για να εξασφαλίσουν ένα αποθεματικό μαξιλάρι όταν βγουν στις αγορές, θα βρουν χρήμα για παροχές; Τι μένει; Προσλήψεις από το παράθυρο και στη ζούλα, μην το πάρουν χαμπάρι οι κουτόφραγκοι, για να δημιουργηθεί ένα απόθεμα... ασφαλείας για τις εκλογές.
Ετσι όμως δεν πάμε πουθενά και κυρίως δεν πάει μπροστά η χώρα και συνεχώς θα αυξάνονται τα χρόνια της κρίσης. Εκτός κι αν αυτό είναι το τελευταίο που τους ενδιαφέρει.
Δεν ξέρω αν αυτή η κατάσταση τους ενοχλεί ή έχουν πάθει ανοσία και δεν τους αγγίζουν αυτά τα φαινόμενα αποδοκιμασίας. Αυτό, πάντως, που είναι οφθαλμοφανές είναι το γεγονός ότι περάσαμε πλέον από το «ωσαννά» στο «σταύρωσον αυτόν».
Τυχαίο; Δεν νομίζω. Η χύτρα έχει μαζέψει πολύ ατμό και η καθημερινή άσκηση της εξουσίας φουντώνει τη φωτιά, καθώς τα περιστατικά που προκαλούν και γεμίζουν ανησυχία τον κόσμο πολλαπλασιάζονται συνεχώς. Λίγοι πια πιστεύουν ότι ο χειρισμός των θεμάτων, είτε αυτά είναι η οικονομία, είτε τα εθνικά, είτε η έγνοια για τον πολίτη, είναι ο ενδεικνυόμενος.
Και δεν είναι θέμα αντιπολιτευτικής διάθεσης και πρακτικής, αλλά κοινής λογικής. Οταν οι περισσότεροι Ελληνες δεν σε εμπιστεύονται στον χειρισμό των εθνικών θεμάτων και τρέμει το φυλλοκάρδι μας μην μπλέξουμε σε καμιά χειρότερη περιπέτεια με τους Τούρκους ή τους Σκοπιανούς, όταν δεν πιστεύουν ότι ξεμπερδεύουμε με τα μνημόνια το καλοκαίρι και όταν δεν βλέπουν περιθώρια βελτίωσης της κατάστασής τους στο ορατό μέλλον, τότε μάλλον το ατού της καλής επικοινωνιακής πολιτικής δεν αρκεί πια. Οταν μάλιστα ανέβηκαν στην εξουσία με υποσχέσεις ότι θα τα αλλάξουν όλα και τριάμισι χρόνια μετά αδυνατούμε να βρούμε ένα, έστω ένα, θετικό επίτευγμα για το οποίο να μείνουν στην Ιστορία, γιατί χωρίς αυτούς δεν θα γινόταν, ε, τότε μάλλον όλος ο σχεδιασμός ήταν από την αρχή λάθος και εκτός τόπου και χρόνου.
Και αναρωτιέμαι, αν επί 38 μήνες απλά διαλύονται οι ψευδαισθήσεις που οι ίδιοι καλλιεργούσαν, γιατί χρειάζεται να παραμείνουν κι άλλο στην εξουσία; Τι θα κάνουν στο υπόλοιπο της θητείας τους που δεν το έκαναν μέχρι τώρα; Να περικόψουν τις συντάξεις που ήδη αποφάσισαν ή το αφορολόγητο που θα θίξει πρώτα και κύρια τους αδύναμους της κοινωνίας;
Υποψιαζόμαστε ότι είναι πολύ γλυκιά η εξουσία, αλλά όταν υπάρχει ο κίνδυνος μιας μεγάλης περιπέτειας για τη χώρα από αστοχίες, απειρία, κακές εκτιμήσεις, κακές επιρροές που θα επιφέρουν κι άλλο κακό, τότε είναι βέβαιη και η αναζήτηση ευθυνών. Και αυτές θα είναι πιο βαριές από την παραμονή για λίγους ακόμη μήνες στην εξουσία.
Αρκεί να αναλογιστεί κανείς πόσα και ποια θέματα είναι ανοιχτά αυτή την περίοδο και για το επόμενο διάστημα, για να καταλάβει πόσο κολασμένο θα είναι το άμεσο μέλλον.
Τέταρτη αξιολόγηση με βαριά προαπαιτούμενα που έπρεπε να γίνουν από τις προηγούμενες, αλλά τότε τα έσπρωχναν στο μέλλον, το οποίο τελικά ήρθε. Τώρα δεν μπορούν να υποστηρίξουν ότι θα τα προχωρήσουν αργότερα, γιατί το καλοκαίρι τελειώνει το παρόν πρόγραμμα.
Η επόμενη μέρα επίσης είναι πολύ θολή και είναι τουλάχιστον αφελές να υποστηρίζει κανείς την καθαρή έξοδο, δηλαδή χωρίς στήριξη, και άρα χωρίς άλλα μέτρα και δεσμεύσεις.
Ελάφρυνση σε φόρους και εισφορές ούτε για αστείο. Κοινωνικές παροχές, ενίσχυση του εισοδήματος, βελτίωση των παροχών υγείας - παιδείας με τι; Εδώ η μοναδική έγνοια είναι να μαζέψουν όσα περισσότερα μπορούν, είτε με πίεση των φορολογικών αρχών, είτε με νέες περικοπές δαπανών, για να εξασφαλίσουν ένα αποθεματικό μαξιλάρι όταν βγουν στις αγορές, θα βρουν χρήμα για παροχές; Τι μένει; Προσλήψεις από το παράθυρο και στη ζούλα, μην το πάρουν χαμπάρι οι κουτόφραγκοι, για να δημιουργηθεί ένα απόθεμα... ασφαλείας για τις εκλογές.
Ετσι όμως δεν πάμε πουθενά και κυρίως δεν πάει μπροστά η χώρα και συνεχώς θα αυξάνονται τα χρόνια της κρίσης. Εκτός κι αν αυτό είναι το τελευταίο που τους ενδιαφέρει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου