ΕΛΛΑΣ – ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

ΓΡΑΦΕΙ: ΣΠΙΝΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

 Η Ελλάς είναι η κοιτίδα του ευγενέστερου πολιτισμού που γνώρισε η ανθρωπότητα. Είναι η χώρα που της οφείλουν ό,τι καθιστά τη ζωή ανώτερη και ωραιότερη. Στην Ελλάδα αναπτύχθηκε εκείνος ο  μεγαλειώδης πολιτισμός που και τα ερείπιά του, ακόμη και σήμερα, μας προκαλούν το δέος και τον σεβασμό. «Το Ελληνικό Θαύμα είναι ένα γεγονός, που δεν συνέβη παρά μόνο μία φορά, που δεν το είδαμε αλλού, ούτε θα το ξαναδούμε, αλλά τα αποτελέσματά του θα διαρκέσουν στο διηνεκές», είχε παραδεχθεί  ο Ερνέστο Ρενάρ.

Ένα από τα θαύματα που δημιούργησε ο ανυπέρβλητος και απαράμιλλος ελληνικός πολιτισμός, που μάγεψε την φαντασία των ανθρώπων, είναι ο αθλητισμός. Οι Έλληνες πρώτοι βρήκαν την ιδέα του αληθινού και αυθεντικού αθλητισμού. Η ιερή φλόγα της άθλησης, που άναψε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, μετατράπηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο, μεταλαμπαδεύτηκε και φώτισε τον σύγχρονο κόσμο που κυλίεται σήμερα στον βούρκο του υλισμού.

Την εποχή που άκμασε ο ελληνικός πολιτισμός, η άθληση ήταν το κύριο μέρος της ζωής των πολιτών και βασικό στοιχείο της αγωγής των Ελλήνων. Στα Γυμνάσια παλλόταν η ψυχή των νέων. Το Ελληνικό σχολείο ήταν ένα εθνικό χαλκουργείο, που στη μια του πλευρά γαλβάνιζε ψυχές με άμιλλα και αρετή και στην άλλη σφυρηλατούσε τα σώματα που θα περιέκλειναν τις θείες αυτές ψυχές. Θείος συνδυασμός!!!

Όμως, όπως επισημαίνει ο Πλούταρχος, «Όπως τη μέρα δεν υπάρχει στον ουρανό άστρο θερμότερο και φωτεινότερο από τον ήλιο, έτσι δεν υπάρχει και αγώνας ανώτερος από τους Ολυμπιακούς».

Και πράγματι, οι Ολυμπιακοί Αγώνες πέρα από την αθλητική τους αξία, είναι μία διαρκής υπενθύμιση ότι υπάρχει ένα πράγμα που το λένε αρετή ανθρώπου και μας παρακινεί να σκεπτόμαστε, σαν τι πρέπει να είναι αυτή η αρετή και πως μπορούμε να τη επιτύχουμε στην εποχή μας που όλα είναι εμπόριο και μηχανές.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες τελούνταν στον ιερό χώρο της Ολυμπίας, ο οποίος κείται στους πρόποδες του Κρονίου όρους στην κοιλάδα της Πίσας που σχηματίζεται από την συμβολή των δυο ποταμών Κλαδαίου και Αλφειού.

Οι εορτές οι οποίες αρχικώς είχαν περιορισμένο τοπικό χαρακτήρα, τελούνταν με την ευκαιρία των θρησκευτικών τελετών. Με την πάροδο του χρόνου έπαιρναν μέρος αθλητές απ’ όλη την Ελλάδα και τις αποικίες, γεγονός που έδωσε μεγάλη ώθηση στον αθλητισμό και  κατέστησαν την Ολυμπία το κέντρο συναντήσεως ολόκληρου του ελληνικού κόσμου. Εκεί χάριν της Ιεράς Εκεχειρίας ο ελληνισμός αποκτούσε συνείδηση της ενότητας του.   

Στην Ολυμπία δεν τελείτο μόνο η αποθέωση της σωματικής δύναμης και της ομορφιάς, αλλά σφυρηλατείτο η Εθνική Ιδέα για μια ενωμένη Ελλάδα σε κοινούς αγώνες. Οι πανελλήνιοι αυτοί αγώνες απέβλεπαν γενικά στη συναδέλφωση όλων των Ελλήνων, ενώ ταυτόχρονα καλλιεργούσαν το πνεύμα για μια διαρκή ειρηνική άμιλλα. Για τους σπουδαίους αυτούς λόγους η Ολυμπία, σαν πνευματικό και πολιτικό κέντρο, προκαλούσε συνεχή και βαθιά επίδραση στην πνευματική, κοινωνική και πολιτική ζωή του αρχαίου Ελληνικού κόσμου. Ο πράος και ειρηναίος Δίας δώριζε σ’ όλους την ολυμπιακή ειρήνη.

Όπως και η Ολυμπία υπήρξε ο πρωτεργάτης της αρχαίας Ελληνικής Συμπολιτείας, έτσι και οι παγκόσμιες ολυμπιάδες αποτελούν το μέσο της συνεννοήσεως των λαών για την παγκόσμια ειρήνη. Αλληλοδιαδόχως οι πρωτεύουσες των διαφόρων χωρών γίνονται τα κέντρα των αθλητικών συναντήσεων και η Ιερή φλόγα της Ολυμπίας, κάνει το γύρο της υδρογείου. Στους νέους τόπους κυματίζουν αδελφωμένες οι σημαίες όλων των κρατών, κι ανάμεσα απ’ όλες, η ολόλευκη με τους πέντε κύκλους, σύμβολο συναδέλφωσης των πέντε Ηπείρων».