Γράφει η Μαρισία Σπίνου
Φοιτήτρια Παντείου Πανεπιστημίου
Ένα από τα επτά θαύματα της αρχαιότητος ο κολοσσός της Ρόδου, εξακολουθεί να παραμένει ένα μεγάλο ερωτηματικό, γιατί έχουν διασωθεί ελάχιστες πληροφορίες από κείμενα. Πρόκειται για ένα σύνθετο έργο γλυπτικής, μηχανικής και αρχιτεκτονικής που προκαλεί τον θαυμασμό μέχρι σήμερα. Κατά την αρχαία μυθολογία, το νησί της Ρόδου ήταν το νησί του θεού Ηλίου. Όταν ο Δημήτριος ο Πολιορκητής προσπάθησε να εισβάλει στο νησί, οι κάτοικοι του νησιού προέβαλαν τέτοια ισχυρή αντίσταση όπου δεν τα κατάφερε να αλώσει την Ρόδο. Ο λαός της Ρόδου οικοδόμησε, με την πώληση των πολιορκητικών μηχανών(300
τάλαντα) που τους χάρισε ο Δημήτριος ως αναγνώριση της γενναιότητας τους, ένα τεράστιο άγαλμα του Ήλιου ως ευγνωμοσύνη προς το θεό που τους προστάτευσε.
Κατασκευάστηκε από τον Χάρη, ένα μαθητή του περίφημου Έλληνα γλύπτη Λύσιππου. Η όλη διαδικασία κατασκευής διήρκησε δώδεκα έτη. Το άγαλμα είχε ύψος 33μ., στεκόταν σε βάθρο 15 μέτρων και ήταν φτιαγμένο από μπρούντζο . Το βάρος του υπολογίζεται περίπου σε 225 τόνους. Τεράστιοι δοκοί στήριξης ξεκινούσαν από τα πόδια και σχηματίζοντας κλίση ενώνονταν στην κεφαλή του αγάλματος. Άλλοι οριζόντιοι δοκοί στήριζαν τους κάθετους και ενώνονταν με το εξωτερικό περίβλημα πάχους 3,5εκ. περίπου.
Ο Χάρης για την κατασκευή του χρησιμοποίησε τεράστιους όγκους χώματος που περιέβαλαν το άγαλμα το οποίο έχτιζε από τα πόδια ως την κορυφή, ο λόφος αυτός διαλύθηκε στο τέλος και αποκαλύφθηκε το μεγαλοπρεπές άγαλμα.
Κανένας σήμερα δεν ξέρει πού ακριβώς ήταν στημένο το άγαλμα και πώς ακριβώς ήταν. Πολλοί πιστεύουν ότι ήταν τοποθετημένο στη Λίνδο, το μεγαλύτερο λιμάνι της Ρόδου, με τα πόδια ανοικτά πάνω από το λιμάνι ώστε τα πλοία να περνούσαν κάτω από τα πόδια του πράγμα αβάσιμο. Ωστόσο, είναι πιθανό το άγαλμα να είχε οικοδομηθεί μέσα στην πόλη και να κοίταζε πάνω από το λιμάνι, αφού λειτουργούσε και ως φάρος ναυτιλίας , εκμεταλλευόμενος το τεράστιο ύψος του.
Τα περισσότερα από όσα γνωρίζουμε για το γιγαντιαίο Κολοσσό στηρίζονται στα όσα έγραψαν για αυτόν οι συγγραφείς του καιρού εκείνου όπως ο Φίλων ο Βυζάντιος , ο Στράβωνας και ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος. Το τεράστιο άγαλμα είχε τραγική τύχη. Ύστερα από 60 χρόνια από την ολοκλήρωσή του, ένας βίαιος σεισμός το 222 π.χ. σώριασε σε συντρίμμια το άγαλμα . Έσπασαν τα γόνατά του και κατέρρευσε. Ο Κολοσσός μετά τον καταστροφικό σεισμό υπήρξε θέαμα για το κοινό για δεκάδες χρόνια.
Όπως έγραψε ο Πλίνιος , τα δάχτυλά του ήταν μεγαλύτερα από τα περισσότερα αγάλματα και λίγοι ήταν αυτοί που μπορούσαν να αγκαλιάσουν τον αντίχειρα, ενώ τα κενά των κομματιασμένων μελών του φάνταζαν σαν ευρύχωρα σπήλαια. Αργότερα, το 654 μ.Χ. πουλήθηκε σε έναν εβραίο έμπορο που χρησιμοποίησε 900 καμήλες για να μεταφέρει τους 225 τόνους μπρούντζου που το αποτελούσαν. Ο Κολοσσός της Ρόδου δεν χαρακτηρίστηκε τυχαία ως ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου αφού πρόκειται για ένα μεγαλοπρεπέστατο κομψοτέχνημα, που έδωσε την ονομασία του ως χαρακτηρισμό σε όλες τις μετέπειτα γιγαντιαίες κατασκευές (κολοσσιαίες).
ΠΗΓΗ:Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΔΜΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου