Ανθρωπισμός ή γραικυλισμός ή ιδιότυπος μαζοχισμός;

Του πολίτη Παν. Παπαγαρυφάλλου
Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών και Δήμου Αθηναίων

Μια καταιγιστική προπαγάνδα και μια υφέρπουσα ψυχολογική τρομοκρατία, μπόλιασε το ελληνικό συμμοριακό πολιτικό σύστημα και την πλειοψηφία του ήδη εκποιηθέντος λαού με το ψευδοδόγμα του ανθρωπισμού.
Ενός «λαού» πεινασμένου και ανασκολοπισμένου, στους ασθενείς ώμους του οποίου οι batler των δανειστών φόρτωσαν την ανθρωπιστική κρίση του προσφυγικού – λαθρομεταναστευτικού.
Του φόρτωσαν την αντιμετώπιση μιας κοινωνικής αθλιότητας την οποία άλλοι δημιούργησαν ερίζοντες για τις ζώνες επιρροής και τα πετρέλαια. Όλος αυτός ο κόσμος των πονόψυχων Ελλήνων – με πρώτους τους στυλοβάτες του σάπιου συστήματος – που δακρύζει
και οδύρεται για την αθλιότητα των μυρίων, σπεύδοντας να παράσχει την παντοειδή βοήθειά του, αγνοεί προκλητικά ότι δίπλα του και απέναντί του, υπάρχει και ζει ένας κόσμος των Ελλήνων. Ένας κόσμος που καταπίνει τον πόνο του και το δάκρυ και μαγειρεύει την αξιοπρέπειά του, βιώνοντας τον αβίωτο βίο.
Αυτός ο κόσμος των Ελλήνων παραμένει στα αζήτητα του συστήματος και των ΜΜΕ και συνεπώς εκτός των ενδιαφερόντων των πονόψυχων. Παρακολουθώντας αυτό το ανθρώπινο δράμα και την αντιμετώπισή του από την πονόψυχη Ελλάδα, θα διατύπωνα τούτη την αντιδημοφιλή άποψη: Δεν πρόκειται περί ανθρωπισμού, αλλά περί γραικυλισμού ή ιδιοτύπου μαζοχισμού.