O MOYZAΛΑΣ, Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΟΖ!!!

Η απόφαση του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν για αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων από την Συρία, οι  συγκρούσεις που γίνονται στα νότια της Τουρκίας με το PKK και η επιμονή των προσφύγων να συνεχίσουν οπωσδήποτε το ταξίδι τους στην κεντρική Ευρώπη φανερώνουν ότι οι εξελίξεις θα είναι πολύ πιο ραγδαίες από ότι τις περιμένουμε. Οι διπλωμάτες έχουν χάσει το μέτρο καθώς η λύση για ειρήνευση στην περιοχή "γεννούν" ένα ντόμινο από άλλες εξελίξεις τις οποίες όμως το "φυτίλι" θα κληθούν να ανάψουν μια

σειρά από γεγονότα που αλλάζουν σιγά σιγά την Ευρώπη αλλά και ξεγυμνώνουν τους "αδύνατους" ηγέτες της!!

Η άστοχη δήλωση του Υπουργού της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ κ. Μουζάλα περί "Μακεδονίας" σε συνέντευξη του σε τηλεοπτικό σταθμό δεν είναι η κορυφή του παγόβουνου καθώς κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει αν αυτό ειπώθηκε για να καταμετρηθούν οι ελάχιστες πλέον αντιστάσεις ενός λαού ο οποίος δείχνει να είναι "θεατής" στα όσα εξελίσσονται με τόσο γρήγορους ρυθμούς στη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου!!

Το θέμα της "Μακεδονίας" δεν είναι άλλο ένα κοινό όπως αυτό με το "Κουρδικό" με την διαφορά ότι η ΠΓΔΜ αποτελεί εδώ και χρόνια κρατική οντότητα αναγνωρισμένη από τους διεθνής οργανισμούς και τέτοια που δρομολογείται ίσως κάτι ανάλογο και για τους Κούρδους και μάλιστα σε μια χρονική συγκυρία όπου παίζονται πολλά στο παιχνίδι των "αγωγών" και του ελέγχου των ενεργειακών πηγών.

Δεν είναι λίγες εκείνες οι αναλύσεις των διεθνολόγων που προδίδουν αυτό το ενεργειακό τόξο είναι η γραμμή που τέμνει τα συμφέροντα της Δύσης με την Ανατολή και που διαπερνά μια σειρά από κράτη όπου πρέπει να δοκιμαστεί τόσο η εθνική κυριαρχία τους όσο και το μέλλον τους στον παγκόσμιο ανταγωνισμό. 

Όλα αυτά εν μέρει δικαιώνουν τον κ. Μουζάλα ο οποίος δεν είναι απλά ένας Υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ, είναι και ο ίδιος εκπρόσωπος, όπως και οι περισσότεροι στο κόμμα του, μιας σχολής και θεωρίας της πολυπολιτισμικότητας όπου τα κράτη έχουν μειωμένη ισχύ έναντι της κυοφορούσας παγκόσμιας ιδέας, συνεπώς για τον Υπουργό η χρησιμοποίηση του ονόματος της "Μακεδονίας" δεν είναι τίποτα άλλο από μία δοκιμασία σε έναν λαό που τα τελευταία χρόνια, τα χρόνια των μνημονίων βλέπει την χώρα να τρώει τη μία σφαλιάρα πίσω από την άλλη....

Την ίδια ώρα δεν είναι λίγοι εκείνοι στην Ευρώπη που θα ήθελαν στην ευρωπαϊκή οικογένεια μια ένταξη των Σκοπίων, η οποία όμως θα δοκιμαστεί "σκληρά" από την προσφυγική κρίση που έχει πάρει πλέον διαστάσεις Ευρωπαϊκές και όχι μόνο Ελληνικό θέμα!!

Kάποια πράγματα δεν αλλάζουν όσα χρόνια κι αν περάσουν και η Ελλάδα θα παραμείνει το ακριβότερο οικόπεδο όσο κι αν χάσει από τους δανειστές της μέρος του πλούτου της. Ωστόσο κανένας πλούτος δεν είναι ισοδύναμος με την εθνική ομοψυχία και την εθνική αξιοπρέπεια. Στις πολεμικές επιχειρήσεις ανάμεσα στους οπαδούς της Παγκοσμιοποίησης και σε αυτούς της Εθνικής ιδέας φαίνεται πως οι δεύτεροι ξεκίνησαν με γκολ.... από τα αποδυτήρια. Και αυτό γιατί το κλείσιμο των συνόρων δείχνει ότι ακόμη η Ευρώπη ή μάλλον τα κράτη δεν είναι έτοιμα να απωλέσουν τον κυρίαρχο ρόλο τους έναντι των παγκόσμιων αγορών που είναι το πρόπλασμα της νέας εποχής.

Με λίγα λόγια η χρησιμοποίηση του ονόματος "Μακεδονία" αποτελεί ένα πολύ καλό εργαλείο για την ανάλυση δεδομένων και θα ήταν χρήσιμο οι άνθρωποι που διαβάζουν πίσω από τις λέξεις να διερευνήσουν πως η αναφορά στο όνομα "Μακεδονία" έχει άλλη σκοπιμότητα τέτοια που ο μέσος πολίτης δεν μπορεί να καταλάβει εύκολα.

Από τούτο το βήμα πολλές φορές έχουμε κάνει ιδιάιτερη αναφορά στα εθνικά μας θέματα και είναι "ηλίου φαεινότερο" ότι παιχνίδια με την ιστορία δεν δικαιούται να κάνει κανένας και ο σεβασμός στην ιστορία αποτελεί προαπαιτούμενο κάθε ευνομούμενου κράτους που θέλει να το σέβονται τα υπόλοιπα κράτη και οι διεθνείς οργανισμοί στους οποίους συμμετέχει....

Τα εγκλήματα που έχουν γίνει από το ισχύον πολιτικό σύστημα, η απουσία ενιαίας εξωτερικής πολιτικής και η έλλειψη ενός συμβουλίου μακρία και πέρα κομματικές σκοπιμότητες δεν αποκλείεται να είναι το διαβατήριο των όσων επιφυλάσσουν οι παγκόσμιες αγορές που θα ήθελαν για δικούς τους λόγους τα κράτη πιο απελευθερωμένα από εθνικές ιδέες και ίσως πιο ευκολόπιστα στην ανάπτυξη του διεθνούς εμπορίου μέσο από το οποίο κερδισμένοι είναι πάντα οι επενδυτές!!!

Καταλήγοντας στα συμπεράσματα μπαίνουμε αισίως στο τέλος ενός "σχεδίου" που είναι θεσμικά η γέννηση των ΕΟΖ (ελεύθερες οικονομικές ζώνες)....

Τι είναι αυτές και τι επιδιώκουν;; 

Οι ελεύθερες οικονομικές ζώνες παραπέμπουν την ανθρωπότητα στον 15ο και 16ο αιώνα στην εποχή της φεουδαρχίας με τα δικαιώματα του εργάτη να είναι μηδενικά έως και ανύπαρκτα αλλά και τον φεουδάρχη να μην απολογείται πουθενά. Αυτό για να επιτευχθεί στον σύγχρονο κόσμο είναι τόσο δύσκολο καθώς τα μεγέθη εκείνης της εποχής δεν έχουν καμία σχέση με τα σημερινά!!

Δυστυχώς ή ευτυχώς την απάντηση την έχουμε και όχι γιατί έχουμε την γνώση αλλά γιατί εκ των πραγμάτων τα ίδια τα γεγονότα μας οδηγούν εκεί.

Το τρίπτυχο "μνημόνιο - μέτρα- ανάπτυξη" είναι ακριβώς ένα άλλο τρίπτυχο αυτό με τίτλο "ιδιωτικοποιήσεις - λιτότητα- επενδύσεις" με τα δύο να ολοκληρώνουν αυτό που λέμε "μικρό κράτος" και όταν λέμε "μικρό κράτος" δεν εννοούμε τον δημόσιο τομέα αλλά της συρρίκνωσης ολόκληρης της αγοράς σε συνδυασμό και με ολοένα και λιγότερα δικαιώματα για τους εργαζόμενους!!

Ακόμη ακόμη και οι μαζική μετακίνηση πληθυσμών δηλαδή η αλλοίωση άλλων εθνών αποτελεί το καλύτερο εργαλείο για να οδηγηθούμε σε έναν νεο κόσμο με νέες σύγχρονες οικονομικές ορολογίες και δικαιώματα. Οι μειώσεις των συντάξεων και τα μέτρα λιτότητας δεν είναι τίποτα άλλο από την ισορροπία που επιβάλλουν τα μέτρα έτσι ώστε να μην υπάρχει τεράστια διαφορά στα εισοδήματα ανάμεσα στους ντόπιους και στους λεγόμενους πρόσφυγες ή μετανάστες!!

Όλα αυτά μας οδηγούν στην εποχή των ΕΟΖ όπου το κράτος και οι θεσμοί του δεν θα έχουν κανένα ρόλο και το παράδειγμα της "Μακεδονίας" δεν αποκλείεται να είναι ένα ωραίο επιχείρημα για το πως θα στηθεί μια ΕΟΖ και με ποια νομιμοποίηση θα μπορεί να αφαιρεί δικαιώματα τέτοια για τα οποία η ανθρωπότητα έχει παλέψει επί δεκαετίες αλλά πλεον είναι μηδαμινά για τους κυριάρχους του σύγχρονου κόσμου!!! 

του Χρήστου Χατζηαναστασίου

*Πτυχιούχου Πολιτικών Επιστημών