Πολύ λεπτή η γραμμή ανάμεσα στο τραγικό και στο γελοίο

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Η πρώτη σκέψη που σίγουρα ήλθε στο μυαλό πολλών, όταν είδαν τις σκηνές στον περίβολο της Γραμματείας Ενημέρωσης με τα σακίδια, τα βαλιτσάκια και τα στρώματα που μετέφεραν όσοι έλαβαν μέρος στον «διαγωνισμό», είναι ότι στα αυταρχικά καθεστώτα, η γραμμή που χωρίζει το γελοίο από το τραγικό είναι πολύ λεπτή
Στην επτάχρονη δικτατορία μάλιστα πολύ μικρή ήταν η απόσταση ανάμεσα στις κραυγές που ακούγονταν από την ταράτσα της Μπουμπουλίνας και τα γέλια που προκαλούσαν οι δηλώσεις Παπαδόπουλου περί γύψου και χειρουργικού τραπεζιού και οι ανακοινώσεις του «υπεύθυνου για τον Τύπο» Παττακού.
Αυτόν τον καιρό, επί «πρώτης φορά αριστεροδεξιά», ακούμε πολλές φορές το γνωστό χουντικό «απεφασίσαμεν και διατάσσομεν», ενώ η Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης έχει
μετατραπεί σε κάτι που έντονα θυμίζει την επί δικτατορίας «Υπηρεσία Εποπτείας Τύπου».
Είναι γνωστά τα παροιμιώδη, που ο δικτάτορας Παπαδόπουλος είχε αναφέρει στην περίφημη Συνέντευξη Τύπου της 5^ης Μαΐου 1967 – σχεδόν αμέσως μετά το πραξικόπημα, καθώς η ελευθερία του Τύπου είναι η πρώτη που πλήττεται στις δικτατορίες: «Ως χειρουργοί είμεθα υποχρεωμένοι να εξουδετερώσωμε τους τιναγμούς και τους κραδασμούς που κάμνετε – οι δημοσιογράφοι – εις το χειρουργικό μας κρεββάτι, ως απαιτούντες να εκφράσετε ελευθέρως τας αντιλήψεις σας. Εν πάση περιπτώσει έχετε υποχρέωσιν να δεχθήτε την σοβαρότητα της εγχειρήσεως και να μας βοηθήσετε».
Συγγνώμη, αλλά αυτό θυμίζει έντονα τις προσκλήσεις Παππά – Γεροβασίλη προς την αντιπολίτευση «να αλλάξει στάση», διότι αυτοί έχουν αναλάβει την σοβαρή αποστολή να πατάξουν τη διαπλοκή!
Τις μέρες, λοιπόν, που το βαριά φορολογούμενο πανελλήνιο λάμβανε τα ραβασάκια του ΕΝΦΙΑ και προσπαθούσε να πληρώσει τις δόσεις στην Εφορία, η κυβέρνηση αποφάσισε να (ξανα)ταΐσει σανό τον λαό, διεξάγοντας έναν «διαγωνισμό» σε συνθήκες απόλυτης γελοιότητας.
Δεν θα ξαναναφερθώ  στο γνωστό θέμα, νομίζω ότι το έχω εξαντλήσει με πολλές παρεμβάσεις μου – κυρίως όσον αφορά στην ξεκάθαρη κυβερνητική σκοπιμότητα για έλεγχο της ενημέρωσης, κατά τα πρότυπα των ολοκληρωτικών καθεστώτων, που απεχθάνονται κάθε κριτική και κάθε διαφορετική φωνή.
Αυτές ακριβώς τις μέρες, όμως, που η γραφικότητα σε συνδυασμό με την τραγικότητα κυριαρχούσαν στην ενημέρωση του κόσμου, συνέβαιναν και μερικά ακόμη γεγονότα.
Γεγονότα που όσο και αν κομπορρημονεί ο κ. Παππάς (ότι έβαλε τους καναλάρχες να πληρώσουν και έφερε ζεστό χρήμα στα ταμεία του Κράτους) δεν θα μπορέσει μέχρι τέλους να τα κρύψει.
Θα αποδειχθεί ότι την ώρα που ο ίδιος ετοίμαζε… ισοτονικά γεύματα για τους καναλάρχες και τους παρακολουθούσε να μεταφέρουν τα στρώματά τους στο κτίριο της Γενικής Γραμματείας, η χώρα όδευε προς την καταστροφή.
Διότι όταν θα έλθει (και θα έλθει) η ώρα να λογοδοτήσει, θα χρειαστεί να απαντήσει με τι ασχολείτο όταν η οικονομία της χώρας βυθιζόταν και αν αυτή η βύθιση αντισταθμίζεται από τα χρήματα που έλαβε από τις «άδειες», ώστε να παραπλανήσει τον λαό και να χειροκροτείται.
Τι έκανε ο κ. Παππάς την ημέρα που στα νησιά έσπαγε το φράγμα των 12.000 μεταναστών, ενώ η χωρητικότητά τους είναι 7.450;
Τι έκανε την ημέρα που μαθαίναμε πως η ύφεση συνεχίστηκε για τέταρτο συνεχόμενο τρίμηνο, το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 0,9% και η χορήγηση δανείων από τις τράπεζες στον ιδιωτικό τομέα μειώθηκε ακόμη περισσότερο;
Τι έκανε την ημέρα που ανακοινωνόταν μείωση 5,2% του τζίρου στο λιανεμπόριο τον Ιούνιο, υποχώρηση 9,7% στον τζίρο των επιχειρήσεων στις εκπτώσεις, μείωση 7,3% του γενικού δείκτη τιμών παραγωγού στη βιομηχανία;
Ποια ήταν η απασχόλησή του την ώρα που ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Εξαγωγέων ανακοίνωνε μείωση 8,1% της συνολικής αξίας των εξαγωγών το α΄ εξάμηνο, πέφτοντας κάτω από το όριο των 12 δις ευρώ, που είναι η χαμηλότερη επίδοση από το 2012;
Πόσα λεφτά θα έπαιρνε το κράτος αν δεν συνέβαιναν όλα αυτά; Μπορεί ο κ. Παππάς να τα συμψηφίσει με τα χρήματα που παίρνει το Κράτος από τις άδειες;
Προφανώς, όχι. Και αυτά τα βρεθούν στην πορεία…