Του Ιωάννη Αθ. Μπαλτζώη*
Αυτό που ακουγόταν υπογείως και με επιφύλαξη, αλλά δεν επιβεβαιωνόταν, τελικά είναι αλήθεια, μια πραγματικότητα. Βλέπεται η πολιτική δεν έχει όρια και δεν υπακούει σε συναισθηματισμούς, προκαταλήψεις και γενικές αντιλήψεις. Οδηγός είναι και έτσι πρέπει να είναι, τα συμφέροντα μιας κρατικής οντότητας. Παραδοσιακοί εχθροί ή φίλοι; Μάλλον δεν ισχύει για όλους και για πάντα. Το αποδείξανε πρόσφατα το
Ισραήλ και Σαουδική Αραβία. Έχουμε και λέμε.
Ο Γενικός Διευθυντής του ισραηλινού Υπουργείου Εξωτερικών, Dore Gold1, αναδημοσίευσε πρόσφατα στον λογαριασμό του στο twitter άρθρο της εφημερίδας The New York Times με τίτλο Can Israel and the Arab States Be Friends? «Μπορεί το Ισραήλ να έχει φιλικές σχέσεις με τα αραβικά κράτη;», καθώς και άρθρο της εφημερίδας The Jerusalem Post, με τίτλο «Ενδείξεις κατάρριψης των ταμπού για το Ισραήλ στη Σαουδική Αραβία».
Όπως αναφέρεται στα ανωτέρω δημοσιεύματα, αν και το Ισραήλ και η Σαουδική Αραβία δεν έχουν επίσημες διπλωματικές σχέσεις [οι Σαουδάραβες δεν έχουν καν αναγνωρίσει το Ισραήλ ως κράτος], υπάρχουν ενδείξεις ότι οι σχέσεις του Ισραήλ με τη Σαουδική Αραβία, καθώς και με άλλα Σ ουνιτικά Αραβικά κράτη όχι μόνο βελτιώνονται, αλλά, μετά από πολυετείς μυστικές επαφές μεταξύ τους, θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε μια πιο ξεκάθαρη συμμαχία, ως αποτέλεσμα της αμοιβαίας τους δυσπιστίας προς το Ιράν. Ως γνωστόν η Σαουδική Αραβία είναι η ηγέτιδα δύναμη του Σουνιτικού Ισλάμ, το δε Ιράν η ηγέτιδα δύναμη του Σιϊτικού Ισλάμ, οι δε διαφορές μεταξύ Σουνιτών και Σιϊτών στην Μέση Ανατολή ιδιαίτερα, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο είναι τόσο μεγάλες που ξεφεύγουν από τις θρησκευτικές διαφοροποιήσεις και ερμηνείες των Ιερών Βιβλίων του Ισλάμ και παραμένουν επί αιώνες ,από τον θάνατο του Προφήτη και την διαμάχη για την διαδοχή του μέχρι σήμερα, αγεφύρωτες, ολέθριες και θανάσιμα εχθρικές μεταξύ των.
Εδώ να σημειώσουμε επίσης ότι τα κρατικά ΜΜΕ στη Σαουδική Αραβία φαίνεται να υιοθετούν μια πιο ήπια στάση απέναντι στο Ισραήλ, με πρωτοφανή δημοσιεύματα σχετικά με την προοπτική προσέγγισης των δύο χωρών, παραπέμποντας σε δηλώσεις Ισραηλινών αξιωματούχων και συμπεριλαμβάνοντας στις ειδήσεις τους, λιγότερες αρνητικές ιστορίες για τη σχέση του Ισραήλ με τους Παλαιστινίους. Η συγκεκριμένη μεταστροφή της δημόσιας ατζέντας – από MME όπως, μεταξύ άλλων τοπικών ή κρατικών ΜΜΕ, όπως το ειδησεογραφικό δίκτυο Al-Arabiya και η εφημερίδα Riyadh – αποτελεί ένδειξη των
μυστικών, “κάτω από το τραπέζι” επαφών του Αραβικού βασιλείου με το εβραϊκό κράτος που βρίσκονται σε εξέλιξη εδώ και χρόνια. Και ποιος είναι ο λόγος; Αφενός η πολιτική αντίληψη ότι το Ιράν αποτελεί και για το Ισραήλ, αλλά και για την Σαουδική Αραβία η μεγαλύτερη απειλή και αφετέρου η αλλαγή πολιτικής των ΗΠΑ στην Μέση Ανατολή και η προσέγγιση και «φιλία και συνεργασία» με το Ιράν. Άρα τα κοινά συμφέροντα ενώνουν πλέον τους παραδοσιακούς εχθρούς. Το αδύνατον που γίνεται δυνατόν. Και όπως έλεγε και η παραδοσιακή Βρετανική διπλωματία, με το αμίμητο Βρετανικό φλέγμα των: «Εμείς δεν έχουμε φίλους και εχθρούς, έχουμε μόνο συμφέροντα».
*Ο Ιωάννης Αθ. Μπαλτζώης είναι Αντγος (ε.α.), πρώην ΑΚΑΜ Τελ Αβίβ, μεταπτυχιακό στην Γεωπολιτική Ανάλυση και Γεωστρατηγική Σύνθεση του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου