Η ύπουλη πορεία προς δικτατορία του ΣΥΡΙΖΑ

Γράφει ο
Δημήτρης Τόμπρας

Πριν από ένα περίπου χρόνο έγραφα στο βιβλίο μου: 1965-2015 «όπως τα είδα και τα οίδα» στα 50 ενήλικα χρόνια μου, ένα αιρετικό (;) ιστορικοπολιτικό αφήγημα (αυτοέκδοση 2015).                                  
…Στις 25 Ιανουαρίου 2015 πιθανότατα ο Ελληνικός λαός υπέστη ένα νέο πραξικόπημά, ανάλογο με αυτό της 21^ηςΑπριλίου 1967. 
Η μόνη διαφορά ήταν ότι οι συνταγματάρχες με τον Παπαδόπουλο, επεβλήθησαν βίαια, ωμά και με τα όπλα, ενώ οι αριστερές συνιστώσες με τον Τσίπρα επεβλήθησαν ύπουλα, με την απόλυτη εξαπάτηση του λαού. Αμφότερες οι μέθοδοι είναι προδοτικές και κολάσιμες.
Και στις δύο περιπτώσεις ο πολύς λαός, αρχικά, καλοδέχθηκε
την εναλλαγή στο τιμόνι του κράτους, στην μεν περίπτωση της 21^ης από αγανάκτηση για την ανεπάρκεια των πολιτικών και φυσικά από φόβο, στην δε περίπτωση της 25^ης από την ελπίδα επανάκτησης των απολεσθέντων προνομίων των κρατικοδίαιτων υπαλλήλων και επιχειρηματιών και φυσικά από νεανική αφέλεια και την ευκολοπιστία των «μανάδων με άνεργα παιδιά».
Σε αμφότερες τις θλιβερές περιπτώσεις, οι ένοπλοι και μη πραξικοπηματίες, αυτοχαρακτηρίζονταν ως «οραματιστές» απεδείχθησαν όμως επικίνδυνα «ονειροπαρμένοι» όπως λέει ο λαός,  ή «αιθεροβάμονες» που θα έλεγε κομψά, ο ευφυέστατος «Θεός σχωρέστον» Ανδρέας Παπανδρέου.
Όλοι τους ήθελαν να πετύχουν το «ακατόρθωτο»  οι μεν στρατιωτικοί να εξορθολογήσουν, σύμφωνα με τα αντικομουνιστικά  «πιστεύω» τους  και να πειθαρχήσουν τους Έλληνες, οι δε ριζοσπάστες αριστεροί που εκπροσωπούσαν  μόνο «το 4% του 2% ή το 0,0008%» του πληθυσμού της Ευρώπης να… ηγηθούν των υπολοίπων συντρόφων, ώστε  να κατατροπώσουν τους νεοφιλελεύθερους, που επικρατούν παντού στον αναπτυγμένο κόσμο, και να επανέλθει  ο χαμένος παράδεισος, του  «υπαρκτού σοσιαλισμού». Αφελείς οι πρώτοι, ουτοπιστές οι δεύτεροι, αμφότεροι εξαιρετικά επικίνδυνοι.
Μεγάλη σημασία στην επικράτηση των πραξικοπημάτων έπαιξαν προφανώς οι επικεφαλής ηγέτες τους και το περιβάλλον τους.
Για τον Παπαδόπουλο δεν υπάρχει κανένα μυστήριο και καμία γοητεία.                        
Μία καλοσχεδιασμένη στρατιωτική επιχείρηση, υλοποιήθηκε άριστα και αναίμακτα  από μία μικρή, ιδεολογικά ομοιογενή ομάδα επιλεγμένων και αποφασισμένων  αξιωματικών, Απλά ο ικανότατος Παπαδόπουλος διέτασσε και συντόνιζε.      
Τίποτα το περίεργο ή αξιοθαύμαστο.
Στην περίπτωση όμως του Τσίπρα έχουμε να κάνουμε με ένα ίσως παγκόσμιο φαινόμενο εκρηκτικής ανόδου στην εξουσία ενός χαμογελαστού, φωτογενούς, ετοιμόλογου αλλά αφόρητα ημιμαθούς, εντελώς ανεπαρκούς και ιδεοληπτικού νεαρού, που κάνει την μία γκάφα μετά την άλλη και πάντα κερδίζει. Το παιδί θαύμα!
Είναι δικό του το κατόρθωμα; Είναι δημιούργημα και ενεργούμενο σκοτεινών κύκλων; Είναι απόρροια  τύχης και συγκυρίας; Είναι βιτρίνα; Είναι φούσκα; ή  είναι, αλλοίμονο, η απεικόνιση μιας επερχόμενης απείθαρχης, απαίδευτης, νωθρής, άπληστης και κακομαθημένης νέας γενιάς που μόνο να εντυπωσιάζει ξέρει; Τα γεγονότα έδειξαν ότι είναι ο συνδυασμός όλων των ανωτέρω»…..
Ήθελα να υπερβάλω με τον συσχετισμό της 21^ης Απριλίου με τον ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να αναδείξω την αφελή ευκολοπιστία του λαού προς τις  πλάνες αριστερές υποσχέσεις μίας άκοπης και  αυτόματης  ευημερίας .
Ατυχώς δεν υπερέβαλα και μάλλον ήμουν υποτονικός. Τα  γεγονότα για την δήθεν  υλοποίηση της  αόριστης προγραμματικής δέσμευσης του ΣΥΡΙΖΑ αναφορικά με το «θολό τηλεοπτικό τοπίο» έκαναν την υπόνοια περί «αριστεροχουντοποίηση της χώρας»  αγχωτική πεποίθηση.
Δεν χρειάζεται να αναλύσει ξανά κανείς πόσο φαύλος και στημένος ήταν ο διαγωνισμός για τις αδειοδοτήσεις, πως εισπράχθηκαν κατά γκανγκστερικό τρόπο παράλογα υψηλά λύτρα, και το πόσο βίαια και βάρβαρα παρεβιάσθη το Σύνταγμα ούτε πόσο άγαρμπα και δόλια επιχειρείται μία  έντονη και ασύστολη  κυβερνητική παρέμβαση  στο έργο της, ούτως ή άλλως ευνουχισμένης, Δικαιοσύνης. Αυτά έχουν γραφεί και αναλυθεί κατά κόρον από  αρμοδιότερους και εγκυρότερους παράγοντες.
Εκείνο που δεν έχει τονισθεί και οδηγεί στην μακαριότητα που πρόσφατα ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος  χρησιμοποιώντας το ρηθέν του Θουκυδίδη «των οικιών ημών εμπιπραμένων ημείς άδομεν» εύστοχα  σημείωσε, είναι η συστηματική αριστεροχουντοποίηση της χώρας ενώ εμείς εφησυχάζουμε.
Με την μέθοδο της «σαλαμοποίησης» όπως οι Τζιχαντιστές καταστρέφουν και υπονομεύουν τα θεμέλια της κοινωνίας (μικρές ή μεγάλες παρεμβάσεις στην παιδεία, στην εκκλησία, στην ιστορία, στις Τράπεζες, στα ΜΜΕ, στην Δικαιοσύνη αφόρητη κιναιδοκρατία κτλ) και παράλληλα  συνειδητά προκαλούν (με φόρους, στάση πληρωμών, αυθαιρεσίες, αστυνομική καταστολή, δράση ελεγχομένων αντιεξουσιαστών και μπαχαλάκηδων, σκύλευση του προσφυγικού κτλ) την λαϊκή αγανάκτηση που εύχονται να μεταβληθεί σε  μέγα κύμα βιαίων εκδηλώσεων. Ιδανική αφορμή για κατάσταση έκτακτης ανάγκης, αντίο εκλογές και ζήτω το πρώτο Ευρωπαϊκό αριστερό καθεστώς της  δικτατορίας του προλεταριάτου, που θα συμπαρασύρει και τους άλλους λαούς στον «δημοκρατικό δρόμο προς τον σοσιαλισμό» κατά την του Μπαλτά ονείρωξη.
Και το κερασάκι στο κατάντημα μας: Κρεμόμαστε από τον Αρχιστράτηγο Πάνο Καμμένο, μήπως και γίνει το ανάχωμα στις ανάλογες επιδιώξεις μιας ίσως μικρής αλλά υπαρκτής και δηλητηριώδους ομάδας κυβερνώντων.