ΠΑΓΩΣΕ ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ! 2 ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΣΕ 1 ΜΕΡΑ.

 Δύο αυτοκτονίες σ΄ένα βράδυ με τους αυτόχειρες να είναι στρατιωτικοί θα πυροδοτήσουν ξανά τη συζήτηση και το ερώτημα: γιατί αυτοκτονούν οι στρατιωτικοί;

«Δεν στάθηκα τελικά άξιος για τίποτα». Αυτό ανέφερε στο σημείωμα που άφησε πριν πέσει, χθες το μεσημέρι σε περιοχή της Αγυιάς, ο 45χρονος πατέρας. Ο αυτόχειρας...

που ήταν ηλεκτρονικός στην 117 Πτέρυγα Μάχης Ανδραβίδας, αυτοκτόνησε πέφτοντας από την ταράτσα της πολυκατοικίας όπου διέμενε, στην οδό Καρπασίας, στην Εξω Αγυιά. Σύμφωνα με πληροφορίες, αν και δεν είχε εκμυστηρευθεί σε κανέναν τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζε, φαίνεται ότι το χρέος από δάνειο που είχε πάρει και η αδυναμία του να ανταποκριθεί σε αυτό, τον οδήγησαν στο απονενοημένο διάβημα.Ο 45χρονος άφησε πίσω του ένα 19χρονο παιδί και τη σύζυγό του, που παραμένει σοκαρισμένη. Η τραγωδία έχει συγκλονίσει εκτός από συγγενείς και φίλους, ακόμα και γείτονες του 45χρονου, που κάνουν λόγο για έναν ήσυχο και ευγενικό άνθρωπο, που ποτέ δεν είχε δώσει δικαιώματα με τη συμπεριφορά του

2o Σοκ στις Ένοπλες Δυνάμεις!
Πρώτα έγινε γνωστή η αυτοκτονία 45χρονου αεροπόρου στην Πάτρα, που έπεσε στο κενό! Λίγα λεπτά αργότερα το Militaire.gr πληροφορήθηκε την τραγική είδηση της αυτοκτονίας ενός Κελευστή του ΠΝ, ο οποίος απαγχονίστηκε! Ήταν πατέρας δυο παιδιών! Ο Κελευστής βρέθηκε απαγχονισμένος σε πάρκο του Μοσχάτου που βρίσκεται πολύ κοντά στο σπίτι του!

Γιατί αυτοκτονούν οι στρατιωτικοί;

Γιατί είναι άνθρωποι,μέλη της ίδιας κοινωνίας στην οποία ζούμε όλοι μας…Μπορεί όσοι είμαστε εκτός ΕΔ να έχουμε στο μυαλό μας την πεποίθηση ότι οι στρατιωτικοί είναι κάτι διαφορετικό.Χρειάστηκε να έρθει η κρίση και οι επιπτώσεις της για να συνειδητοποιήσουμε ότι είναι εκτός των άλλων εργαζόμενοι.Θα χρειαστούμε μάλλοον κάμποσο καιρο για να καταλάβουμε ότι είναι και άνθρωποι.Που έχουν κληθεί να διαχειριστούν τα τελευταία έξι χρόνια ,όπως όλοι μας,την πλήρη ανατροπή των δεδομένων της ζωής τους.

Για τους στρατιωτικούς που ποτέ δεν είχαν τους μισθούς που έπρεπε το σοκ της αντιμετώπισής τους από την πολιτεία ήταν ακόμη μεγαλύτερο απ΄ ότι σ΄ άλλες επαγγελματικές και κοινωνικές ομάδες.Όχι μόνο λόγω του μεγέθους των περικοπών που υπέστησαν αλλά κυρίως λόγω της αδιαφορίας με την οποία αντιμετωπίστηκαν όλα αυτά τα χρόνια από την πολιτεία. Οι στρατιωτικοί θα μπορούσαν ίσως να ανεχτούν ακόμη και την περικοπή των μισθών αλλά είναι δύσκολο να κατανοήσουν γιατί από τη μία καλούνται να αντικαταστήσουν το κράτος σχεδόν ολοκληρωτικά σε τομείς που αυτό αδυνατεί να λειτουργήσει και από την άλλη το ίδιο αυτό κράτος τους αντιμετωπίζει ως “αποπαίδι”!

Χωρίς καμία διάθεση να διαχωρίσουμε τους στρατιωτικούς από την υπόλοιπη κοινωνία δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι αντιμετωπίζουν μεγαλύτερα προβλήματα από πολλούς άλλους εργαζόμενους.Είναι πλήρως αδικημένοι σε σχέση με όλους τους δημοσίους υπαλλήλους σε μια σειρά θεμάτων κι έχουν επιπλέον να διαχειριστούν και να αντιμετωπίσουν προβλήματα που έχουν να κάνει με τη φύση της δουλειάς και της αποστολής του.Όπως για παράδειγμα να αναγκάζονται μ΄ ένα πενιχρό εισόδημα να συντηρούν δύο ή και τρία σπίτια την ίδια περίοδο,ανάλογα με το που μετατίθενται και που σπουδάζουν τα παιδιά τους,για παράδειγμα.

Το ισχυρότερο πλήγμα όμως ,θα επιμείνουμε, είναι αυτό της αξιοπρέπειάς τους.Κι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την δραματική μείωση του εισοδήματός τους,αλλά με την “μοναξιά” που αισθάνονται.Σε πολλές περιπτώσεις τα τελευταία χρόνια οι στρατιωτικοί διαπίστωσαν με σκληρό τρόπο ότι θεωρούνται “δεδομένοι” και άρα κανείς δεν ασχολήθηκε μαζί τους.

Δεν είναι λύση η αυτοκτονία.Προφανώς δεν λύνει κανένα πρόβλημα.Δεν θα είμαστε όμως εμείς που θα κρίνουμε έναν άνθρωπο που παίρνει μια τέτοια απόφαση.Μόνο ο Θεός έχει αυτό το δικαίωμα και κανένας άλλος. Θα κρίνουμε όμως όσους θεωρούν ότι οι στρατιωτικοί θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως υποζύγια που μπορούν να σηκώνουν βάρη που δεν τους ανήκουν.Όσους θεωρούν ότι θα πρέπει να το κάνουν αγόγγυστα και αδιαμαρτύρητα.Όσοι απαιτούν να τους επιβάλλουν τη σιωπή και να τους αφαιρέσουν το δικαίωμα της άποψης και της γνώμης για θέματα που έχουν να κάνουν με τη ζωή τη δική τους και των οικογενειών τους.Όσους προσπαθούν με αισχρό και αντισυναδελφικό τροπο να “παίξουν” με τις ελπίδες τους,παριστάνοντας τους “σωτήρες” τους μόνο και μόνο για να κλέψουν την εμπιστοσύνη τους και να κερδίσουν προσωπικά οφέλη.

Το φαινόμενο των αυτοκτονιών στελεχών των ΕΔ λαμβάνει πλέον διαστάσεις ανησυχητικές.Δεν έχουμε την πολυτέλεια απλά να το παρακολουθούμε και να κάνουμε διαπιστώσεις.Ούτε να το καλύπτουμε κάτω από το χαλί ποσοστών που υποτίθεται δείχνουν ότι …δεν υπάρχει πρόβλημα.