Η ελληνική επικράτεια και το Αιγαίο

Γράφει ο

Δημήτρης Περδίκης

Έχουμε αναφερθεί και άλλες φορές στη χρησιμοποίηση του γραμματοσήμου ως εργαλείου άσκησης εξωτερικής πολιτικής, από την Ελλάδα αλλά και από πολλές άλλες χώρες. Εδώ θα ασχοληθούμε με το «Αιγαίο».
Βρισκόμαστε στα τέλη του 1978. Η ελληνική κυβέρνηση ζητάει
από τα Ελληνικά Ταχυδρομεία να ετοιμάσει εσπευσμένα μία σειρά γραμματοσήμων που να δείχνει το «Ελληνικό Κράτος» και όπου θα εμφανίζονται τα θαλάσσια σύνορα ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία. 

Πράγματι με γρήγορες διαδικασίες κυκλοφορεί στις 28 Δεκεμβρίου 1978 μία σειρά 3 γραμματοσήμων, 7, 11 και 13 δραχμών όπου εικονίζεται ο χάρτης της Ελλάδος και τα θαλάσσια ελληνοτουρκικά σύνορα.
Τις ημέρες αυτές συζητείτο και ετοιμαζόταν από τον ΟΗΕ η διεθνής σύμβαση για το δίκαιο της θαλάσσης, η οποία τελικά το 1982 υπογράφηκε από 168 χώρες, όχι όμως από την Τουρκία.
Ακόμα λίγες ημέρες πιο πριν είχε ανακοινωθεί η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης μετά από προσφυγή της Ελλάδος κατά των τουρκικών απαιτήσεων στο Αιγαίο. Η Ελλάδα ουσιαστικά είχε συμμορφωθεί με απόφαση του συμβουλίου ασφαλείας του ΟΗΕ, ο οποίος καλούσε τις δυο χώρες να λύσουν ειρηνικά τις διαφορές τους προσφεύγοντας στο διεθνές δικαστήριο.
Όμως το διεθνές δικαστήριο αποφάσισε πως δεν μπορεί να εκδώσει απόφαση επειδή οι δυο χώρες δεν προσέφυγαν από κοινού. Ακόμα σε όλο το σκεπτικό της διακρίνεται πως θέλει να αποφύγει να κατακρίνει την Τουρκία αναφέροντας πως ναι μεν το ερευνητικό σκάφος πραγματοποίησε σεισμικές έρευνες για τον εντοπισμό κοιτασμάτων, όμως οι ενέργειές του δεν προκάλεσαν ζημιά ή μόνιμη βλάβη στην θάλασσα και στον βυθό.
Η Τουρκία άρχισε να προβάλλει διεκδικήσεις πάνω στο Αιγαίο που ήταν τμήμα της ελληνικής επικράτειας για πρώτη φορά στα τέλη του 1973. Από το 1912 που ο ελληνικός στόλος κατέλαβε τα νησιά του Αιγαίου, από το 1923 που υπέγραψε την συνθήκη της Λωζάνης και από το 1947 που αποδόθηκαν στην Ελλάδα τα Δωδεκάνησα, το 1973 η Τουρκία τα ξαναθυμήθηκε.

 

Διεκδικούσε (και διεκδικεί) θαλάσσιες εκτάσεις και βυθό, εναέριο χώρο και ακόμα νησιά.
Με απειλές πως επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης από τα 6 στα 12 μίλια θα ήταν αιτία πολέμου (CASUS BELI). Με ισχυρισμούς πως δήθεν τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα επειδή… ακουμπάνε στην υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας.
Με συνεχείς ενέργειες παραβιάσεων όπως η είσοδος του πλοίου ερευνών «ΧΟΡΑ» (Sismik) που έκαναν τον τότε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να φωνάζει στην βουλή «Βυθίστε το Χόρα».
Έχουμε έναν κακό γείτονα, έναν γείτονα που απειλεί και που προσπαθεί να αρπάξει. Έναν γείτονα που μοιάζει με τα παλιά κουτσαβάκια που προκαλούσαν τον «αντίπαλο» φέρνοντας τα χέρια τους όλο και πιο κοντά του φωνάζοντας «ίσα ρε μόρτη», θέλοντας να τον κάνουν να χάσει την ψυχραιμία του και να επιτεθεί πρώτος. Τέτοιας ποιότητας είναι ο γείτονάς μας. 

Η Ελλάδα όμως θα πρέπει να έχει πάντα την απαραίτητη αποτρεπτική ισχύ για να μπορέσει να ελπίζει πως θα ζήσει εν ειρήνη.
Όσοι πιστεύουν πως η μεγάλη υπερατλαντική φίλη και σύμμαχος χώρα ή το ξανθό έθνος του βορρά θα τρέξουν να συμπαρασταθούν στα δίκαια του έθνους των Ελλήνων πλανώνται πλάνην οικτράν γιατί όπως έχει λεχθεί «Δεν υπάρχουν μόνιμες φιλίες αλλά μόνιμα συμφέροντα».