Βαθιά νυχτωμένη σε θέματα οικονομίας η κυβέρνηση

Γράφει ο
Αθανάσιος Μπουρούνης

Από την 16^η Ιουνίου 2016 που εκδόθηκε το τροποποιημένο τρίτο μνημόνιο, μέχρι το ευρωσυμβούλιο της 7^ης Απριλίου, πέρασαν δέκα μήνες.

Δηλαδή τρεις φορές περισσότερος χρόνος από τον απαιτούμενο, «χαμένος» σε συζητήσεις και σε προετοιμασίες οι οποίες κρατούν χαμηλά τις προσδοκίες, για την επιστροφή της χώρας στη χορεία των ευρωπαϊκών κρατών που βγήκαν από την κρίση.
Δυστυχώς η κυβέρνηση βαθιά νυχτωμένη, όπως πάντα, στα οικονομικά θέματα, έχει κινηθεί σε αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν της επιστροφή της χώρας στην οικονομική ανάπτυξη, μειώνοντας το εθνικό εισόδημα συνεχώς.
Μετά τις τελευταίες εξελίξεις, παραμένει ασαφές αν επαρκεί
πλέον ο χρόνος μέχρι το επόμενο Eurogroup της 7^ης Απριλίου προκειμένου να ολοκληρωθεί μια τεχνική συμφωνία επί των θεμάτων της 2^ης αξιολόγησης.
Η καθυστέρηση στην αξιολόγηση, πυροδότησε νέο κύμα ύφεσης. Δεν υπάρχει πλέον το κίνητρο να επενδύσει ή να αποταμιεύσει κάποιος στη χώρα.
Το πρόβλημα είναι πλέον καθαρά πολιτικό. Δεν πρόκειται να αλλάξει η κατάσταση στην οικονομία, αν δεν υπάρξει πολιτική αλλαγή.
Σε κάθε περίπτωση το κλίμα είναι βαρύ.
Όμως οι πάντες αντιλαμβάνονται ότι το «παιχνίδι» της κυβέρνησης έχει συγκεκριμένα όρια, τα οποία υπαγορεύουν οι χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας.
Ωστόσο η αποδιδόμενη στους κ. κ. Σόιμπλε και Σαπέν διάθεση να πιεστεί η Αξιωματική Αντιπολίτευση να ψηφίσει τα μέτρα του μέλλοντος, εγείρει σειρά σημαντικών ζητημάτων που αφορούν τη χώρα.
Οι Ευρωπαίοι ιθύνοντες ζητούν μονίμως από το 2011 έως τώρα την «υπογραφή» στα νέα μέτρα της  φιλοευρωπαϊκής  αντιπολίτευσης, αλλά δεν ζήτησαν το ίδιο από την αντιπολίτευση του 2014 που, ρητορικά τουλάχιστον, δεν αποδεχόταν τη συνέχεια του κράτους.
Είναι γνωστό ότι η σημερινή αντιπολίτευση έβαλε πλάτη το 2015, όταν η χώρα βρέθηκε στο χείλος του γκρεμού.
Θα ήταν παράλογο, ανεύθυνο και επικίνδυνο να το ξανακάνει. Υπάρχει και ένα όριο στον κυνισμό. Η Αξιωματική Αντιπολίτευση δεν πρέπει και πρόκειται να εμπιστευθεί ξανά τον κ. Τσίπρα.
Αντί οι δανειστές  να ζητούν εγγυήσεις από την αντιπολίτευση, θα ήταν καλύτερο να απαιτήσουν ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις από το υφιστάμενο κυβερνητικό σχήμα. Εκεί θα βρουν στην αντιπολίτευση τον καλύτερο σύμμαχο και εγγυητή.
Αλλά και στην υποθετική περίπτωση που η συμφωνία με την τρόικα δεν εγκριθεί από την Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ και ψηφιστεί στη Βουλή με ψήφους της αντιπολίτευσης, θα πρέπει να τεθεί και πάλι  στην κρίση του λαού.
Την άποψη αυτή καλλιεργούν συστηματικά πρωτοκλασάτοι υπουργοί της κυβέρνησης, που έχουν γνώση των κρίσιμων λεπτομερειών της υπό διαπραγμάτευσης συμφωνίας.
Εν κατακλείδι, αν ο ΣΥΡΙΖΑ αντιληφθεί ότι δεν ελπίζει να κερδίσει στο τέλος κάτι θεαματικό από τη διαπραγμάτευση, η μόνη άλλη λύση που έχει, είναι να τα φορτώσει στους άλλους και να δραπετεύσει δια των εκλογών, δηλαδή μιλάμε για τη θρυλούμενη «ηρωική έξοδό του».
- Αιτία υπάρχει:  είναι το αδιέξοδο των διαπραγματεύσεων.
- Δικαιολογία υπάρχει: το «δεν φταίμε εμείς αλλά οι άλλοι».
- Ατζέντα υπάρχει: είναι ο αντιευρωπαϊσμός.
Σε μια στιγμή που τα πάντα είναι στο τραπέζι και οι κόκκινες γραμμές της κυβέρνησης έχουν σπάσει, ο κ. Τσίπρας βρίσκεται πλέον σε δίλημμα ή να αποδεχθεί τη συμφωνία τριετούς λιτότητας με την τρόικα, ή να διακηρύξει τη «ρήξη», αν τα πράγματα δεν έλθουν όπως τα σχεδιάζει.

-Ο κ. Αθανάσιος Μπουρούνης είναι Επίτιμος Δ/ντής Σχολικής Μονάδας Δ. Ε.