Έτσι απλά…

Γράφει η
Μαίρη Ασλάνογλου

Κι έτσι απλά ξεκίνησαν όλα….
Αλλαγές μεγάλες.
Αποφάσεις πολλές – καινούργιες και απλές!!!
Τελικά, είναι εύκολο ν’ αλλάξεις αντιμετώπιση, αναθεώρηση κι έτσι απλά να προχωρήσεις.
Εσύ και μόνο εσύ!
Κι αν θέλουν και οι άλλοι ας μας μιμηθούν, εάν θελήσουν και μόνο εάν θελήσουν, έτσι απλά, ας μην ακολουθήσουν.
Γιατί όχι!!
Όλοι ευπρόσδεκτοι στην παρέα.
Όσο για μας, δεν πρέπει να μπούμε καν στη διαδικασία να τους αλλάξουμε, να τους επικρίνουμε ή να τους το επιβάλουμε.
Διότι εκεί!! Χάσαμε!!

Εμείς για εμάς
Κι εκείνοι, γι’ αυτούς.
Το κάθε άτομο, είναι ελεύθερο, αυτόνομο, αυτούσιο…
Δεν θα το αλλάξουμε, ο καθένας γεννιέται, με τον χαρακτήρα του.
Ας το αφήσουμε ήσυχο.
Κ ι εμείς, έτσι απλά, ας αρχίσουμε τη δράση μας ως εξερεύνησή μας.
Κι έτσι απλά και ξαφνικά αναρωτιόμαστε.
Μα κι εγώ δεν ήμουν έτσι.
Και δεν αντιμετώπιζα τα γεγονότα με αυτό τον τρόπο και στεναχωριόμουν με το παραμικρό και εκνευριζόμουν συνεχώς και που πήγε το άγχος και η ανησυχία;
Και τι έγινε το δυσάρεστο παρελθόν;
Μήπως έχασα την προσωπικότητά μου, μήπως άλλαξα χαρακτήρα; Μήπως; Μήπως; Μήπως;
Τίποτα απ’ όλα αυτά.
Απλά κι έτσι απλά, έγιναν όλα, ένα ερέθισμα, μια απόφαση, μια αρχή και….
Ησυχία – ξεκαθάρισμα – κλείσιμο εκκρεμοτήτων.
Δυο απλά χειροποίητα, αγορασμένα καδράκια, ζωγραφισμένα πάνω σε μετάξι, από έναν απλό άνθρωπο που τα πουλούσε στο δρόμο.
Καταχωνιασμένα, χρόνια πολλά από συρτάρι σε συρτάρι, από ντουλάπι σε ντουλάπι και ποιος θυμάται πού αλλού;
Κι έτσι απλά, ξαφνικά βγήκαν στην επιφάνεια και πάρθηκε η απόφαση να προχωρήσουν.
Τώρα είπα!!
Θα γίνουν κάδρα!!!
Κι έτσι απλά και σύντομα, διακόσμησαν τον τοίχο μας.
Τι ομορφιά! Χάσαμε τόσα χρόνια λέω και ξαναλέω κάθε φορά που τα κοιτάζω κρεμασμένα.
Αναβλητικότητα; Αδιαφορία; Καθυστέρηση; Τεμπελιά;
Τι απ’ όλα αυτά;
Πιθανόν κι όλα μαζί.
Ναι έτσι απλά, συνεχίζω είπα!
Θέλω να βάλω στη ζωή μου κι άλλη ομορφιά, χαρά και ηρεμία.
Θέλω να κλείσω κι άλλες εκκρεμότητες, μικρές και μεγάλες.
Θέλω να νιώσω ευτυχία, καθαριότητα, γαλήνη.
Θέλω να διώξω τα σκουπίδια και να φύγουν τα περιττά.
Να προχωρήσω ευθεία χωρίς εμπόδια, διχάλες και πισωγυρίσματα.
Ξένοιαστα πλέον, ν’ αναζητήσω νέες εμπειρίες κι ευωδιές.
Έτσι απλά, μόνο γυρνώντας σελίδα και υποσχέθηκα …. Δεν θα επαναλάβω λάθη όπως:
Ν’ ασχοληθώ με τους άλλους, χωρίς λόγο, αποτέλεσμα ή να τους επικρίνω…
Δεν θα διαιωνίζω άλλο εκκρεμότητες, πρακτικές, νοητικές, γραφειοκρατικές…
Δεν θα ρίχνω λάδι στη φωτιά.
Θα νερώσω το κρασί μου.
Θα μειώσω την υπερηφάνειά μου και την αλαζονεία μου.
Θ’ αλλάξω τακτική.
Άλλα μέτρα και σταθμά.
Έτσι απλά ξαναείπα, κάνε το καλό και ρίξτο στο γιαλό.
Πάρτο αλλιώς και άλλαξε συχνότητα, ανέβα σκαλοπάτι θα βλέπεις καλύτερα.
Κι έτσι κι έγινε!!
Αλλά;
Σύντομα νέες δυσκολίες – ζήλιες – κακίες – εμπόδια κι ευθύνες.
Κι όμως βγήκε αμέσως κάτι πρωτόγνωρο.
Σταθερότητα, ειλικρίνεια, υποχρέωση εαυτού, ελευθερία…
Πράγματι ανεξάρτητη, αυτόνομη, αυτούσια πια, σιγά κι ανάλαφρα, διασχίζω το μονοπάτι αψηφώντας τις κακοτοπιές .
Κι έτσι απλά πια πέφτω και σηκώνομαι πιο γρήγορα, από άλλοτε, πιο σύντομα και χωρίς να κοιτάω πίσω να δω ή να βρω την αιτία, χωρίς να ψάχνω τον λόγο ή την αφορμή.
Τα βήματα πιο γοργά, πιο απαλά, πιο αναπαυτικά κι αθόρυβα, τώρα.
Κι έτσι απλά ήρθε και το διάλειμμα μιας ακόμα εμπειρίας!
Κι έτσι απλά υπομένοντας τις νέες δοκιμασίες και τα τεστ όπως πάντα σταθερά, ακλόνητα, ευγενικά κι αγέρωχα!!!
Θα τ’ αντιμετωπίζω και θα τα ξεπερνάω, με αρχοντιά!!!
                                                                      Έτσι απλά!!!